Bu Resimdeki Ben Miyim ?

Bu resimdeki ben miyim?

Yaşananlar bu kadar uzak gelir mi insana?
Şimdi düşlerimin neresindesin?
Hatırlıyorum da, hüzün en yakın dostumuzdu baş başa kalınca…
Issız kalabalıklarda nedense hep kaçamak buluşurdu bakışlarımız…
Neler yakalardık gözlerimizde..
satırlarınla nasıl da iyi ederdim kendimi….
Sadece benim bilirdim seni…
Yerinde duramayan sabrımla yanına ilişmek isterdim…
Anlatılamayan kâbusları ceplerine doldurmak…

Sonra çok gerilerde, beni terk ettiğini sandığım çocukluğumu sana emanet etmiş olduğumu hissederdim..
Kapanmayan yaraların sızılarını unuturdum seninle…
Yanına diz çöküp korkusuzca girerdim gözlerine…
Ah o anlarda nasıl da içimi yakardı şarkılar…

``gurbet elde bir başıma kimim varki senden başka
öldüğümde bir damla su veren mi var başka
kekik kokan dağlarım yok,
bülbül öten bağlarım yok,
tutunacak dallarım yok,
neyim kaldı senden başka...
BANA CANDAN BİR KEZ AŞKIM DİYEN Mİ VAR
SENDEN BAŞKA!!!!``

Nasıl özledim bilsen….
’işte benimsin’i haykırmayı…
Gözbebeklerimiz arasındaki sevgi ırmağında boğulmayı…
Daha neleri özledim bilsen…
Ellerini…
bir gün beni ve seni getirmesi için beklediğim ellerini….

Yüzünü…..
kendinden önce beni yansıtan yüzünü…
biraz kırgın olunca felaketim olan yüzünü….

Gözlerini…
sevgi ışıltılarıyla bakması varken, artık içinde kendimi göremediğim gözlerini…

Her şeyden önce seni..
en çok seni özledim…

Sahi biz bunları yaşadık mı?
Bu resimdeki ben miyim?
Yanımda gülen sen misin?
Yaşananlar hep düşmüydü?

Gerçekse……..NERDESİN!!!!!​