RECEP BULUT11
Kayıtlı Üye
BUGÜNKÜ TEVRÂT VE İNCÎLLER
Hıristiyanlık inancının esası olan (Kitap-ı mukaddes), (Ahd-i Atîk) ve (Ahd-i Cedîd) ismiyle iki kısma ayrılır: (Ahd-i Atîk=Eski Ahd) ismindeki kısmı, Semavî kitap olan Tevrâttan alındığı bildirilen parçalar ile, bazı Benî İsrâîl Peygamberlerine isnâd edilen hikâyelerden meydana gelmiştir. (Ahd-i Cedîd=Yeni Ahd) ise, İncîl denilen dört kitap ile, bazı havârîlerin ve Pavlosun etraflarındaki yerlere gönderdikleri iddiâ edilen bazı mektûblardan, risâlelerden ibârettir. Hıristiyanlar, Îsâ aleyhisselâmı tanrı kabûl ettikleri gibi, havârîleri ve Pavlosu da, resûl, kabûl etmektedirler. Onların yazdıkları risâleleri, mektûbları da, vahy ile bildirilmiş ilâhî kitaplar, risâleler kabûl etmektedirler. Bunun için bu risâleler (Kitap-ı mukaddes)in Ahd-i cedîd kısmında dört İncîlden hemen sonra yer alır.
(Ahd-i Atîk) ve (Ahd-i Cedîd) denilen kitaplar zaman zaman değişikliklere maruz kalmıştır. Bunlardan Ahd-i Atîk adlı kitaplarının tahrîf edildiği, hıristiyanlar tarafından da, tasdik edilmiştir.
Kitabı mukaddes denilen kitaplar muhtelif zamanlarda değiştirildi.
Öncelikle şunu söyliyeyim ki, Tevrât ve İncîlin hatâlı kısmlarını arayan ve bulan, en çok kilise mensûblarıdır. İçine düştükleri tezâdlardan kurtulmak için çâre aramaktadırlar.
Îsâ aleyhisselâmın hak dîni, az zaman sonra düşmanları tarafından sinsice değiştirildi. Bolüs (Pavlos) adındaki bir yahudi, Îsâ aleyhisselâma inandığını söyliyerek ve Îsevîliği yaymaya çalışıyor görünerek, Allahü teâlânın indirdiği İncîli yok etti. Daha sonra, Îsevîliğe teslîs (trinite) fikri sokuldu. Baba-oğul-ruhülkuds diye, akıl ve mantığın kabûl edemiyeceği bir îman sistemi te'sîs edildi. Hakîkî İncîl gayb olduğu için, sonradan bazı kimseler, İncîller yazdılar. (m. 325) senesinde toplanan İznik ruhban meclisi, yaygın olan ellidört İncîlden elli adedini ibtâl etti. Geriye dört İncîl kaldı. Bunlar, Matta, Markos, Luka, Yuhannânın yazdıkları İncîllerdir. Bolüsün yalanları ve Eflâtûnun ortaya attığı teslîs (trinite) fikri, bu İncîllerde de yer aldı. Barnabas adındaki bir havârî, Îsâ aleyhisselâmdan işittiklerini ve gördüklerini, doğru olarak yazdı ise de, bu Barnabas İncîli yok edildi.
Büyük Kostantin, putperest iken, (m. 313) de hıristiyanlığı kabûl etmişti. 325 de, İznikte, 318 papazı toplayıp, bütün İncîllerin birleştirilerek, bir İncîl yazılmasını emretmiş ise de, papazlar, dört İncîl bırakmıştı. Bunlara eski putperestlikten de birçok şey sokulmuştu. Noel gecesinin yılbaşı olmasını da kabûl etmiş, hıristiyanlık resmî bir din olmuştu. İstanbul piskoposu Atnas, teslîs taraftârı idi. Aryüs ismindeki bir papaz, dört İncîlin yanlış olduğunu, Allahü teâlânın bir olduğunu, Îsâ aleyhisselâmın, Onun oğlu değil, kulu ve Peygamberi olduğunu söyledi ise de, dinlemediler. Hattâ aforoz ettiler. Aryüs tevhîdi neşretti ise de, çok yaşamadı. Yıllarca, Atnas ve Aryüs taraftârları, birbirleri ile mücâdele ettiler. Sonradan birçok meclisler toplanarak, mevcut dört İncîlde, yeni yeni değişiklikler yapıldı.
[m. 1054] senesinde, Şark kilisesi, Roma kilisesinden ayrıldı. Roma kilisesine bağlı olan hıristiyanlara (katolik), Şark [İstanbul] kilisesine bağlı olanlara (Ortodoks) denildi.
Sonra, Alman papazı Luther Martin, İtalyadaki papa onuncu Leona başkaldırdı. [m. 1517] senesinde Protestanlığı kurdu. Luther Martin ve Calvin, İncîlleri daha da değiştirdiler. Böylece, akıl ve hakîkat dışında, bir din meydana geldi.
