Efsunkar
Bayan Üye
Düş merdivenden sevi üstü düşerken
acır bilekleri basamakların.
Gözleri kamaşır ışığın
alt sesinden toprak kayan hüznün karanlığından/
ve sancısından anlığın.
Ayaz vurunca çehresine günün
Öperim dudağından grinin/öperim-
Islaktır öpüşleri havanda dövülen kederin
Alabildiğine korkaktır siyah çünkü/
Çünkü renkler utandırır ceplerinde kül taşıyan çocukluğumu.
Alabildiğine yalnızdır ellerim
Sıcaklığını terk ederim çünkü/
Çünkü ellerim kendimedir benim.
Taşlanır suyun bağrı batman bakışlardan/ins çıkınca cinden
Kirpikleri batar dolunayın göğe/
Açılır ayna uçurumun adımlarına/kapı ardı kadar boşlukta
Pencere önlerinde geceden kalma karanlık
ovar yüzümü güneşte.
Yağmur yağar/uslanırım
Mevsim ikinci el kalır hayata/göverir denizlerim.
Davul bile dengi dengine çalınır
Şiir ve gurbet akşamları tutuşturur gençliğimi/kül kadar
Akıl yaftalanır akıl hastanelerinde/delirmek emaredir bir şeylere
Peki nedir yüzlere tutulan aynanın alamet-i farikasının sırrı?
Lanet/uykunun uykusuz hali.
Başka ceset, başka ruh bu kimin amini?
İlla dudaklarımı mı kesmeli tövbe?
Kuşlar ipe gerer göğsümü asma bahçelerinde
Ateş havzalarında yıkanır saçlarım/tel tel tenime asarım havanın ıslaklığını
Meryemin gözyaşında İsanın gülüşü parıldar/ah ninova
Havari olmak varmış bu kış.
Çelikten gövdesiyle isyan bana başkaldırır
Kanatlanır do sesiyle la minör sanrılar/uzaktan
Çok uzaktan/bir ah uyanır, dalgalanır acımdan içeri
ironi yapıyor feylesof/kimse hastalanmasın
Başkalığın diyalektiğinde ölemedim diye
Gömleğimde kurumuşluğu kanımın/oysa
Kimse Yusuf demedi bana.
Delilik geçicidir/ve
delirsem geçecektir acım.
Yıkasam ellerimi gömleğimle temizlenir mi aklım?
acır bilekleri basamakların.
Gözleri kamaşır ışığın
alt sesinden toprak kayan hüznün karanlığından/
ve sancısından anlığın.
Ayaz vurunca çehresine günün
Öperim dudağından grinin/öperim-
Islaktır öpüşleri havanda dövülen kederin
Alabildiğine korkaktır siyah çünkü/
Çünkü renkler utandırır ceplerinde kül taşıyan çocukluğumu.
Alabildiğine yalnızdır ellerim
Sıcaklığını terk ederim çünkü/
Çünkü ellerim kendimedir benim.
Taşlanır suyun bağrı batman bakışlardan/ins çıkınca cinden
Kirpikleri batar dolunayın göğe/
Açılır ayna uçurumun adımlarına/kapı ardı kadar boşlukta
Pencere önlerinde geceden kalma karanlık
ovar yüzümü güneşte.
Yağmur yağar/uslanırım
Mevsim ikinci el kalır hayata/göverir denizlerim.
Davul bile dengi dengine çalınır
Şiir ve gurbet akşamları tutuşturur gençliğimi/kül kadar
Akıl yaftalanır akıl hastanelerinde/delirmek emaredir bir şeylere
Peki nedir yüzlere tutulan aynanın alamet-i farikasının sırrı?
Lanet/uykunun uykusuz hali.
Başka ceset, başka ruh bu kimin amini?
İlla dudaklarımı mı kesmeli tövbe?
Kuşlar ipe gerer göğsümü asma bahçelerinde
Ateş havzalarında yıkanır saçlarım/tel tel tenime asarım havanın ıslaklığını
Meryemin gözyaşında İsanın gülüşü parıldar/ah ninova
Havari olmak varmış bu kış.
Çelikten gövdesiyle isyan bana başkaldırır
Kanatlanır do sesiyle la minör sanrılar/uzaktan
Çok uzaktan/bir ah uyanır, dalgalanır acımdan içeri
ironi yapıyor feylesof/kimse hastalanmasın
Başkalığın diyalektiğinde ölemedim diye
Gömleğimde kurumuşluğu kanımın/oysa
Kimse Yusuf demedi bana.
Delilik geçicidir/ve
delirsem geçecektir acım.
Yıkasam ellerimi gömleğimle temizlenir mi aklım?