CaSPeR35
Kayıtlı Üye
Etken Madde(ler):
Sefotaksim sodyum
Kullanım Şekli:
Dozu ve uygulama yolu; hastanın durumuna, enfeksiyonun şiddetine ve mikroorganizmanın hassasiyetine göre ayarlanır. Yeni doğanlar, süt çocukları ve çocuklar için önerilen dozlar; 0-1 haftalıklar için 12 saatte bir 50 mg/kg i.v., 1-4 haftalıklar için 8 saatte bir 50 mg/kg i.v. Vücut ağırlığı 50 kg'ın altındaki 1 ay 12 yaş arasındaki çocuklarda günlük doz 50-180 mg/kg i.v. veya i.m.'dir. Bu doz 4-6 eşit kısma bölünerek eşit aralarla uygulanır. Vücut ağırlığı 50 kg'ın üstündekilere erişkin dozu verilir. Erişkinlerde günlük maksimum doz 12 g'dır. 4 g'a kadar günlük doz 2'ye bölünür. 4 g'ı aşan dozlarda 3-4 doza bölünerek uygulanır. Duyarlı mikroorganizmaların neden olduğu tipik enfeksiyonlarda: 12 saatte 1 g. Duyarlı ve orta derecede duyarlı mikroorganizmaların neden olduğu mikst enfeksiyonlarda: 12 saatte 2 g. Ağır enfeksiyonlarda ve enfeksiyona neden olan mikroorganizmanın saptanamadığı hallerde: 6-8 saatte 2-3 g. Sezaryen uygulanan hastalarda göbek kordonu klampe edilir edilmez 1 g i.v. olarak verilir. 6 saat ara ile 3 doz uygulanır. Preoperatif profilakside, operasyondan 30-90 dakika önce 1-2 g verilir ve operasyondan sonra enfeksiyon tehlikesi sürdükçe bu doz 12 saat ara ile tekrarlanır. Gonore tedavisi için i.m. olarak 1 g bir defada verilir.
Endikasyonları:
Alt Solunum Yolları Enfeksiyonları: Streptococcus pneumoniae'nın neden olduğu pnomoniler, Streptococcus pyogenes (grup A streptokoklar) ve diğer streptokoklar (Streptococcus faecalis) ile Staphyloccocus aureus (penisilinaz salgılamayan ve salgılayan), Escherichia coli, Klebsiella türleri, Haemophilus influenzae (ampisiline dirençli türler dahil), Haemophilus para-influenzae, Proteus mirabilis Serratia marcescens, Enterobacter türleri, indol pozitif Proteus ve Pseudomonas türlerinin rol oynadığı enfeksiyonlar. Ürogenital Sistem Enfeksiyonları: Enterococ türleri, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus (penisilinaz salgılayan va salgılamayan dahil), Citrobacter türleri, Enterobacter türleri, Escherichia coli, Klebsiella türleri, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Proteus inconstans Grup B, Morganella morganii, Providencia rettgeri, Serratia marcescens ve Pseudomonas türlerinin neden olduğu idrar yolları enfeksiyonları ile Neisseria gonorrhoea (penisilinaz salgılayan türler dahil)'nin rol oynadığı komplikasyonsuz gonore. Jinekolojik Enfeksiyonlar: Staphylococcus epidermidis, Streptococ türleri, Enterococ türleri, Enterobacter türleri, Klebsiella türleri, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Bacteroides fragilis dahil, Bacteroides türleri, Clostridium türleri ve anaerobik koklar (Peptococcus türleri ve Peptostreptococcus türleri dahil) ile Fusobacterium nucleatum dahil Fusobacterium türlerinin rol oynadığı pelvis enflamatuvar hastalıkları, endometrit ve selülit dahil jinekolojik enfeksiyonlar. İntraabdominal enfeksiyonlar: Streptococ türleri, Klebsiella türleri, Escherichia coli, Bacteroides türleri Proteus mirabilis ve anaerobik koklar (Peptococcus türleri ve Peptostreptococcus türleri dahil) ile Clostridium türlerinin neden olduğu abdominal enfeksiyonlar. Deri ve Yumuşak Doku Enfeksiyonları: Staphylococcus aureus (penisilinaz salgılayan ve salgılamayan türler dahil), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pyogenes (Grup A streptokok), diğer Streptococ türleri, Enterococ türleri, Acinetobacter türleri, Escharichia coli, Citrobacter türleri, (C. freundii dahil), Enterobacter türleri, Klebsiella türleri, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Morganella