DiReNiS
Bayan Üye
nöbetteydim..telefon geldi..dedemi hastaneye kaldırmışlar...sabah hemen hastaneye gittim... haftalardır solunum sıkıntısı çeken dedem, oksijen maskesiyle biraz rahatlamış görünüyordu...gözleri kapalıydı,ama uyumuyordu biliyordum... sessizce sandalyeye oturdum...onu izliyordum... o çileli yılların yüzünde bıraktığı o derin çizgileri ilk defa o zaman farkettim... eğildim,alnından öptüm...
gözlerini açtı ve çocuksu bir gülümsemeyle hoşgeldin kızım dedi...
elini tuttum..iyi görünüyorsun dedem dedim... iiyim dedi...hadi sen eve git dinlen işten geldin dedi.... hala soluk alırken sıkıntılıydı,farkediyordum...çöküktü gözleri,yanakları....ama ona moral vermeliydim...
biraz uyumak için eve gittim... kardeşim onun yanında kalmıştı... gece 1 gibi telefon geldi....''dedem fenalaştı,gelin..''
babamla gittik hastaneye... çok telaşlanmamıştım aslında... hastalığını iyi bildiğim için,geçici solunum krizidir dedim...
hastanenin acil bölümüne almışlar dedemi....
yine gözleri kapalı...ama uyumuyor biliyorum....
alnına öpücük kondurdum,gözlerini araladı...hoşgeldin kızım dedi mecalsizce...
bi 2 saat bekledik... dedem bazen gözlerini aralayıp kapatıyordu...
konuşmuyordu hiç..!!!
ben geçicek diyordum....hastalığının vermiş olduğu geçici bi kriz diyordum...
ya da öyle inandırmak istiyordum kendimi....
sonra, dedem tekrar fenalaştı,gözümün önünde...tansiyonları düştü..nefes almadı... solunum cihazına bağlandı.....
doktorlara sordum...niçin yoğunbakıma almıyorsunuz...
cevap : hiç yer yok yoğunbakımda..!!!!
burası nası hastane,,burda böyle hasta bkılırmı derken,,doktor susturdu beni güzel bir dille : ''TÜRKİYEDE YAŞIYORSUNUZ..ALIŞIK OLMANIZ GEREK..!!''
nutkum tutulmuştu... başka hastaneye götürmek istedim... hasta bu durumdayken olmaz dediler...!
solunum cihazında,acil serviste... elini tutuyorum....
gözleri kapalı,hiç açmasa da gözlerini, uyumuyor biliyorum...
düşünüyorum...umudum yerini,hayal kırıklığına bırakıyor...
geçici sandığım krizin,,dedemi sonsuzluğa götüreceğini düşünüyorum...
ürperiyorum...tüylerim diken diken oluyor....dışarı çıkıp ağlıyorum... kendimi sakinleştirerek ve tüm cesaretimi toplayarak doktora gidiyorum ve soruyorum : ''terminal dönemdemi dedem(ölüm öncesi dönem)''
doktor suratıma bakıyor manasızca......hemşire olduğumu söylüyorum...kenara çekiyor beni...
ve zamanın donduğunu hissettiğim o cümleyi söylüyor..
''evet terminal dönem...ama ne kadar sürer bu dönem bilmiyorum...1 saat 20 saat,en fazla 1 gün...
doktor gidiyor...
oracıkta bulduğum boş sedyeden destek alıyorum... başım dönüyor..midem bulanıyor....hayır ... geçici bir krizdi....sonsuzluğa gitmeyecekti dedem...
babam geldi aklıma...babam dışarda sigara içiyor...
ne derim babama.._? baba dedem ölecekmiş nasıl derim_?
söyleyip alıştırmalımıydım...yoksa söylememeliydim_?
dedemin yanına gittim.... alnından öptüm...elini tuttum...
gözleri kapalıydı ama uyumuyordu biliyordum...
babama üsluplu bir dille anlatmak için durumu dışarı çıktım...babam yoktu...
sigaramı yaktım,babamı beklerken...güvenliğin sesini duydum....
