Çocuklarda Anksiete Durumları
Yetişkinlerde olduğu gibi çocuklarda da acı emosyonları (anksiete depresyon ve öfke) çoğu zaman stress (bkz.) sitüasyonlarına bir tepki olarak ortaya çıkar. Bununla birlikte birçok bakımlardan çocukların emosyonel yaşantısı büyüklerinkinden farklıdır. Çocukların karşılaştıkları stress'ler daha değişik olup biyolojik olgunlaşma ve aile hayatıyla ilgilidir. Çocuğun gelişme proçesi sürekli bir değişimi özellikle bir bağımlılık durumundan vazgeçilerek bağımsızlığın kazanılmasını kapsar. Ayrıca normal bir emosyonel gelişim için çocuğun anksieteyi tanıyıp buna göğüs germesi gerekir iki yaşındaki çocuklarda görülen yabancılara karşı korku bu fenomenin iyi bir örneğidir. Son olarak anksiete veya depresyonu yaratan şeyin ne olduğuna karar vermek bakımından çocuk hasta yetişkine kıyasla daha âcizdir; bu yüzden doktor ebeveynin anlattıklarına ve çocuğun davranışıyla ilgili gözlemlerine dayanmalıdır. Çocuklukta depresyona (bkz.) Ender olarak endojen biçimde ve daha sık olarak da stress'e karşı abartılmış bir tepki biçiminde rastlanır. Aksaklıklar yaratan anksiete durumları ise tersine çocukluk dönemi boyunca görülür ve daha ayrıntılı bir ilgi gerektirir.
Bir yaşındaki bazı bebekler yeni bir sitüasyonla karşılaştıklarında meselâ anne yeni bir yemek yedirmeyi denediğinde veya çocuğu fincan yerine kaşık kullanmaya zorladığında korku veya mutsuzluk belirtileri görülür. Stella Chess «güç ısınan» bebeklerden sözetmiş ve bunun yapısal nitelik taşıyan bir huy karakteristiği olduğuna inandığını belirtmiştir. Yeni bir sitüasyonda annenin gösterdiği anksiete ve gösterebileceği sabır başka bir önemli faktördür.İki yaşındaki bebekte sık sık uyanma ve korkulu çığlıklarla beliren gece anksietesine rastlanabilir. Gene bu yaşta yabancılara karşı aşırı bir korku olabilir.
Çocuk büyüdükçe hayvanlara özellikle köpeklere gökgürültüsüne ve şimşeğe karanlığadoktorlara dişçilere vs. karşı duyduğu spesifik korkulara daha çok rastlanır ve bu bazan aksaklıklar doğurur. Çocukların hafif biçimde bir sürü korkular duymaları çok görülen bir durumdur fakat bu korkuların çocuğun yaşantısında ciddi aksaklıklar yaratması pek olağan değildir. Adolesans (bkz.) döneminde sosyal sitüasyonlara duyulan korku ve agorafobi (bkz.) Daha önemli olur.
Spesifik korkular daha genel başka anksiete semptomlarıyla özellikle uyku ve iştah rahatsızlıkları dikkat güçlükleri sinirlilik ve ağlama ile birlikte belirdiği zaman daha önemlidir. Bu semptom dizisinin mevcudiyeti aile ortamı çocuğun okuldaki uyumu ve diğer muhtemel stress'lerin dikkatle teşhisini gerektirir semptomatik tedavi ve daha büyük çocuklarda bunun yanışım medazepam gibi hafif bir trankilizan çoğu zaman etkili olur; çünkü bu gibi bozuklukların genellikle selim bir seyri vardır. Eğer durumun kronikleşmesi tehlikesi varsa bir uzmana başvurulmalıdır.
Yetişkinlerde olduğu gibi çocuklarda da acı emosyonları (anksiete depresyon ve öfke) çoğu zaman stress (bkz.) sitüasyonlarına bir tepki olarak ortaya çıkar. Bununla birlikte birçok bakımlardan çocukların emosyonel yaşantısı büyüklerinkinden farklıdır. Çocukların karşılaştıkları stress'ler daha değişik olup biyolojik olgunlaşma ve aile hayatıyla ilgilidir. Çocuğun gelişme proçesi sürekli bir değişimi özellikle bir bağımlılık durumundan vazgeçilerek bağımsızlığın kazanılmasını kapsar. Ayrıca normal bir emosyonel gelişim için çocuğun anksieteyi tanıyıp buna göğüs germesi gerekir iki yaşındaki çocuklarda görülen yabancılara karşı korku bu fenomenin iyi bir örneğidir. Son olarak anksiete veya depresyonu yaratan şeyin ne olduğuna karar vermek bakımından çocuk hasta yetişkine kıyasla daha âcizdir; bu yüzden doktor ebeveynin anlattıklarına ve çocuğun davranışıyla ilgili gözlemlerine dayanmalıdır. Çocuklukta depresyona (bkz.) Ender olarak endojen biçimde ve daha sık olarak da stress'e karşı abartılmış bir tepki biçiminde rastlanır. Aksaklıklar yaratan anksiete durumları ise tersine çocukluk dönemi boyunca görülür ve daha ayrıntılı bir ilgi gerektirir.
Bir yaşındaki bazı bebekler yeni bir sitüasyonla karşılaştıklarında meselâ anne yeni bir yemek yedirmeyi denediğinde veya çocuğu fincan yerine kaşık kullanmaya zorladığında korku veya mutsuzluk belirtileri görülür. Stella Chess «güç ısınan» bebeklerden sözetmiş ve bunun yapısal nitelik taşıyan bir huy karakteristiği olduğuna inandığını belirtmiştir. Yeni bir sitüasyonda annenin gösterdiği anksiete ve gösterebileceği sabır başka bir önemli faktördür.İki yaşındaki bebekte sık sık uyanma ve korkulu çığlıklarla beliren gece anksietesine rastlanabilir. Gene bu yaşta yabancılara karşı aşırı bir korku olabilir.
Çocuk büyüdükçe hayvanlara özellikle köpeklere gökgürültüsüne ve şimşeğe karanlığadoktorlara dişçilere vs. karşı duyduğu spesifik korkulara daha çok rastlanır ve bu bazan aksaklıklar doğurur. Çocukların hafif biçimde bir sürü korkular duymaları çok görülen bir durumdur fakat bu korkuların çocuğun yaşantısında ciddi aksaklıklar yaratması pek olağan değildir. Adolesans (bkz.) döneminde sosyal sitüasyonlara duyulan korku ve agorafobi (bkz.) Daha önemli olur.
Spesifik korkular daha genel başka anksiete semptomlarıyla özellikle uyku ve iştah rahatsızlıkları dikkat güçlükleri sinirlilik ve ağlama ile birlikte belirdiği zaman daha önemlidir. Bu semptom dizisinin mevcudiyeti aile ortamı çocuğun okuldaki uyumu ve diğer muhtemel stress'lerin dikkatle teşhisini gerektirir semptomatik tedavi ve daha büyük çocuklarda bunun yanışım medazepam gibi hafif bir trankilizan çoğu zaman etkili olur; çünkü bu gibi bozuklukların genellikle selim bir seyri vardır. Eğer durumun kronikleşmesi tehlikesi varsa bir uzmana başvurulmalıdır.