KüçüKköyLüm
Kayıtlı Üye
Yıllardır süregelen ve her sezon Beşiktaş ile anılan klişe bir söz vardır;
‘’kanatsız Kartal mı olur ?’’
Ne oynamak istediğiniz ve oynadığınıza göre bu sorunun cevabı değişir elbet,
ama elimizde öyle bir oyuncu var ki ,her haliyle ben bu takımı ‘’uçururum’’ dercesine bağırıyor.
Bir sol açıktan beklentileriniz nelerdir ? diye soru yöneltilse;
kolaya kaçıp, ‘’Aydın Karabulut’’ demek fazlasıyla yeterli olacaktır.
Nedir peki Aydın’ı diğerlerinden ayırıp, süreklilik kazanmamasına rağmen ön plana çıkaran yanları.
Öncelikle son derece süratli ve teknik, topla driplingi müthiş, şutu var, yeteneklerini dikine oynayarak da sergileyebiliyor, yalnız geniş alanda değil dar alanda da yaratıcı ve kıvrak, kavisli sert ortaları, etkili kornerleri, bunun yanı sıra her daim sonuç getirmese de savunmanın dengesini bozacak depar ve kaçışları heyecan uyandıracak türden, kimi oyuncular vardır çalım özelliği fazla gelişmemiştir ama rakibine futbolu bıraktıracak rezillikleri yaşattırır, işte böyle bir adamdır Aydın. Sürati sayesinde ekarte ettiği bir futbolcunun tekrardan o’na yetişip,tehlikeyi sonlandırma şansı neredeyse sıfıra yakındır. O andan itibaren ya kademesine giren adam kartlık müdahale ile indirip faule sebebiyet verir ya da kaderine teslim olur ama gel gelelim roller değiştiği vakit Aydın’ı değerli kılan bir başka yanını görebilmek mümkün; kaptırdığı topun peşini bırakmayan, oyuna küsmeyen ve o içindeki oynama iştahını asla yitirmeyen bir çocuk karşılıyor bizi. Tek dezavantajı ise o savunma isteğinin kendi hatasını telafi edebilme gayreti içinde olduğu anlarda görebiliyor olmamız. Genel anlamda orta alan ve takım savunmasına doğrudan katkı sağladığını söyleyebilmek zor ama yaşı ve gelişime açık olması ilerisi adına umut verici.
Bu tarz oyuncular için en büyük tehlike ise, onların inancını yitirip, çalışma şevklerini kırmaya yönelik hamle ve tercihlerin yaşanacak olmasıdır. Bu noktada da iş hocanın adaletinde bitiyor. Eğer Aydın bu sene de 11’de sürekli yer bulamayıp, sakatlık ve cezalılar sonrasında akla gelirse, biz hala geçtiğimiz sezon ki Ankara ve Sivas maçlarını hatırlatıp, bizde böyle bir çocuk vardı demeye devam ederiz. Yok eğer kendisine duyulan güveni hissettirip, ‘’al bu forma senin’’ diyebilirsek, kafaca rahatlamış olmanın getirdiği özgüven ile yeteneklerini daha rahat biçimde sahaya yansıtıp, sorumluluk almaktan kaçınmayan bir Aydın izleriz.
Geçtiğimiz sezon sırf bu yüzden oyun anlayışının dışına çıkıp, kendini ispatlamaya yönelik hareketleri oldu.
Aldığı sürenin az olmasından dolayı o kısa süreye çok şey sığdırmak istedi ama bu ‘’savruk, topla çok oynuyor, gösterişe kaçıyor’’ eleştirilerini beraberinde getirdi.
Lafın belini kıracak olursak, fanteziye kapılmaya ve Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yok.
Takımızı başarıya ulaştıracak anahtarlardan biri ‘’ısırgan ve diri’’ orta saha, popüler tabiriyle ‘’çift ön libero’’ ise,
bir diğeri de ileride bir çok klubü peşinden koşturma potansiyeline sahip genç Aydın'a güvenip formayı emanet etmektir.