morganii, Providencia rettgeri, Pseudomonas türleri, Serratia marcescens, Bacteroides türleri ve Peptococcus türleri ile Peptostreptococcus türleri dahil anaerobik kokların rol oynadığı deri ve yumuşak doku enfeksiyonları. Kemik ve/veya Eklem Efeksiyonları: Staphylococcus aureus (Penisilinaz salgılayan ve salgılamayan türlerdahil), Streptococcus türleri (S.pyogenes dahil), Pseudomonas türleri (P. aeruginosa dahil) ve Proteus mirabilis'inneden olduğu kemik ve eklem enfeksiyonları. Merkezi Sinir Sistemi Enfeksiyonları: Neisseria meningitidis, Heamophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae, Klebsiella pneumoniae ve Escherichia coli'nin neden olduğu menenjit ve ventrikülit gibi merkezi sinir sistemi enfeksiyonları. Bakteriyemi ve Septisemi: Escherichia coli, Klebsiella türleri, Serratia marcescens. Staphylococcus aureus ve Streptococcus pneumoniae dahil Streptococ türlerinin neden olduğu bakteriyemi ve septisemide endikedir. Enterokokların (örneğin S. faecalis) ve Pseudomonas türlerinin çeşitli suşları, in vitro olarak sefotaksime dirençli olmasına rağmen duyarlı suşların neden olduğu enfeksiyonların tedavisinde çok olumlu sonuçlar alınmaktadır. Bu nedenle bakteriyolojik kültür ve antibiyogram için örnekler tedaviye başlanılmadan alınmalı ve elde edilensonuçlara göre tedaviye devam edilmelidir. Gram pozitif ve gram negatif sepsis kanıtlandığında ya da düşünüldüğünde ya da neden olan mikroorganizmaların tanımlanamadığı ciddi durumlarda sefotaksim ile birlikte aminoglikozid tedavisi de uygulanabilir. Bu gibi durumlarda önerilen doz verilmeli nefrotoksisite ve ototoksisite yönünden hastalar yakinen izlenmelidir.
Kontrendikasyonları:
Sefotaksim ve sefalosporin grubu antibiyotiklere duyarlı hastalarda kullanılmamalıdır.
Uyarılar:
Sefotaksim tedavisine başlanılmadan önce hastaların sefotaksim sodyum, sefalosporin ve penisilin grubu antibiyotikler ile diğer herhangi bir ilaca karşı aşırı derecede duyarlı olup olmadıkları araştırılmalıdır. Tedavi süresinde alerjik bir reaksiyon görülürse tedavi kesilmelidir. Ciddi hipersensitivite reaksiyonları epinefrin tedavisi ve diğer acil önlemleri gerektirebilir. Sefalosporinler ve diğer geniş spektrumlu antibiyotikler ile tedavide psödomembranöz kolit oluşabileceği ve barsak florasının bozularak Clostridium çoğalmasına neden olabileceği rapor edilmiştir. Bu nedenle tedavi süresinde diyare gözlendiğinde bu husus göz önünde bulundurulmalı ve gerekli önlemler alınmalıdır. Genelde tedavinin durdurulması yeterli olmakla baraber, bazı olgularda elektrolit ve protein takviyesi ile oral vankomisin kullanımı da gerekmektedir. Gastrointestinal sistem ile ilgili hastalık hikayesi veren ve kolit şikayetleri bulunan hastalarda dikkatle uygulanmalıdır.Sefotaksimin nefrotoksik olduğu kanıtlanmamıştır. Buna rağmen, böbrek yetmezliği bulunan hastalarda günlük idrar atılımının azalması nedeni ile yüksek ve uzun süreli kan konsantrasyonları oluşabilaceğinden günlük doz azaltılmalıdır. Genelde kreatinin klirensi 20 ml/dak/1.73 m2'den düşük olgularda dozun yarıya indirilmesi önerilir. Uzun süreli kullanımı dirençli mikroorganizmaların çoğalmasına neden olur. Abdominal ya da vajinal histerektomi, gastrointestinal ve ürogenital sistem ameliyatları gibi kontaminasyon riski bulunan müdahalelerde, ameliyattan önce sefotaksim uygulanması enfeksiyon olasılığını azaltır. Sezaryen olgularında umblikal kordun klampından ya da müdahaleden sonra uygulanması bazı ameliyat sonrası enfeksiyonların oluşmasını azaltır. Sefotaksimin hamilelerde ve emziren annelerde kullanım emniyeti kanıtlanmadığından, bu hastalarda kullanılmamalıdır.
