ashli
Bayan Üye
Nasıl oynamak istiyorsunuz peki bu oyunu?
Kavı yükseltsek gene oyuna girer misiniz?
Ya her şeyi biliyorsam hayatınız hakkında, ya gizlediğiniz her şeyi biliyorsam, ya bütün düşüncelerinizi, sırlarınızı, küçük numaralarınızı, değişen ses tonlarınızı, yalanlarınızı biliyorsam.
Ya sahtekarlıklarınızı biliyorsam.
Nasıl oynamak istiyorsunuz peki bu oyunu?
Karşınızdaki, acımalı ve görmezlikten mi gelmeli sizin kuytuluklarınızdakini?
Şefkat mi göstermeli?
Yoksa derinliklerinizi görmeyen birilerini mi tercih edersiniz?
Nasıl bir oyun arkadaşı arıyorsunuz?
“Beni anlamıyorlar” derken, ne kadar anlaşılmak istiyorsunuz, her şeyinizin anlaşılmasını istiyor musunuz gerçekten?
Hayır, her şeyin anlaşılmasını istemiyorsunuz.
Anlaşılmasını istediğiniz bir bölgeniz var değil mi, beğendiğiniz ve görenlerin beğeneceğine inandığınız bölgeniz.İçtenlikle herkese açtığınızı söylediğiniz bölgeniz.
Zayıflıklarınızın, eksikliklerinizin, bilgisizliklerinizin, yeteneksizliklerinizin de görülmesini ve anlaşılmasını istiyor musunuz?
Eğer sizin ruhunuzu çırılçıplak gören biri olsaydı, “beni anlıyorlar” diye ağlayacak mıydınız?
Anlaşılmak istiyor musunuz gerçekten? Söylediğiniz her sözün arkasında saklı olan ikinci sözcüğü de anlasınlar istiyor musunuz?
Nereye kadar içten olabileceksiniz?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Haydi herkes birbiri hakkında gerçek düşüncelerini söylesin.
En sevdiğiniz insan hakkındaki gerçek düşüncelerinizi söyleyin. Söyleyin ve üç cümle sonra onu aslında o kadarda sevmediğinizi yada aslında onun o kadar sevgiyi hak eden biri olmadığını keşfedin.
Kendinizi anlatın biraz.
Anlatırken neleri atlayıp geçtiğinizi fark edin.
Roger Vaillant’ın “Kanun” isimli romanını okumuş muydunuz?
İtalya’nın güneyinde oynanan bir oyunun adı Kanun.
Kazanan, kaybeden hakkında bildiği bütün gerçekleri söylüyor. Bilinen ve söylenmeyen bütün sırlar ortaya çıkıyor.
Bütün kasaba birbirinin gizlisini kapaklısını öğreniyor.
O sakin görünen kasabanın, üstüne örtülmüş huzur örtüsünün altında ne ihanetler, ne yalanlar, ne fırtınalar yaşadığı ortaya çıkıyor.
Bir el böyle bir oyun oynayalım mı?
Açalım mı kağıtlarımızı?
Ya her şeyi biliyorsam hakkınızda?
Ya görünmesinden en çok korktuğunuz yerinizi görüyorsam?
Ya anlıyorsam sizi?
Ya anlaşılmasını istediğiniz sınırların ötesine de geçiyorsa anladıklarım?
Korkar mısınız?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Alay edenler kendileriyle de alay edildiğini, küçümseyenler kendilerinin de küçümsendiğini, suçlayanlar kendilerinin de suçlandığını öğrendiğinde ne yapacak?
En aldırmaz duranlar, gizli gözyaşlarını gören birileri olduğunu anladığında ne olacak?
Sizi anlamadıkları için mi üzülüyorsunuz?
Ya sizi anlarlarsa?
Ya söylemekten utandığınız kıskançlıklarınızı, içinizi kemiren aşağılık duygularınızı, başkalarının görmemesi için dualar ettiğiniz yetersizliklerini fark ediyorlarsa?
Hadi, oyunun ilk turunu ben açayım.
Sahtekar olduğunuzu düşünüyorum.
Sahtekar olmanıza bir diyeceğim yok, kim değil ki.
Ama ya asla sahtekarlık yapmıyormuş gibi davranmanıza ne diyeceğiz, sahtekar olmak değil de hiç sahtekarlık yapmıyormuş gibi durmak bence asıl büyük sahtekarlık.
Bir yerinizi özenle gizlerken, hiçbir şey gizlemiyormuş gibi davranmak iki yüzlülük.
