çingene_06
Bayan Üye
(C)isimsiz..
HİÇ bir zaman güzel bir kalemim olmadı benim(!) Bu nedendir ki, yazım hiç iyi değildir derim.
Öyle süslü kelimelerim de yoktur zaten (ne de ihtiyacım)...
Basit satır aralarında, eş/siz yaşamlar kurarım.
Bazen eğreti kalemler bulup, avucumdaki sessiz harflerimle, sesli cümleler haykırırım… Ama emin olun; yazdıklarımın üzerine, muntazam çizgiler çizmekte üstüme yoktur benim.
Hazır söz benden açılmışken, ezcümle; karşımdakini dinlendiren, huzura erdiren hoş bir sedâya sahip olamadığım için, hep susmayı tercih edenlerdenim…
Kendime de fazla haksızlık etmek istemem. Aslında ben, çok iyi bir dinleyiciyim.
Bazen, çalan sessizliğin melodisini,
Bazen, Bülbül’ün Gül’e aşk ile meşk edişini…
Çoğu zamanda okurum. Her gece başımı yastığa koyduğumda okurum…
İnsanın kendi hayatı kütüphanenizdeki kitaplardan daha gerçekçi ve değerlidir çünkü…
Okurum... Gün içinde, iyilik/lerim, kötülük/lerimden az mı? Keşke/lerim, iyi/kilerimden çok mu? diye hesaplaşırken; kendimi yine geçip gittiğim sayfalar arasında bulurum. Hızlı hızlı çeviririm sayfaları haftalar, aylar, yıllar derken çıkmaz bir sokakta, daha çocuk yaşta iken, kim bilir? Nerede okudum da yazdım bilemiyorum.
İlk hatıra defterimin, ilk sayfasına dokundurduğum.
Sus ve dinle,
Çalan sessizliğin melodisini.
O kadar güzel ki yaşamla kucaklaşmak.
Güneşin ilk ışıklarıyla doğup,
Batışıyla ölmek.
Sevmek ve inanmak bütün bir ömür boyu,
Sevebilmek ve sevmek kadar,
Tadabilmek her acıdan.
Bulutlara uzanıp içebilmek, o maviliklerden.
Sonsuzluğun penceresinden,
Dünyayı seyretmek.
Hepsi bir anlık,
Doğmak ve Ölmek!…
. . .
Birkaç damla yaş ve… Dinle dedi, Sus ve dinle… O günden, bu güne…
Sustu yüreğim...
Dönüp son kez düşen yapraklara baktığımda, aslında (ben), ne çok (benim)leymişim.
Galiba ben bu gece fazla H(iç)mişim...
Selâmetle!...
alıntı