Bugün, (Kitap-ı mukaddes)i değiştirerek yeni İncîller neşretmek, bu kitapları satmak, çok büyük bir kazanç kaynağıdır. Çünkü, ister inansın, ister inanmasın, her Avrupalının evinde bir Kitap-ı mukaddes [Tevrât ve İncîl] vardır. Hele Avrupalı köylülerin çoğu, Kitap-ı mukaddesten başka bir kitap bilmez, bundan başka hiçbir kitap okumazlar. Avrupalıların kültür seviyesi, çoğumuzun zannettiği kadar yüksek değildir. Köylerde oturanlar okuma yazma bilirler ise de, dünyadan haberleri yoktur. Ancak, Kitap-ı mukaddes okurlar. Onun için, her yeni (gözden geçirilmiş ve düzeltilmiş) Kitap-ı mukaddes, milyonlarca nüsha basılmakta ve bunu satanlara her sene milyonlar kazandırmaktadır. O hâlde, Kitap-ı mukaddesi ikide birde değiştirerek yeniden basmaktan daha kârlı bir iş yoktur.
Tevrâtta ve İncîlde değiştirilmiş yerleri bildiren kitaplardan en meşhûru (İzhâru tebdîlil-yehûd vennasârâ fittevrâti vel-İncîl ve beyanü-tenâkadi mâ-bi eydihim)dir.
Öncelikle, bütün hıristiyanların elinde bulunan İncîllerin tek bir İncîl olmadığını söyleyelim. Bir katolik ile İncîl hakkında konuşmak isterseniz, size (Hangi İncîl?) diye sorar. Çünkü, katoliklerin, protestanların ve ortodoksların muhtelif İncîlleri vardır. Siz (Nasıl oluyor da, Allah kelâmı olan İncîlin birçok cinsleri var?) diye sorarsanız, onlar biraz tereddüd ettikten sonra, (Efendim, esasta İncîl birdir. Fakat tefsîrlerinde farklar olabilir) diye soru ile alâkası olmıyan garîb bir cevap verirler.
Eğer tarihi tedkîk edersek görürüz ki, ilk Romen Katolik İncîli, Jeromeun latin İncîli, Vulgatanın tercümesi ile [m. 1582] senesinde Reimste meydana çıkmış, 1609 senesinde Douayde tekrar basılmıştır. Bugün de İngilizce olarak RCV (Roman Catholic Version) ismi altında mevcuttur. Fakat bugün İngilizlerin elinde bulunan İncîl, bu eski İncîlin çok değişmiş bir şeklidir. Çünkü 1600 senesinden bugüne kadar İncîl birçok tebeddüllerden geçmiş, içindeki bazı kısmlar (apocrypha), yâni (doğruluğundan şüphelenilen kısmlar) olarak çıkarılmış, bazı kısmları, meselâ Jüdit, Tobias, Bâruh, Ester v. s. büsbütün kaldırılmıştır. Nihâyet AV (Authorised Version = Resmen kabûl edilmiş ifâde) ismi ile (son ve doğru İncîl) olarak yayınlanmıştır. Fakat birçok ilim adamları, hattâ meşhûr başvekîl Churchill bile, (Bu İncîlin ifâdesi son derecede bozuktur) dedikleri için, bir müddet, 1611 senesinden kalan ve KJV (Kral James Version) ismi altında meşhûr olan eski İncîle dönülmüştür. Nihâyet 1952 senesinde İncîl yeniden düzeltilmiş ve RSV (düzeltilmiş ve gözden geçirilmiş ifâde) isminde yeni bir İncîl hazırlanmış, fakat bu da kâfî derecede düzeltilmemiş kabûl edildiğinden, bundan kısa bir zaman sonra [m. 1971]de (Çifte tashîhli İncîl) ortaya konulmuştur.
Katoliklerin İncîli pek çok değişikliklere uğramıştır. Şöyle ki, İbrânîceden yunancaya ve ondan da latinceye çevrilen İncîl,
-325 senesinde Büyük Konstantinin emri ile toplanan İznik meclisi,
-364 senesinde Ludicia meclisi,
-381 de İstanbul meclisi,
-397 senesinde Kartaca ruhban meclisi,
-431 de Efesus [Efes] meclisi,
-451 de Kadıköy meclisi ve daha birçok meclisler tarafından tedkîk edilip, her defasında yeniden tertîb edilmiş, her defasında bazı kısmlar tebdîl edilmiş, Ahd-i Atîkte bulunan bazı kitaplar çıkarılmış, bazı meclislerde red edilen bazı kitaplar ise kabûl edilmiştir. Fakat [m. 1524] senesinde Protestanlık meydana çıkınca, bu kitaplar tekrar incelenmiş, yine değişiklikler yapılmıştır.