Yan Etkileri:
Genelde iyi tolere edilir. En sık görülen yan etkiler intramüsküler ya da intravenöz uygulamaları takip eden lokal reaksiyonlardır. Lokal reaksiyonlar: Enjeksiyon bölgesinde enflamasyon, ağrı, hassasiyet ve sertlik oluşması. Hipersensitivite reaksiyonları: Deri döküntüleri, prürit, ateş, eozinofili. Hematopoetik ve lenfatik sistem reaksiyonları: Geçici lökopeni, granülositopeni, eozinofili, nötropeni ve trombositopeni, bazı olgularda pozitif Coombs testi ile geçici SGOT, SGPT, LDH ve serum alkalin fosfataz yükselmeleri izlenebilir. Merkezi sinir sistemi ile ilgili olarak başağrısı izlenebilir. Böbreklerle ilgili olarak geçici BUN yükselmeleri görülebilir.
İlaç Etkileşimleri:
Sefalosporinlerin aminoglikozidlerle birlikte kullanılmasında nefrotoksisite riskinin yükseldiği rapor edilmiştir.
Sefotaksim sodyum
Kullanım Şekli:
Dozu ve uygulama yolu; hastanın durumuna, enfeksiyonun şiddetine ve mikroorganizmanın hassasiyetine göre ayarlanır. Yeni doğanlar, süt çocukları ve çocuklar için önerilen dozlar; 0-1 haftalıklar için 12 saatte bir 50 mg/kg i.v., 1-4 haftalıklar için 8 saatte bir 50 mg/kg i.v. Vücut ağırlığı 50 kg'ın altındaki 1 ay 12 yaş arasındaki çocuklarda günlük doz 50-180 mg/kg i.v. veya i.m.'dir. Bu doz 4-6 eşit kısma bölünerek eşit aralarla uygulanır. Vücut ağırlığı 50 kg'ın üstündekilere erişkin dozu verilir. Erişkinlerde günlük maksimum doz 12 g'dır. 4 g'a kadar günlük doz 2'ye bölünür. 4 g'ı aşan dozlarda 3-4 doza bölünerek uygulanır. Duyarlı mikroorganizmaların neden olduğu tipik enfeksiyonlarda: 12 saatte 1 g. Duyarlı ve orta derecede duyarlı mikroorganizmaların neden olduğu mikst enfeksiyonlarda: 12 saatte 2 g. Ağır enfeksiyonlarda ve enfeksiyona neden olan mikroorganizmanın saptanamadığı hallerde: 6-8 saatte 2-3 g. Sezaryen uygulanan hastalarda göbek kordonu klampe edilir edilmez 1 g i.v. olarak verilir. 6 saat ara ile 3 doz uygulanır. Preoperatif profilakside, operasyondan 30-90 dakika önce 1-2 g verilir ve operasyondan sonra enfeksiyon tehlikesi sürdükçe bu doz 12 saat ara ile tekrarlanır. Gonore tedavisi için i.m. olarak 1 g bir defada verilir.
