Beşiktaş deyince duygu seline kapılmamak elde değil, çünkü EN temiz duygularla beslenir gurbetci taraftar ruhu.
Ben gönlümü ilklere imza atan, EN’lerin takımı Beşiktaşa çok sevdiğim dayım sayesinde verdim. Takım ve spor sevdası kadın erkek ayrımı tanımaz. Soranlarada, adı üstünde sevdadır, bir nevi gönül işidir bizimki dedim.
Yurt dışında doğup büyümek, gözlerde gizlenen hüzün ve vatan hasretiyle yetişmektir. Birde bunun üzerine Beşiktaş sevgisiyle aşılanmışsanız vay halinize. Memleket hasreti ve takım sevdası sürekli birbirini alevlendirir, mıknatis gibi İnönüye çeker taraftarı.
Avrupa maçlarında ise ev sahipliği yapmayı boynunun borcu olarak görür. Gözünü kırpmadan binlerce kilometre yol yapar gurbetci Beşiktaş taraftarı. Takım yabancılık çekmesin diye yüregini ortaya koyar. Çünkü EN iyi o taşır gurbet acısını.
Beşiktaşlılığı bir duruş olarak bilir, tribünlerden sokaklara taşar o yürekler. Gündemde olan üzücü olaylara EN güzel tepkileri birlik olarak verir, yaratıcı ruhlu, şanlı Beşiktaşın şerefli taraftarı.
Uğruna canlar verilen bayrağımızı taşır Siyahı ve Beyazı. EN güzel anlamları O kutsal amblemde bulur. Siyahına ölüm, Beyazına yaşam, arasındaki ince çizgiyede Hayat der.
Yabancı kalabalık caddelerde, yabancı yüzler arasında gözüne hiçte yabancı gelmeyen siyah-beyaz bir atkıya takılır. Adım adım yakalaşır, ‘Ne olacak bu Beşiktaşın hali?’ der, koyu bir sohbet, bununlada yeni bir dostluk başlar.
Özgür ruhun EN asil simgesi Kartalı bilir. Gördüğü Kartal biblosunda bile tutulup kalabilir. Felsefe yapamazken ruhu kabarır birden, sonrada düşmez kalemi elinden.
İşte gurbette Beşiktaşlılık böyle birşey. Kanatlanıp bir Kartal gibi yuvaya uçmak en büyük hayalidir. Bir iki günde olsa hayalini gerçekleştirmek için dişinden tırnağından arttırır, çalışır çabalar…
Bizim fedakar… gurbetci… taraftar.
Selma Kazmaz / Dişi Kartallar
Ben gönlümü ilklere imza atan, EN’lerin takımı Beşiktaşa çok sevdiğim dayım sayesinde verdim. Takım ve spor sevdası kadın erkek ayrımı tanımaz. Soranlarada, adı üstünde sevdadır, bir nevi gönül işidir bizimki dedim.
Yurt dışında doğup büyümek, gözlerde gizlenen hüzün ve vatan hasretiyle yetişmektir. Birde bunun üzerine Beşiktaş sevgisiyle aşılanmışsanız vay halinize. Memleket hasreti ve takım sevdası sürekli birbirini alevlendirir, mıknatis gibi İnönüye çeker taraftarı.
Avrupa maçlarında ise ev sahipliği yapmayı boynunun borcu olarak görür. Gözünü kırpmadan binlerce kilometre yol yapar gurbetci Beşiktaş taraftarı. Takım yabancılık çekmesin diye yüregini ortaya koyar. Çünkü EN iyi o taşır gurbet acısını.
Beşiktaşlılığı bir duruş olarak bilir, tribünlerden sokaklara taşar o yürekler. Gündemde olan üzücü olaylara EN güzel tepkileri birlik olarak verir, yaratıcı ruhlu, şanlı Beşiktaşın şerefli taraftarı.
Uğruna canlar verilen bayrağımızı taşır Siyahı ve Beyazı. EN güzel anlamları O kutsal amblemde bulur. Siyahına ölüm, Beyazına yaşam, arasındaki ince çizgiyede Hayat der.
Yabancı kalabalık caddelerde, yabancı yüzler arasında gözüne hiçte yabancı gelmeyen siyah-beyaz bir atkıya takılır. Adım adım yakalaşır, ‘Ne olacak bu Beşiktaşın hali?’ der, koyu bir sohbet, bununlada yeni bir dostluk başlar.
Özgür ruhun EN asil simgesi Kartalı bilir. Gördüğü Kartal biblosunda bile tutulup kalabilir. Felsefe yapamazken ruhu kabarır birden, sonrada düşmez kalemi elinden.
İşte gurbette Beşiktaşlılık böyle birşey. Kanatlanıp bir Kartal gibi yuvaya uçmak en büyük hayalidir. Bir iki günde olsa hayalini gerçekleştirmek için dişinden tırnağından arttırır, çalışır çabalar…
Bizim fedakar… gurbetci… taraftar.
Selma Kazmaz / Dişi Kartallar