Sevdim çok sevdim
Tanıdım aşkın en saf halini
Kokladım gecelerce
Bıraktığın eşyayı boş evi
Aşka küsmüş bir beden ve bir yürek varken bende.. Nerden tanımıştım ki seni yüreğime girdin içime öylece usul usul değildi gelişin birden bire anidendi.. Neye uğradığımı şaşırmış yüreğim, teslim olmuştu ellerine.. Belki farkındaydın bütün bunların ve beklide bilerek isteyerek yapmıştın.. neden diye sorma dedin bana, neden arama dedin.. Sustum, sustu yüreğim, sustu dilim ... Nasıl geçirdik günleri hatırlar mısın biran bile olsa… bir an düşündün mü ardında bıraktığın bu yüreğiii… Bir gidiyorum dıyemeden gittin.. ardından bana kalansa boş bir ev ve çalan zilelre inat açılmayan bir demir kapı ve önünde hıçkırıklara boğularak tekmeler atan bennn…
Uzanamadı elim telefona
Defalarca gidip geldi
Yenik düştüm kendime
Göre göre
Aramadım mı seni? Aradım da açtın mı sanki… Her telefon açışımda karşımda o soğuk bu zgibi ses bana “aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor, Mobil telefon kapalı yada kapsama alanı dışında” dedi.. gidiyordun.. yoldaydın ve telefonunu kapatmıştın.. Açılmadı mı o telefon; açıldı ama gidiyorum kelimesi gibi bir telefon bile çoktu bana değil mi?...Bildiğim halde gittiğini belki dedim belki gitmemiştir.. Belki gitmemiştir.. Küçük düşmekse yaptığım, gurursuzluksa ben senin için hiç gururumu öne sürmedim kii. Varsın olsun; gurursuz olayım, varsın olsun küçük düşeyim.. Kendime yenik düştükten sonra..
Gurur sandığım aslında
Ümitsizliğimdi
Anladım temelli gittiğini
Haklıydın üstelik
Suç benimdi
Ümitsizliğim olmadı benim hiç senin söylediklerinle yeşeriyordu üstelik ümitlerim.. Sen bir yer açacaktın, ben orda çalışacaktım, değil mi? Yada başka bir şehirde bir ev tutacaktık, bahçeli üstelik. Bahçesinde bir şeyler yetiştirecektik.. Beraberce…. Ama gittin, gidişini bilmeden gittin. Suçlu muydum , suçsuz mu? Haklı mıydım, haksız mı? Sevdim ama sevildim mi? Bilmiyorum… Beni senin bütün bilinmezliklerinle bıraktın ve gittin.. Temelli miydi gidişin.. evet sanırım öyleydi değil mi? Yine kendim sorup kendim cevaplıyorum, her zaman olduğu gibi değil mi? Sana soru sorulmaz, sen sorarsın.. Senden bir şey beklenmez, sen beklersin….
Sen üzülme gülüm incinme
Canımın içi iki gözüm sakın küsme
Bana hediye bırak bütün kederleri
Ben ağlarım ikimizin yerine
Canımın İçi derdin yaa. Artık nefret ettim bu kelimeden.. Sen söylemiyorsun çünkü.. Sensiz bütün kelimeler lanetli dilimde.. nefesimde sende kitli.. bir oksijen tüpüne bağlı sanki hayatım.. biterse bende biterim.. ne çok büyütmüşüm içimdeki sevgiyi sana rağmen bilmiyorum.. dedim yaa artık ben susuyorum, gözlerim anlatsın sana herşeyiii.. Ben sustum ama onlar dinmiyor ki, ah bir yapa bilsem bir yapabilsem.. neler yaparım bende bilmiyorum.. Bildiğim tek şey ben her gece sana ağlıyorummm… Ama sen sakın ağlama Canımın İçi, Nazar Boncuğum Sakın Ağlama.. Hep Gül ve Hep Mutlu Ol.. Ben aldım bütün kederlerini, unutma onları burada bana bıraktığını..
Bilirsin aslında adaletsizliğini
İstemezsin hani sen de bittiğini
Ama kendinden yanadır ya hep yürek
Feda edip aşkı korur ya kendini
Herkesi susturdum senle ilgili konuşamıyorlar.. Hoş zaten Kim biliyor ki? Herkezden saklı yaşadığım sevdam, kimselere anlatamadığım özlemim, sebebini bilmediğim ayrılığım. Bir gün dinecek özlemim, bir gün bitecek hasretim bunu biliyorum. Ya aşkımı anlayacaksın yada yine kendini haklı çıkaracaksın.. Ama bir gün dinecek özlemim biliyorum.. Ya hayatta… Ya toprakta… İşte Sen O zaman inanacaksın aşkıma ve bana...
