Bu satırLar Sana!

Bu satırlar sana, yalnızca sana yazılmıştır ve yazılacaktır da son satırımın son noktasına kadar. Biliyorum sevgimi gösteremiyorum sana ve bir hiçliğin uğruna ağlayarak seni de kendimi de üzüyorum hatta... Fark etmiyor muyum sanıyorsun yoksa fark ediyorum fark etmesine de krizler vuruyor işte sende bilirsin ki ara sıra... İnan şuan biraz şaşkın, biraz da gülmekleyim. Oturup bilgisayar başına, beni benden alan fon müziği açıp sana şiirler kuruyorum ve her bir satırımın anlamını sende buluyorum. Adına kim bilir kaç kere uzunca tümceler kurdum senden habersiz, sana okumadığım, okutmadığım ve hatta sayfalara kalemimin mürekkebiyle akıtmadığım. Bazen sen oluyorum ve ben senin ne kadar geniş bir yüreğinin olduğunu o anda anlıyorum. Sen olduğumda da bir daha ben olmak istemiyorum, çünkü o kadar temiz bir yüreğe sahipsin ki bazen seni hak etmediğimi düşünüyorum. Cümleler süzülüyor gözlerimden, dudaklarımdan ve yüreğimden... Bu gün seni sana anlatmak istiyorum içimden geldiğince, parmaklarımın tükendiğince ve yüreğimin sus dediğince... Sen her şeyden önce cansın, canımsın... Yitik bir sandalın en bozulmamış yanısın, nilüfer çiçeği gibi çamura bulansan da, o çamuru üzerinden bir çırpıda sıyıransın. Bir annenin şefkati saklı ellerinde ve bir babanın fedakârlığı var gözlerinde... Küçük bir çocuğun yüreği takılmış 'senin' diye yüreğine... O kadar iyisin ki ne söylersem söyleyeyim sana, kırılmadın ya da bana belli etmedin. Ne hakaretler edersem edeyim sana asla karşılığını vermedin, aksine kendine çeki düzen verdin. Ne istersem isteyeyim senden, ikinciyi demeden yerine getirdin. Beni mutlu etmek için dişini, tırnağına taktın. Sürprizler yaptın, ilgini bir an olsun eksiltmedin. Mutlu etmek için bir şeyler yaparken ben kızdım, beğenmedim sen ise hiç kendini bozmadan "peki canım sen nasıl istersen öyle olsun, yeter ki yanım da ol" dedin. Şimdi düşünüyorum da peki ne eksikti sende, neydi itici kıldıran seni bana... Meğer ne kadar safmışım, ne kadar ahmakmışım senin gibi birini bu denli kırmış, üzmüşüm. Biliyorum sen şimdi bu yazımı okuduktan sonra " önemli değil hayatım, sen mutlu ol yeter" diyeceksin. Ama bunu sen desen de gönülden, ben yine de içime sindiremiyorum. Hatalarım çakılıyor beynime zerzeleniyorum, senin gibi anlayışlı ve sabırlı olmak için durmadan Rabbime dua ediyorum. Bir de her daim şükür ediyorum seni bana armağan etti diye… Sonra, sonra titreyen ellerimle sana kurduğum şiirleri sayfalara döküyorum ve gelinlik kız diye nasibine bağlıyorum. Sen okurken şiirlerimi, gelin edasıyla süzülecek tümceler gözlerinden hissediyorum. O halde şimdi ben susuyorum, şiirlerim konuşsun diyorum.​