Bu sözcükleri kanımla yarattım
evet acılarımla yarattım bu sözcükleri!
Anlıyorum sizi dostlar her şeyi anlıyorum.
Benim olmayan sözcükler girdi araya
anlıyorum sizi dostlar!
Havalanmak istiyormuşum gibi
kuşların kanatları bütün kanatlar
imdadıma yetişti
işte benim olmayan bu sözcükler
ruhumun bu karanlık esrikliğini kurtarmaya geldi.
Şafak
sıkıntı düğümlerini boğazımda hiç
bu kadar sıkmadı sanki.
Yine de
kanımla yarattım evet acılarımla
bu sözcükleri. Yarattım onları!
Neşe için sözcükler yarattım
alev alev bir taçken yüreğim;
çivileyen acının sözcüklerini
sizi kemiren içgüdüleri
tehdit eden atılımları
sonsuz istekleri
açı kaygıları
ak şemsiye çiçekleriyle dolu kırmızı bir toprak gibi
çiçeklenen ömrümü örten aşk sözcüklerini.
İçimden taşıyorlardı. Hep taşmışlardır.
Çocuk acım çığlıktır
ve sevincimdir sessizliğim.
Daha sonra unuttular gözler
herkesin yüreğinin rüzgarıyla
süpürülen gözyaşlarını.
Şimdi söyleyin bana dostlar
nereye saklandığını
hıçkırıkların bu buruk öfkesinin.
Dostlar nereye saklandığını sessizliğin
hiçbir kulak hiçbir bakış
kendisini suçüstü yakalamasın diye.
Sözcükler geldi ve bir şafak gibi
bastırılamaz yüreğim parçalandı onlar arasında
asılarak uçuşlarına
sürüklenip çekilip kahramanca kaçışlarında
terkedilmiş ve çılgın ve onlar altında unutulmuş yüreğim
ölü bir kuş gibi kanatlarının gölgesinde
evet acılarımla yarattım bu sözcükleri!
Anlıyorum sizi dostlar her şeyi anlıyorum.
Benim olmayan sözcükler girdi araya
anlıyorum sizi dostlar!
Havalanmak istiyormuşum gibi
kuşların kanatları bütün kanatlar
imdadıma yetişti
işte benim olmayan bu sözcükler
ruhumun bu karanlık esrikliğini kurtarmaya geldi.
Şafak
sıkıntı düğümlerini boğazımda hiç
bu kadar sıkmadı sanki.
Yine de
kanımla yarattım evet acılarımla
bu sözcükleri. Yarattım onları!
Neşe için sözcükler yarattım
alev alev bir taçken yüreğim;
çivileyen acının sözcüklerini
sizi kemiren içgüdüleri
tehdit eden atılımları
sonsuz istekleri
açı kaygıları
ak şemsiye çiçekleriyle dolu kırmızı bir toprak gibi
çiçeklenen ömrümü örten aşk sözcüklerini.
İçimden taşıyorlardı. Hep taşmışlardır.
Çocuk acım çığlıktır
ve sevincimdir sessizliğim.
Daha sonra unuttular gözler
herkesin yüreğinin rüzgarıyla
süpürülen gözyaşlarını.
Şimdi söyleyin bana dostlar
nereye saklandığını
hıçkırıkların bu buruk öfkesinin.
Dostlar nereye saklandığını sessizliğin
hiçbir kulak hiçbir bakış
kendisini suçüstü yakalamasın diye.
Sözcükler geldi ve bir şafak gibi
bastırılamaz yüreğim parçalandı onlar arasında
asılarak uçuşlarına
sürüklenip çekilip kahramanca kaçışlarında
terkedilmiş ve çılgın ve onlar altında unutulmuş yüreğim
ölü bir kuş gibi kanatlarının gölgesinde