Hıristiyanlık inancının esası olan (Kitap-ı mukaddes), (Ahd-i Atîk) ve (Ahd-i Cedîd) ismiyle iki kısma ayrılır: (Ahd-i Atîk=Eski Ahd) ismindeki kısmı, Semavî kitap olan Tevrâttan alındığı bildirilen parçalar ile, bazı Benî İsrâîl Peygamberlerine isnâd edilen hikâyelerden meydana gelmiştir. (Ahd-i Cedîd=Yeni Ahd) ise, İncîl denilen dört kitap ile, bazı havârîlerin ve Pavlosun etraflarındaki yerlere gönderdikleri iddiâ edilen bazı mektûblardan, risâlelerden ibârettir. Hıristiyanlar, Îsâ aleyhisselâmı tanrı kabûl ettikleri gibi, havârîleri ve Pavlosu da, resûl, kabûl etmektedirler. Onların yazdıkları risâleleri, mektûbları da, vahy ile bildirilmiş ilâhî kitaplar, risâleler kabûl etmektedirler. Bunun için bu risâleler (Kitap-ı mukaddes)in Ahd-i cedîd kısmında dört İncîlden hemen sonra yer alır.
(Ahd-i Atîk) ve (Ahd-i Cedîd) denilen kitaplar zaman zaman değişikliklere maruz kalmıştır. Bunlardan Ahd-i Atîk adlı kitaplarının tahrîf edildiği, hıristiyanlar tarafından da, tasdik edilmiştir.
Kitabı mukaddes denilen kitaplar muhtelif zamanlarda değiştirildi.
Öncelikle şunu söyliyeyim ki, Tevrât ve İncîlin hatâlı kısmlarını arayan ve bulan, en çok kilise mensûblarıdır. İçine düştükleri tezâdlardan kurtulmak için çâre aramaktadırlar.
Îsâ aleyhisselâmın hak dîni, az zaman sonra düşmanları tarafından sinsice değiştirildi. Bolüs (Pavlos) adındaki bir yahudi, Îsâ aleyhisselâma inandığını söyliyerek ve Îsevîliği yaymaya çalışıyor görünerek, Allahü teâlânın indirdiği İncîli yok etti. Daha sonra, Îsevîliğe teslîs (trinite) fikri sokuldu. Baba-oğul-ruhülkuds diye, akıl ve mantığın kabûl edemiyeceği bir îman sistemi te'sîs edildi. Hakîkî İncîl gayb olduğu için, sonradan bazı kimseler, İncîller yazdılar. (m. 325) senesinde toplanan İznik ruhban meclisi, yaygın olan ellidört İncîlden elli adedini ibtâl etti. Geriye dört İncîl kaldı. Bunlar, Matta, Markos, Luka, Yuhannânın yazdıkları İncîllerdir. Bolüsün yalanları ve Eflâtûnun ortaya attığı teslîs (trinite) fikri, bu İncîllerde de yer aldı. Barnabas adındaki bir havârî, Îsâ aleyhisselâmdan işittiklerini ve gördüklerini, doğru olarak yazdı ise de, bu Barnabas İncîli yok edildi.
Büyük Kostantin, putperest iken, (m. 313) de hıristiyanlığı kabûl etmişti. 325 de, İznikte, 318 papazı toplayıp, bütün İncîllerin birleştirilerek, bir İncîl yazılmasını emretmiş ise de, papazlar, dört İncîl bırakmıştı. Bunlara eski putperestlikten de birçok şey sokulmuştu. Noel gecesinin yılbaşı olmasını da kabûl etmiş, hıristiyanlık resmî bir din olmuştu. İstanbul piskoposu Atnas, teslîs taraftârı idi. Aryüs ismindeki bir papaz, dört İncîlin yanlış olduğunu, Allahü teâlânın bir olduğunu, Îsâ aleyhisselâmın, Onun oğlu değil, kulu ve Peygamberi olduğunu söyledi ise de, dinlemediler. Hattâ aforoz ettiler. Aryüs tevhîdi neşretti ise de, çok yaşamadı. Yıllarca, Atnas ve Aryüs taraftârları, birbirleri ile mücâdele ettiler. Sonradan birçok meclisler toplanarak, mevcut dört İncîlde, yeni yeni değişiklikler yapıldı.
[m. 1054] senesinde, Şark kilisesi, Roma kilisesinden ayrıldı. Roma kilisesine bağlı olan hıristiyanlara (katolik), Şark [İstanbul] kilisesine bağlı olanlara (Ortodoks) denildi.
Sonra, Alman papazı Luther Martin, İtalyadaki papa onuncu Leona başkaldırdı. [m. 1517] senesinde Protestanlığı kurdu. Luther Martin ve Calvin, İncîlleri daha da değiştirdiler. Böylece, akıl ve hakîkat dışında, bir din meydana geldi.
