Çağın – İzmir

Gittim kıyılarıma , gittim.
Sözde kendimi keşfedecektim.
Bir baktım karşımda boylu boyunca bir hüzün.
Nasıl kaçacağımı bile bilemedim..

Ah kaderim ben senden çektiğimi
Kimselerden çekmedim.
Hadsiz hesapsız kaç gün ağladım
Saymaya yetemedim..

Kaç kere düşündüm hatta bugün bile
Sebeplendim.
Gidemedim yine yanına ,
Bende sakız rakıma su ekledim.

Geceye verdim hüznümü ,
Onda daha çok sabır var
Güneşe döndüm yüzümü
O bile benden kaçar..

izmir ‘e benziyor ah kaderim.
Güneş en son bana doğar.
Ve o kısıtlı aydınlıkta ,
Bilirim ne yaşarsam kar !

Uzak , çok uzak..
Deniz kokusunu takip ettim.
Aşkın kendine o has o yapısı
Ve hayata hassasiyetini farkettim.