Çek ellerini yakamdan İstanbul.
Çek ellerini üzerimden!...
Bakma gözlerime mavi mavi!
Üşüdüm...
Duymasın sokakların üşüdüğümü
yatağımda yatan adamdan başkasının
gözlerine vurgun olduğumu.
Başka gözlerde kaybolduğumu.
Çek İstanbul çek ellerini üzerimden!...
Ne Hisarın görebilecek duygularımı
ne Anadolu Kavağın
ne de akıp giden Boğazın göz yaşlarımı.
Çek elini İstanbul! Çek diyorum sana!...
Simidimin yarısını paylaştığım martılar
söylemeyecek kimselere
vapurların düdüğü asla haykırmayacak
duyurmayacak Sultanahmet'in müezzini aşkımı.
Çekeceksin ellerini yakamdan çekeceksin
çekeceksin ellerini İstanbul!...
aşkın poyrazı gezinmeyecek tenimde.
Rüzgarın eteklerimi savurmayacak
yeşil gözlerinin öpüşlerinde kaybolmayacağım.
Ve saçlarıma takmayacağım Emirgan'ın gülünü.
Dokunma bana İstanbul!
Kimseler bilmeyecek kimseler işitmeyecek aşkımı...
Güneşin yakmayacak omuz başımı.
Yeni Camiinden havalanmış bir güvercin gölgesi olup
düşmeyeceksin üzerime.
Altın Boynuz'unun üstünde
bir bulut kadar doluyum İstanbul.
Başka bir adamın koynunda sırtımı dönüp ağlayacağım.
Gözlerimi kaçıracağım kahvaltıyı hazırlarken
başka bir aşkın değdiği fark edilmesin diye...
Yerebatan'ından küflü bir nefes çekip öksüreceğim.
Ellerim titreyecek sigaram yere düşecek.
En karanlığından zindanlara atılacak
yeni doğacak tüm aşklar.
Söz vereceksin
bir daha hiç böyle bir bahar doğmayacak...
Böyle doğmayacak güneş üstüne.
Söz vereceksin İstanbul
bir daha göz kırpmayacaksın Piyerloti'den...
Ağlamayacağım İstanbul ağlamayacağım...
Ayaz çalacak titreyecek bedenler.
Bir sela işitecek tüm eş dost.
Bu aşkı birlikte Karacaahmet' e götüreceğiz.
Ne sen anlatacaksın İstanbul ne de ben!...
Bilsen kaç haykırılmamış aşk yatıyor orada.
Bilsen kaç çiçek filizlendi hiç sulanmamış toprağında...