Endikasyonları:
Alt Solunum Yolları Enfeksiyonları: Streptococcus pneumoniae'nın neden olduğu pnomoniler, Streptococcus pyogenes (grup A streptokoklar) ve diğer streptokoklar (Streptococcus faecalis) ile Staphyloccocus aureus (penisilinaz salgılamayan ve salgılayan), Escherichia coli, Klebsiella türleri, Haemophilus influenzae (ampisiline dirençli türler dahil), Haemophilus para-influenzae, Proteus mirabilis Serratia marcescens, Enterobacter türleri, indol pozitif Proteus ve Pseudomonas türlerinin rol oynadığı enfeksiyonlar. Ürogenital Sistem Enfeksiyonları: Enterococ türleri, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus (penisilinaz salgılayan va salgılamayan dahil), Citrobacter türleri, Enterobacter türleri, Escherichia coli, Klebsiella türleri, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Proteus inconstans Grup B, Morganella morganii, Providencia rettgeri, Serratia marcescens ve Pseudomonas türlerinin neden olduğu idrar yolları enfeksiyonları ile Neisseria gonorrhoea (penisilinaz salgılayan türler dahil)'nin rol oynadığı komplikasyonsuz gonore. Jinekolojik Enfeksiyonlar: Staphylococcus epidermidis, Streptococ türleri, Enterococ türleri, Enterobacter türleri, Klebsiella türleri, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Bacteroides fragilis dahil, Bacteroides türleri, Clostridium türleri ve anaerobik koklar (Peptococcus türleri ve Peptostreptococcus türleri dahil) ile Fusobacterium nucleatum dahil Fusobacterium türlerinin rol oynadığı pelvis enflamatuvar hastalıkları, endometrit ve selülit dahil jinekolojik enfeksiyonlar. İntraabdominal enfeksiyonlar: Streptococ türleri, Klebsiella türleri, Escherichia coli, Bacteroides türleri Proteus mirabilis ve anaerobik koklar (Peptococcus türleri ve Peptostreptococcus türleri dahil) ile Clostridium türlerinin neden olduğu abdominal enfeksiyonlar. Deri ve Yumuşak Doku Enfeksiyonları: Staphylococcus aureus (penisilinaz salgılayan ve salgılamayan türler dahil), Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pyogenes (Grup A streptokok), diğer Streptococ türleri, Enterococ türleri, Acinetobacter türleri, Escharichia coli, Citrobacter türleri, (C. freundii dahil), Enterobacter türleri, Klebsiella türleri, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Morganella morganii, Providencia rettgeri, Pseudomonas türleri, Serratia marcescens, Bacteroides türleri ve Peptococcus türleri ile Peptostreptococcus türleri dahil anaerobik kokların rol oynadığı deri ve yumuşak doku enfeksiyonları. Kemik ve/veya Eklem Efeksiyonları: Staphylococcus aureus (Penisilinaz salgılayan ve salgılamayan türlerdahil), Streptococcus türleri (S.pyogenes dahil), Pseudomonas türleri (P. aeruginosa dahil) ve Proteus mirabilis'inneden olduğu kemik ve eklem enfeksiyonları. Merkezi Sinir Sistemi Enfeksiyonları: Neisseria meningitidis, Heamophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae, Klebsiella pneumoniae ve Escherichia coli'nin neden olduğu menenjit ve ventrikülit gibi merkezi sinir sistemi enfeksiyonları. Bakteriyemi ve Septisemi: Escherichia coli, Klebsiella türleri, Serratia marcescens. Staphylococcus aureus ve Streptococcus pneumoniae dahil Streptococ türlerinin neden olduğu bakteriyemi ve septisemide endikedir. Enterokokların (örneğin S. faecalis) ve Pseudomonas türlerinin çeşitli suşları, in vitro olarak sefotaksime dirençli olmasına rağmen duyarlı suşların neden olduğu enfeksiyonların tedavisinde çok olumlu sonuçlar alınmaktadır. Bu nedenle bakteriyolojik kültür ve antibiyogram için örnekler tedaviye başlanılmadan alınmalı ve elde edilensonuçlara göre tedaviye devam edilmelidir. Gram pozitif ve gram negatif sepsis kanıtlandığında ya da düşünüldüğünde ya da neden olan mikroorganizmaların tanımlanamadığı ciddi durumlarda sefotaksim ile birlikte aminoglikozid tedavisi de uygulanabilir. Bu gibi durumlarda önerilen doz verilmeli nefrotoksisite ve ototoksisite yönünden hastalar yakinen izlenmelidir.