‘’kanatsız Kartal mı olur ?’’
Ne oynamak istediğiniz ve oynadığınıza göre bu sorunun cevabı değişir elbet,
ama elimizde öyle bir oyuncu var ki ,her haliyle ben bu takımı ‘’uçururum’’ dercesine bağırıyor.
Bir sol açıktan beklentileriniz nelerdir ? diye soru yöneltilse;
kolaya kaçıp, ‘’Aydın Karabulut’’ demek fazlasıyla yeterli olacaktır.
Nedir peki Aydın’ı diğerlerinden ayırıp, süreklilik kazanmamasına rağmen ön plana çıkaran yanları.
Öncelikle son derece süratli ve teknik, topla driplingi müthiş, şutu var, yeteneklerini dikine oynayarak da sergileyebiliyor, yalnız geniş alanda değil dar alanda da yaratıcı ve kıvrak, kavisli sert ortaları, etkili kornerleri, bunun yanı sıra her daim sonuç getirmese de savunmanın dengesini bozacak depar ve kaçışları heyecan uyandıracak türden, kimi oyuncular vardır çalım özelliği fazla gelişmemiştir ama rakibine futbolu bıraktıracak rezillikleri yaşattırır, işte böyle bir adamdır Aydın. Sürati sayesinde ekarte ettiği bir futbolcunun tekrardan o’na yetişip,tehlikeyi sonlandırma şansı neredeyse sıfıra yakındır. O andan itibaren ya kademesine giren adam kartlık müdahale ile indirip faule sebebiyet verir ya da kaderine teslim olur ama gel gelelim roller değiştiği vakit Aydın’ı değerli kılan bir başka yanını görebilmek mümkün; kaptırdığı topun peşini bırakmayan, oyuna küsmeyen ve o içindeki oynama iştahını asla yitirmeyen bir çocuk karşılıyor bizi. Tek dezavantajı ise o savunma isteğinin kendi hatasını telafi edebilme gayreti içinde olduğu anlarda görebiliyor olmamız. Genel anlamda orta alan ve takım savunmasına doğrudan katkı sağladığını söyleyebilmek zor ama yaşı ve gelişime açık olması ilerisi adına umut verici.
Bu tarz oyuncular için en büyük tehlike ise, onların inancını yitirip, çalışma şevklerini kırmaya yönelik hamle ve tercihlerin yaşanacak olmasıdır. Bu noktada da iş hocanın adaletinde bitiyor. Eğer Aydın bu sene de 11’de sürekli yer bulamayıp, sakatlık ve cezalılar sonrasında akla gelirse, biz hala geçtiğimiz sezon ki Ankara ve Sivas maçlarını hatırlatıp, bizde böyle bir çocuk vardı demeye devam ederiz. Yok eğer kendisine duyulan güveni hissettirip, ‘’al bu forma senin’’ diyebilirsek, kafaca rahatlamış olmanın getirdiği özgüven ile yeteneklerini daha rahat biçimde sahaya yansıtıp, sorumluluk almaktan kaçınmayan bir Aydın izleriz.
Geçtiğimiz sezon sırf bu yüzden oyun anlayışının dışına çıkıp, kendini ispatlamaya yönelik hareketleri oldu.
Aldığı sürenin az olmasından dolayı o kısa süreye çok şey sığdırmak istedi ama bu ‘’savruk, topla çok oynuyor, gösterişe kaçıyor’’ eleştirilerini beraberinde getirdi.
Lafın belini kıracak olursak, fanteziye kapılmaya ve Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yok.
Takımızı başarıya ulaştıracak anahtarlardan biri ‘’ısırgan ve diri’’ orta saha, popüler tabiriyle ‘’çift ön libero’’ ise,
bir diğeri de ileride bir çok klubü peşinden koşturma potansiyeline sahip genç Aydın'a güvenip formayı emanet etmektir.