Hele “doğallıktan” söz etmeniz. Hanginiz bir kunduzdan daha doğal olabilir, hanginiz bir tavşan yavrusundan daha doğal davranabilir?
Elbette hiçbiriniz.
Sizi bir insan yapan da bu kadar doğal olmamanız zaten.
Niye doğallığı bu kadar övüyorsunuz öyleyse?
Çok doğalsınız, çok içtensiniz, çok dürüstsünüz ve doğal olmayanlara, içten olmayanlara, dürüst olmayanlara kızıyorsunuz.
Biliyor musunuz, sahtekar olduğunuzu düşünüyorum.
Karşınızdakinin gözlerine baktığınızda, sizin hakkınızdaki her şeyi, ama her şeyi bildiğini düşünün ve konuşmaya öyle devam edin.
Bunu düşündüğünüz andan itibaren tek kelime bile edemediğinizi göreceksiniz.
Başka insanlarla konuşabilmenizi, dostluk edebilmenizi, düşman olabilmenizi, insanlarla sürdürdüğünüz bütün ilişkileri, sizin hakkınızda bilinmemesi gerekenleri bilmediklerine güvendiğiniz için sürdürebiliyorsunuz aslında.
Hayatınızı ve ilişkilerinizi sırlarınıza, sakladıklarınıza, hakkınızda bilinmeyenlere ve anlaşılmayanlara borçlusunuz.
Ama içtenlikten, doğallıktan, dürüstlükten söz ediyorsunuz.
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Kendinizle ilgili ne anlatabilirsiniz bize?
Hangi noktaya kadar anlatabilirsiniz?
Sınırlarınız nereye kadar?
Sınırlarınız yokmuş gibi davranmak istiyorsunuz.
Bilgileriniz sınırsız, yetenekleriniz sınırsız, zekanız sınırsız, dürüstlüğünüz sınırsız, içtenliğiniz sınırsız, doğallığınız sınırsızmış gibi davranmak hoşunuza gidiyor.
Ya her şeyi biliyorsam hakkınızda?
Ya şu anda karşınızda oturan her şeyi biliyorsa?
Ya sizi bütünüyle anlıyorsa?
Roger Vaillant’ın yazdığı oyundan oynamak istiyor musunuz?
Söyleyelim mi hepimiz birbirimiz hakkında bildiklerimizi?
Kabul ediyor musunuz bu oyunu oynamayı?
Vahşileşelim mi biraz?
Karşınızda duranı en dibine kadar anlamak vahşiliktir çünkü.
Anlasınlar mı içinizde olup biteni?
Anlatsınlar mı anladıklarını?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Nereye kadar oynamak istiyorsunuz?
Doğallığınızı vahşet çizgisine kadar uzatabilecek misiniz?
Siz vahşileşirken bir başka vahşi hayvanın da size yaklaştığını gördüğünüzde vahşetinizi sürdürebilecek misiniz?
İçtenliği sizden bir adım öteye taşıyacak, açık sözlülüğü sizinkinden bir cümle daha uzağa götürecek, sizin anlaşılmasını istediğinizden bir nebze daha fazlasını anlayacak birisiyle karşılaşmaya hazır mısınız?
Anlaşılmak istiyor musunuz?
Gerçekten anlaşılmak?
Ya her şeyi biliyorsam hakkınızda?
Ya aklınızdan geçenleri biliyorsam?
Ya derinlerde gizli olanı görüyorsam?
Sever misiniz sizi bu kadar anlayan birini?
Anlaşılmak istediğinizden daha fazla anlaşılmaya razı mısınız?
Bu oyunu nasıl oynamak istiyorsunuz?
Yoksa o kadar içten, o kadar doğal, o kadar dürüst olmadığınızı söyleyip içtenliğe, doğallığa, dürüstlüğe doğru biraz yaklaşmayı tercih mi edersiniz?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Anlayalım mı sizi?
Sizi anlamamak nezaketinden vazgeçelim mi?
Karşınızdakinin sizinle ilgili her şeyi, ama her şeyi bildiğini düşünün.
Bakalım konuşmayı sürdürebilecek misiniz?
Bir karar verin, nasıl oynayalım bu oyunu?
Ahmet ALTAN
Kavı yükseltsek gene oyuna girer misiniz?
Ya her şeyi biliyorsam hayatınız hakkında, ya gizlediğiniz her şeyi biliyorsam, ya bütün düşüncelerinizi, sırlarınızı, küçük numaralarınızı, değişen ses tonlarınızı, yalanlarınızı biliyorsam.
Ya sahtekarlıklarınızı biliyorsam.
