Neden bilmem parmaklarım artık yazamıyor seni
Çok mu geç kalındı ? Anlatamıyor duraksamadan geçirdiğimiz günleri...
Yemin edemiyor sözlerim bekleyişimin hiç bitmeyeceğine
Belki de sonunda vazgeçiyorum istemeye istemeye...
Oysa birkaç ay önce hayalini kurardık bugünlerin
Hani yazın o insanı gülümseten havası
Sana sarılıp bir zamanlar nasıl soğukta bile ısınıyorsam
Öyle de güneşe sırtımı çevirip sıcaklığını tatmak...
Biz söz vermiştik hep birbirimizi seveceğimize
Sen mi sözünü tutamadın ben mi yanlış yaptım bilmem
Tek bildiğim çok özledim sana kavuşmamın sadece saatler
Belki dakikalar olduğu sensizliği...
Şimdi yoksun ya buz gibi ellerim
Evet bu yazın sıcaklığında bile buz gibi
Gözlerimden akan sıcak yaşlara meydan okurmuş gibi
İnsanın içini titreten bir soğuklukta buz gibi...
Gözümü yumup hiç açmamak istiyorum;
Baktığım her yerde seni görmemek için
Öyle ya çok özledim ben seni
Küçücük umutlara sahip olduğum yokluğunu bile özledim.
Şimdi yaşadığım şey...
Şimdi yaşadığım şey yokluğun bile değil.
Öyle bir rüya ki gördüğüm sanki hiç olmamışsın
İnsanın bir an bile ait olmadığı bir zaman dilimi nasıl yokluk olur ki ?
Bu hiçlik sadece hiçlik işte.
Zannedilmişlik geç kalınmışlık.
Sahi bir şeyler yaşandı değil mi ?
Yüzünü anımasayabildiğim günlere dönmek için çok mu geç kalındı ?
Çok mu geç kalındı ? Anlatamıyor duraksamadan geçirdiğimiz günleri...
Yemin edemiyor sözlerim bekleyişimin hiç bitmeyeceğine
Belki de sonunda vazgeçiyorum istemeye istemeye...
Oysa birkaç ay önce hayalini kurardık bugünlerin
Hani yazın o insanı gülümseten havası
Sana sarılıp bir zamanlar nasıl soğukta bile ısınıyorsam
Öyle de güneşe sırtımı çevirip sıcaklığını tatmak...
Biz söz vermiştik hep birbirimizi seveceğimize
Sen mi sözünü tutamadın ben mi yanlış yaptım bilmem
Tek bildiğim çok özledim sana kavuşmamın sadece saatler
Belki dakikalar olduğu sensizliği...
Şimdi yoksun ya buz gibi ellerim
Evet bu yazın sıcaklığında bile buz gibi
Gözlerimden akan sıcak yaşlara meydan okurmuş gibi
İnsanın içini titreten bir soğuklukta buz gibi...
Gözümü yumup hiç açmamak istiyorum;
Baktığım her yerde seni görmemek için
Öyle ya çok özledim ben seni
Küçücük umutlara sahip olduğum yokluğunu bile özledim.
Şimdi yaşadığım şey...
Şimdi yaşadığım şey yokluğun bile değil.
Öyle bir rüya ki gördüğüm sanki hiç olmamışsın
İnsanın bir an bile ait olmadığı bir zaman dilimi nasıl yokluk olur ki ?
Bu hiçlik sadece hiçlik işte.
Zannedilmişlik geç kalınmışlık.
Sahi bir şeyler yaşandı değil mi ?
Yüzünü anımasayabildiğim günlere dönmek için çok mu geç kalındı ?