Kontrendikasyonları:
Sefotaksim ve sefalosporin grubu antibiyotiklere duyarlı hastalarda kullanılmamalıdır.
Uyarılar:
Sefotaksim tedavisine başlanılmadan önce hastaların sefotaksim sodyum, sefalosporin ve penisilin grubu antibiyotikler ile diğer herhangi bir ilaca karşı aşırı derecede duyarlı olup olmadıkları araştırılmalıdır. Tedavi süresinde alerjik bir reaksiyon görülürse tedavi kesilmelidir. Ciddi hipersensitivite reaksiyonları epinefrin tedavisi ve diğer acil önlemleri gerektirebilir. Sefalosporinler ve diğer geniş spektrumlu antibiyotikler ile tedavide psödomembranöz kolit oluşabileceği ve barsak florasının bozularak Clostridium çoğalmasına neden olabileceği rapor edilmiştir. Bu nedenle tedavi süresinde diyare gözlendiğinde bu husus göz önünde bulundurulmalı ve gerekli önlemler alınmalıdır. Genelde tedavinin durdurulması yeterli olmakla baraber, bazı olgularda elektrolit ve protein takviyesi ile oral vankomisin kullanımı da gerekmektedir. Gastrointestinal sistem ile ilgili hastalık hikayesi veren ve kolit şikayetleri bulunan hastalarda dikkatle uygulanmalıdır.Sefotaksimin nefrotoksik olduğu kanıtlanmamıştır. Buna rağmen, böbrek yetmezliği bulunan hastalarda günlük idrar atılımının azalması nedeni ile yüksek ve uzun süreli kan konsantrasyonları oluşabilaceğinden günlük doz azaltılmalıdır. Genelde kreatinin klirensi 20 ml/dak/1.73 m2'den düşük olgularda dozun yarıya indirilmesi önerilir. Uzun süreli kullanımı dirençli mikroorganizmaların çoğalmasına neden olur. Abdominal ya da vajinal histerektomi, gastrointestinal ve ürogenital sistem ameliyatları gibi kontaminasyon riski bulunan müdahalelerde, ameliyattan önce sefotaksim uygulanması enfeksiyon olasılığını azaltır. Sezaryen olgularında umblikal kordun klampından ya da müdahaleden sonra uygulanması bazı ameliyat sonrası enfeksiyonların oluşmasını azaltır. Sefotaksimin hamilelerde ve emziren annelerde kullanım emniyeti kanıtlanmadığından, bu hastalarda kullanılmamalıdır.
Yan Etkileri:
Genelde iyi tolere edilir. En sık görülen yan etkiler intramüsküler ya da intravenöz uygulamaları takip eden lokal reaksiyonlardır. Lokal reaksiyonlar: Enjeksiyon bölgesinde enflamasyon, ağrı, hassasiyet ve sertlik oluşması. Hipersensitivite reaksiyonları: Deri döküntüleri, prürit, ateş, eozinofili. Hematopoetik ve lenfatik sistem reaksiyonları: Geçici lökopeni, granülositopeni, eozinofili, nötropeni ve trombositopeni, bazı olgularda pozitif Coombs testi ile geçici SGOT, SGPT, LDH ve serum alkalin fosfataz yükselmeleri izlenebilir. Merkezi sinir sistemi ile ilgili olarak başağrısı izlenebilir. Böbreklerle ilgili olarak geçici BUN yükselmeleri görülebilir.
İlaç Etkileşimleri:
Sefalosporinlerin aminoglikozidlerle birlikte kullanılmasında nefrotoksisite riskinin yükseldiği rapor edilmiştir.