Değer Ulaş Turan - Fikrimce

Fikrimce
Hasta,yorulmuş bir bahar gibi ömrüm
Ve bi cana hasretin kalırsa günler ardında
Kalıp düşer cana bedenim
Umurundamı insan olanın
Kalıp esaretinde aşkı vicdanın
Sen eserler verirsin hayat diye
Tuttuğun nice kayıp acının külleri bulaşır karalar seni

Bir akşam seferine
Bir seni adınla anarsa iki kadeh şarabın verdiği bu hüzün
Demekki sen de bir sarhoşluksun
Ayılıp bakarsam yeni günde
Unuttuğum hatıralarıma bir yenisi işte

Kader mi
Kim saydı seni
Yeni keder mi alır bedeni
Ateşler içinde sayıyordum bu kenti
Oysa yağmurlar var
Oysa;
Hayat,
Bahar bile biliyor seni
Tuttun yeniden ellerimi
Bir aşk,
Bir ten..
Haz mı sanır yeniden..

Ufak bir iklimsel olaymış meğer
Kış devrediyorken kendini bahara
Sen dallarda yeni bir haz
İki büklüm tomurcuksun
Sefasında bahar müzdarip bu kederin

Dostlar mı anlamadı seni
Dostluktan ziyedesinde
Bir fikrin mucizesi mi sandın
İyiliklerin efendisi kendini
Nicelerini sen sanıp tuttuğun bendini

Hoş bir masaldı oysa
Ben olduğum yerde mıhlanıp kalıyorken sona,
Sadece şaşıran kelimelere bir imza daha
Ulaşırmı ona
Değer mi her defa
Tutsakmı bu bahar yine
Sarmaşık bir acıya
Sen sergerde bir ihtimalsin
İntibahında hazanın,gecmişinde yaşarsın..

Sustuğum kışın zemherisi
Koynunda saklı nice ahenkli,
Nice sen
Bir benden varlık beklersin hüzün
Beslenir sende,
Bir ona koşup hatırlatırsın..

Değer Ulaş Turan​