''Ahmet bölük'ün yakınları......''
beynim zonkladı....nolur baba şimdi gel.....hemen gel ....gel de,içeri ilk giren o haberi ilk alan ben olmayayım...hadi baba nolur....
babam yoktu ortalıklarda...cesaretimi toplayıp,ben gittim....
doktor kapıda durdu önce,,bişiler açıklıyordu ama ben anlayamıyordum,duymuyordum bile...
içeri girmek istiyordum hemen....kapıyı açtım..doktor arkamdan başınız sağolsun dedi...sadece onu duydum ve onu anladım...
dedemin yanına gittim....alnından öptüm...gözünü aralayıp hoşgeldin kızım demedi ama,
elini tuttum....gözleri kapalıydı ama,
uyumuyordu biliyordum....
gözlerini açtı ve çocuksu bir gülümsemeyle hoşgeldin kızım dedi...
elini tuttum..iyi görünüyorsun dedem dedim... iiyim dedi...hadi sen eve git dinlen işten geldin dedi.... hala soluk alırken sıkıntılıydı,farkediyordum...çöküktü gözleri,yanakları....ama ona moral vermeliydim...
biraz uyumak için eve gittim... kardeşim onun yanında kalmıştı... gece 1 gibi telefon geldi....''dedem fenalaştı,gelin..''
babamla gittik hastaneye... çok telaşlanmamıştım aslında... hastalığını iyi bildiğim için,geçici solunum krizidir dedim...
hastanenin acil bölümüne almışlar dedemi....
yine gözleri kapalı...ama uyumuyor biliyorum....
alnına öpücük kondurdum,gözlerini araladı...hoşgeldin kızım dedi mecalsizce...
bi 2 saat bekledik... dedem bazen gözlerini aralayıp kapatıyordu...
konuşmuyordu hiç..!!!
ben geçicek diyordum....hastalığının vermiş olduğu geçici bi kriz diyordum...
ya da öyle inandırmak istiyordum kendimi....
sonra, dedem tekrar fenalaştı,gözümün önünde...tansiyonları düştü..nefes almadı... solunum cihazına bağlandı.....
doktorlara sordum...niçin yoğunbakıma almıyorsunuz...
cevap : hiç yer yok yoğunbakımda..!!!!
burası nası hastane,,burda böyle hasta bkılırmı derken,,doktor susturdu beni güzel bir dille : ''TÜRKİYEDE YAŞIYORSUNUZ..ALIŞIK OLMANIZ GEREK..!!''
nutkum tutulmuştu... başka hastaneye götürmek istedim... hasta bu durumdayken olmaz dediler...!
solunum cihazında,acil serviste... elini tutuyorum....
gözleri kapalı,hiç açmasa da gözlerini, uyumuyor biliyorum...
düşünüyorum...umudum yerini,hayal kırıklığına bırakıyor...
geçici sandığım krizin,,dedemi sonsuzluğa götüreceğini düşünüyorum...
ürperiyorum...tüylerim diken diken oluyor....dışarı çıkıp ağlıyorum... kendimi sakinleştirerek ve tüm cesaretimi toplayarak doktora gidiyorum ve soruyorum : ''terminal dönemdemi dedem(ölüm öncesi dönem)''
doktor suratıma bakıyor manasızca......hemşire olduğumu söylüyorum...kenara çekiyor beni...
ve zamanın donduğunu hissettiğim o cümleyi söylüyor..
''evet terminal dönem...ama ne kadar sürer bu dönem bilmiyorum...1 saat 20 saat,en fazla 1 gün...
doktor gidiyor...
oracıkta bulduğum boş sedyeden destek alıyorum... başım dönüyor..midem bulanıyor....hayır ... geçici bir krizdi....sonsuzluğa gitmeyecekti dedem...
babam geldi aklıma...babam dışarda sigara içiyor...
ne derim babama.._? baba dedem ölecekmiş nasıl derim_?
söyleyip alıştırmalımıydım...yoksa söylememeliydim_?
dedemin yanına gittim.... alnından öptüm...elini tuttum...
gözleri kapalıydı ama uyumuyordu biliyordum...
babama üsluplu bir dille anlatmak için durumu dışarı çıktım...babam yoktu...
sigaramı yaktım,babamı beklerken...güvenliğin sesini duydum....
''Ahmet bölük'ün yakınları......''
beynim zonkladı....nolur baba şimdi gel.....hemen gel ....gel de,içeri ilk giren o haberi ilk alan ben olmayayım...hadi baba nolur....
babam yoktu ortalıklarda...cesaretimi toplayıp,ben gittim....
doktor kapıda durdu önce,,bişiler açıklıyordu ama ben anlayamıyordum,duymuyordum bile...
içeri girmek istiyordum hemen....kapıyı açtım..doktor arkamdan başınız sağolsun dedi...sadece onu duydum ve onu anladım...
dedemin yanına gittim....alnından öptüm...gözünü aralayıp hoşgeldin kızım demedi ama,
elini tuttum....gözleri kapalıydı ama,
uyumuyordu biliyordum....
![SansaR![z]z (:](/data/avatars/m/21/21675.jpg?1696432245){kind=avatar}