Bugün, (Kitap-ı mukaddes)i değiştirerek yeni İncîller neşretmek, bu kitapları satmak, çok büyük bir kazanç kaynağıdır. Çünkü, ister inansın, ister inanmasın, her Avrupalının evinde bir Kitap-ı mukaddes [Tevrât ve İncîl] vardır. Hele Avrupalı köylülerin çoğu, Kitap-ı mukaddesten başka bir kitap bilmez, bundan başka hiçbir kitap okumazlar. Avrupalıların kültür seviyesi, çoğumuzun zannettiği kadar yüksek değildir. Köylerde oturanlar okuma yazma bilirler ise de, dünyadan haberleri yoktur. Ancak, Kitap-ı mukaddes okurlar. Onun için, her yeni (gözden geçirilmiş ve düzeltilmiş) Kitap-ı mukaddes, milyonlarca nüsha basılmakta ve bunu satanlara her sene milyonlar kazandırmaktadır. O hâlde, Kitap-ı mukaddesi ikide birde değiştirerek yeniden basmaktan daha kârlı bir iş yoktur.
Tevrâtta ve İncîlde değiştirilmiş yerleri bildiren kitaplardan en meşhûru (İzhâru tebdîlil-yehûd vennasârâ fittevrâti vel-İncîl ve beyanü-tenâkadi mâ-bi eydihim)dir.
Öncelikle, bütün hıristiyanların elinde bulunan İncîllerin tek bir İncîl olmadığını söyleyelim. Bir katolik ile İncîl hakkında konuşmak isterseniz, size (Hangi İncîl?) diye sorar. Çünkü, katoliklerin, protestanların ve ortodoksların muhtelif İncîlleri vardır. Siz (Nasıl oluyor da, Allah kelâmı olan İncîlin birçok cinsleri var?) diye sorarsanız, onlar biraz tereddüd ettikten sonra, (Efendim, esasta İncîl birdir. Fakat tefsîrlerinde farklar olabilir) diye soru ile alâkası olmıyan garîb bir cevap verirler.
Eğer tarihi tedkîk edersek görürüz ki, ilk Romen Katolik İncîli, Jeromeun latin İncîli, Vulgatanın tercümesi ile [m. 1582] senesinde Reimste meydana çıkmış, 1609 senesinde Douayde tekrar basılmıştır. Bugün de İngilizce olarak RCV (Roman Catholic Version) ismi altında mevcuttur. Fakat bugün İngilizlerin elinde bulunan İncîl, bu eski İncîlin çok değişmiş bir şeklidir. Çünkü 1600 senesinden bugüne kadar İncîl birçok tebeddüllerden geçmiş, içindeki bazı kısmlar (apocrypha), yâni (doğruluğundan şüphelenilen kısmlar) olarak çıkarılmış, bazı kısmları, meselâ Jüdit, Tobias, Bâruh, Ester v. s. büsbütün kaldırılmıştır. Nihâyet AV (Authorised Version = Resmen kabûl edilmiş ifâde) ismi ile (son ve doğru İncîl) olarak yayınlanmıştır. Fakat birçok ilim adamları, hattâ meşhûr başvekîl Churchill bile, (Bu İncîlin ifâdesi son derecede bozuktur) dedikleri için, bir müddet, 1611 senesinden kalan ve KJV (Kral James Version) ismi altında meşhûr olan eski İncîle dönülmüştür. Nihâyet 1952 senesinde İncîl yeniden düzeltilmiş ve RSV (düzeltilmiş ve gözden geçirilmiş ifâde) isminde yeni bir İncîl hazırlanmış, fakat bu da kâfî derecede düzeltilmemiş kabûl edildiğinden, bundan kısa bir zaman sonra [m. 1971]de (Çifte tashîhli İncîl) ortaya konulmuştur.
Katoliklerin İncîli pek çok değişikliklere uğramıştır. Şöyle ki, İbrânîceden yunancaya ve ondan da latinceye çevrilen İncîl,
-325 senesinde Büyük Konstantinin emri ile toplanan İznik meclisi,
-364 senesinde Ludicia meclisi,
-381 de İstanbul meclisi,
-397 senesinde Kartaca ruhban meclisi,
-431 de Efesus [Efes] meclisi,
-451 de Kadıköy meclisi ve daha birçok meclisler tarafından tedkîk edilip, her defasında yeniden tertîb edilmiş, her defasında bazı kısmlar tebdîl edilmiş, Ahd-i Atîkte bulunan bazı kitaplar çıkarılmış, bazı meclislerde red edilen bazı kitaplar ise kabûl edilmiştir. Fakat [m. 1524] senesinde Protestanlık meydana çıkınca, bu kitaplar tekrar incelenmiş, yine değişiklikler yapılmıştır.