ÇIĞLIK ÇIĞLIĞA SUS[ma]yı öğrendim

Bilmem ki,hangi gecenin hüznüne saklasam seni.
Hangi afete versem,hangi kuytuda kaybetsem.
Nasıl bitirsem bende,nasıl unutsam seni.

Sende ağlamayı,sende yıkılmayı,sende yanmayı.
Sende acıyı öğrendim,her acıyla ölmeyi.

Bütün mavilerimin alabora olduğu kıyısın.
Dalgalarınla sürüklediğin umutlarımdı.
Aşkının girdabında boğulmaya mahkum ettin duygularımı.
Karanlıklarla ortak düşler kurmaktayım artık.
Buna rağmen,
Sensiz YALNIZLIĞI bile çok gördün bana.

Senden bana sadece sarı bir sonbahar kaldı.
Birde ben kaldım acılara dost,hüznüne yoldaş.
Bir tek ben kaldım,dertlere esir karanlığa eş.
Sende ÇIĞLIK ÇIĞLIĞA SUS[ma]yı öğrendim.

dogukan​