ashli
Bayan Üye
DEVRİMİN GARANTİSİ OLARAK İNSAN HAKLARI
Devrim, fert haklarının, Devlet-Millet-Kollektif-Sınıf-Parti-Toplum yararı gibi bahanelerle feda edilmediği bir politik sisteme doğru yapılmış bir hamledir. Hangi bahaneyle olursa olsun insan haklarının ihlali, devrimlerin yozlaşması olgusunun başlangıcını teşkil eder.
Hak kavramı; belirli bir toplumsal bağlamda, bir insanın faaliyet hürriyetini tanımlayan ve kutsayan, ahlaki-politik bir prensiptir. Hak, bir insanın kişisel ahlaki sistemiyle toplumun hukuki sistemi arasında, yani ahlakla politika arasında bir köprüdür. Bu anlamda fert hakları, toplumu ve siyasi yönetimi ahlaki bir sistemde çalışmaya zorlayan bir araçtır.
Fert hakları, bir takım faaliyetleri yapabilmek için var olan hürriyetlerdir; herhangi bir şeyin garantisi değildir. Tabiat ve toplum, insana başarılı ve mutlu bir hayat garanti etmez: toplumsal engellerin hepsini bertaraf etmiş olsak bile, her insan kendi tercihlerinin, yargılarının isabeti oranında, aklını kullanmakta gösterdiği etkinlik oranında, esenlik bulacaktır.
Bir devrimin yapabileceği en iyi şey, fertlerin insana yakışır bir hayatı seçebilecekleri şartları, hürriyeti tesis etmektir. Kurulacak politik sistem, mutluluğun garantörü değil (olamayacağı için), hürriyetin bekçisi olmalıdır.
İnsanlara mutlu bir hayatı garanti etmek amacıyla ya da mitiyle yola çıkmış politik sistemler ("Refah Devleti", "Sosyal(ist) Devlet" vs.), bu mutluluğu sağlayamadığı gibi, insanları ya rehavetin uyuşturuculuğuna ya da hürriyetsizliğin kederine itmiştir.
İnsan mutluluğu, ancak o insanın kendi ferdi, iradi eyleminin; toplum mutluluğu ise devlet zorunun değil, insanlar arasındaki gönüllü işbirliğinin eseri olabilir.
Devrimci bir toplumsal sistem, toplumun en temel ve kutsal birimini fert olarak gören, fertlerin bütün potansiyellerini sonuna kadar kullanabilecekleri bir hürriyet yaratan, onu her an uyanık tutacak, her faaliyetinde aklını icra etmeğe zorlayacak sistemdir.
Devrim, fert haklarının, Devlet-Millet-Kollektif-Sınıf-Parti-Toplum yararı gibi bahanelerle feda edilmediği bir politik sisteme doğru yapılmış bir hamledir. Hangi bahaneyle olursa olsun insan haklarının ihlali, devrimlerin yozlaşması olgusunun başlangıcını teşkil eder.
Hak kavramı; belirli bir toplumsal bağlamda, bir insanın faaliyet hürriyetini tanımlayan ve kutsayan, ahlaki-politik bir prensiptir. Hak, bir insanın kişisel ahlaki sistemiyle toplumun hukuki sistemi arasında, yani ahlakla politika arasında bir köprüdür. Bu anlamda fert hakları, toplumu ve siyasi yönetimi ahlaki bir sistemde çalışmaya zorlayan bir araçtır.
Fert hakları, bir takım faaliyetleri yapabilmek için var olan hürriyetlerdir; herhangi bir şeyin garantisi değildir. Tabiat ve toplum, insana başarılı ve mutlu bir hayat garanti etmez: toplumsal engellerin hepsini bertaraf etmiş olsak bile, her insan kendi tercihlerinin, yargılarının isabeti oranında, aklını kullanmakta gösterdiği etkinlik oranında, esenlik bulacaktır.
Bir devrimin yapabileceği en iyi şey, fertlerin insana yakışır bir hayatı seçebilecekleri şartları, hürriyeti tesis etmektir. Kurulacak politik sistem, mutluluğun garantörü değil (olamayacağı için), hürriyetin bekçisi olmalıdır.
İnsanlara mutlu bir hayatı garanti etmek amacıyla ya da mitiyle yola çıkmış politik sistemler ("Refah Devleti", "Sosyal(ist) Devlet" vs.), bu mutluluğu sağlayamadığı gibi, insanları ya rehavetin uyuşturuculuğuna ya da hürriyetsizliğin kederine itmiştir.
İnsan mutluluğu, ancak o insanın kendi ferdi, iradi eyleminin; toplum mutluluğu ise devlet zorunun değil, insanlar arasındaki gönüllü işbirliğinin eseri olabilir.
Devrimci bir toplumsal sistem, toplumun en temel ve kutsal birimini fert olarak gören, fertlerin bütün potansiyellerini sonuna kadar kullanabilecekleri bir hürriyet yaratan, onu her an uyanık tutacak, her faaliyetinde aklını icra etmeğe zorlayacak sistemdir.