Değer Ulaş Turan - Yalnızlık Ve Aşka Dair

Yalnızlık Ve Aşka Dair
Su diye her sabah,
Kanla yıkıyorum yüzümü
Kokusu siniyor cemalime...
Su diye içiyorum yalnızlığı
Susamıyorum...

Güneş koynuma giriyor her sabah
Her sabah kirli uyanıyorum...
Yağmurlu günlerin,
Islak rüyalarını görüyorum...
Uyuyamıyorum...

Bir ekmek buluyorum kendime,
Küflü bir sevda oluyor boğazımda...
Sıcak çayımın demini,
Unutuyorum çaydanlık küskün...
Barışamıyorum...

Üzerime aldığım her gömlek,
Bir beden büyük geliyor...
Bendenim ufalıyor gün geçtikçe
Sulanmayan fesleğenler gibi...
Koklayamıyorum...

Yollara düştüğüm oluyor,
Gün ortaları yağmurlar başlıyor...
Islanıp bir sığınak arıyorum,
Sığınaklar dolu, saçaklar yıkık..
Islanıyorum...

İsmini hatırladığım her aşka,
Bir anı bırakıyorum...
Unutkan ayrılık, unutkan aşkları
Yazıyorum yüreğime,
Unutamıyorum...

Bir zaman yoksul çocuklara koşuyorum,
Ellerinde ciklet yapıp satıyor umutlarını...
Koşarken yoruluyorum,
Her sokak başı bir sefalet
Koşamıyorum...

Aşklarda bir sıcaklık arıyorum,
Soğuyan günlerin kıskacında...
Hiçbir kimliğe sığamıyorum,
Vatansız aşksız kalıyorum...
Isınamıyorum...

Kent kirletiyor beni,
Duvarlarında acılarıyla
Sokak aralarıyla cinnetlerin,
Solduruyor caddeleri beni,
Evimi arıyorum...
Bulamıyorum...

Ve son kez uyanıyorum bu sabah,
Kirli bir umutsa yaşadığım
Beklediğim üşüten bir özlemse,
Son kez bırakıyorum kendimi
Tutunamıyorum...

Değer Ulaş Turan​