Tanıdım aşkın en saf halini
Kokladım gecelerce
Bıraktığın eşyayı boş evi
Aşka küsmüş bir beden ve bir yürek varken bende.. Nerden tanımıştım ki seni yüreğime girdin içime öylece usul usul değildi gelişin birden bire anidendi.. Neye uğradığımı şaşırmış yüreğim, teslim olmuştu ellerine.. Belki farkındaydın bütün bunların ve beklide bilerek isteyerek yapmıştın.. neden diye sorma dedin bana, neden arama dedin.. Sustum, sustu yüreğim, sustu dilim ... Nasıl geçirdik günleri hatırlar mısın biran bile olsa… bir an düşündün mü ardında bıraktığın bu yüreğiii… Bir gidiyorum dıyemeden gittin.. ardından bana kalansa boş bir ev ve çalan zilelre inat açılmayan bir demir kapı ve önünde hıçkırıklara boğularak tekmeler atan bennn…
Uzanamadı elim telefona
Defalarca gidip geldi
Yenik düştüm kendime
Göre göre
Aramadım mı seni? Aradım da açtın mı sanki… Her telefon açışımda karşımda o soğuk bu zgibi ses bana “aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor, Mobil telefon kapalı yada kapsama alanı dışında” dedi.. gidiyordun.. yoldaydın ve telefonunu kapatmıştın.. Açılmadı mı o telefon; açıldı ama gidiyorum kelimesi gibi bir telefon bile çoktu bana değil mi?...Bildiğim halde gittiğini belki dedim belki gitmemiştir.. Belki gitmemiştir.. Küçük düşmekse yaptığım, gurursuzluksa ben senin için hiç gururumu öne sürmedim kii. Varsın olsun; gurursuz olayım, varsın olsun küçük düşeyim.. Kendime yenik düştükten sonra..
Gurur sandığım aslında
Ümitsizliğimdi
Anladım temelli gittiğini
Haklıydın üstelik
Suç benimdi
Ümitsizliğim olmadı benim hiç senin söylediklerinle yeşeriyordu üstelik ümitlerim.. Sen bir yer açacaktın, ben orda çalışacaktım, değil mi? Yada başka bir şehirde bir ev tutacaktık, bahçeli üstelik. Bahçesinde bir şeyler yetiştirecektik.. Beraberce…. Ama gittin, gidişini bilmeden gittin. Suçlu muydum , suçsuz mu? Haklı mıydım, haksız mı? Sevdim ama sevildim mi? Bilmiyorum… Beni senin bütün bilinmezliklerinle bıraktın ve gittin.. Temelli miydi gidişin.. evet sanırım öyleydi değil mi? Yine kendim sorup kendim cevaplıyorum, her zaman olduğu gibi değil mi? Sana soru sorulmaz, sen sorarsın.. Senden bir şey beklenmez, sen beklersin….
Sen üzülme gülüm incinme
Canımın içi iki gözüm sakın küsme
Bana hediye bırak bütün kederleri
Ben ağlarım ikimizin yerine
Canımın İçi derdin yaa. Artık nefret ettim bu kelimeden.. Sen söylemiyorsun çünkü.. Sensiz bütün kelimeler lanetli dilimde.. nefesimde sende kitli.. bir oksijen tüpüne bağlı sanki hayatım.. biterse bende biterim.. ne çok büyütmüşüm içimdeki sevgiyi sana rağmen bilmiyorum.. dedim yaa artık ben susuyorum, gözlerim anlatsın sana herşeyiii.. Ben sustum ama onlar dinmiyor ki, ah bir yapa bilsem bir yapabilsem.. neler yaparım bende bilmiyorum.. Bildiğim tek şey ben her gece sana ağlıyorummm… Ama sen sakın ağlama Canımın İçi, Nazar Boncuğum Sakın Ağlama.. Hep Gül ve Hep Mutlu Ol.. Ben aldım bütün kederlerini, unutma onları burada bana bıraktığını..
Bilirsin aslında adaletsizliğini
İstemezsin hani sen de bittiğini
Ama kendinden yanadır ya hep yürek
Feda edip aşkı korur ya kendini
Herkesi susturdum senle ilgili konuşamıyorlar.. Hoş zaten Kim biliyor ki? Herkezden saklı yaşadığım sevdam, kimselere anlatamadığım özlemim, sebebini bilmediğim ayrılığım. Bir gün dinecek özlemim, bir gün bitecek hasretim bunu biliyorum. Ya aşkımı anlayacaksın yada yine kendini haklı çıkaracaksın.. Ama bir gün dinecek özlemim biliyorum.. Ya hayatta… Ya toprakta… İşte Sen O zaman inanacaksın aşkıma ve bana...