Nasıl oynamak istiyorsunuz peki bu oyunu?
Karşınızdaki, acımalı ve görmezlikten mi gelmeli sizin kuytuluklarınızdakini?
Şefkat mi göstermeli?
Yoksa derinliklerinizi görmeyen birilerini mi tercih edersiniz?
Nasıl bir oyun arkadaşı arıyorsunuz?
“Beni anlamıyorlar” derken, ne kadar anlaşılmak istiyorsunuz, her şeyinizin anlaşılmasını istiyor musunuz gerçekten?
Hayır, her şeyin anlaşılmasını istemiyorsunuz.
Anlaşılmasını istediğiniz bir bölgeniz var değil mi, beğendiğiniz ve görenlerin beğeneceğine inandığınız bölgeniz.İçtenlikle herkese açtığınızı söylediğiniz bölgeniz.
Zayıflıklarınızın, eksikliklerinizin, bilgisizliklerinizin, yeteneksizliklerinizin de görülmesini ve anlaşılmasını istiyor musunuz?
Eğer sizin ruhunuzu çırılçıplak gören biri olsaydı, “beni anlıyorlar” diye ağlayacak mıydınız?
Anlaşılmak istiyor musunuz gerçekten? Söylediğiniz her sözün arkasında saklı olan ikinci sözcüğü de anlasınlar istiyor musunuz?
Nereye kadar içten olabileceksiniz?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Haydi herkes birbiri hakkında gerçek düşüncelerini söylesin.
En sevdiğiniz insan hakkındaki gerçek düşüncelerinizi söyleyin. Söyleyin ve üç cümle sonra onu aslında o kadarda sevmediğinizi yada aslında onun o kadar sevgiyi hak eden biri olmadığını keşfedin.
Kendinizi anlatın biraz.
Anlatırken neleri atlayıp geçtiğinizi fark edin.
Roger Vaillant’ın “Kanun” isimli romanını okumuş muydunuz?
İtalya’nın güneyinde oynanan bir oyunun adı Kanun.
Kazanan, kaybeden hakkında bildiği bütün gerçekleri söylüyor. Bilinen ve söylenmeyen bütün sırlar ortaya çıkıyor.
Bütün kasaba birbirinin gizlisini kapaklısını öğreniyor.
O sakin görünen kasabanın, üstüne örtülmüş huzur örtüsünün altında ne ihanetler, ne yalanlar, ne fırtınalar yaşadığı ortaya çıkıyor.
Bir el böyle bir oyun oynayalım mı?
Açalım mı kağıtlarımızı?
Ya her şeyi biliyorsam hakkınızda?
Ya görünmesinden en çok korktuğunuz yerinizi görüyorsam?
Ya anlıyorsam sizi?
Ya anlaşılmasını istediğiniz sınırların ötesine de geçiyorsa anladıklarım?
Korkar mısınız?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Alay edenler kendileriyle de alay edildiğini, küçümseyenler kendilerinin de küçümsendiğini, suçlayanlar kendilerinin de suçlandığını öğrendiğinde ne yapacak?
En aldırmaz duranlar, gizli gözyaşlarını gören birileri olduğunu anladığında ne olacak?
Sizi anlamadıkları için mi üzülüyorsunuz?
Ya sizi anlarlarsa?
Ya söylemekten utandığınız kıskançlıklarınızı, içinizi kemiren aşağılık duygularınızı, başkalarının görmemesi için dualar ettiğiniz yetersizliklerini fark ediyorlarsa?
Hadi, oyunun ilk turunu ben açayım.
Sahtekar olduğunuzu düşünüyorum.
Sahtekar olmanıza bir diyeceğim yok, kim değil ki.
Ama ya asla sahtekarlık yapmıyormuş gibi davranmanıza ne diyeceğiz, sahtekar olmak değil de hiç sahtekarlık yapmıyormuş gibi durmak bence asıl büyük sahtekarlık.
Bir yerinizi özenle gizlerken, hiçbir şey gizlemiyormuş gibi davranmak iki yüzlülük.
Hele “doğallıktan” söz etmeniz. Hanginiz bir kunduzdan daha doğal olabilir, hanginiz bir tavşan yavrusundan daha doğal davranabilir?
Elbette hiçbiriniz.
Sizi bir insan yapan da bu kadar doğal olmamanız zaten.
Niye doğallığı bu kadar övüyorsunuz öyleyse?
Çok doğalsınız, çok içtensiniz, çok dürüstsünüz ve doğal olmayanlara, içten olmayanlara, dürüst olmayanlara kızıyorsunuz.
Biliyor musunuz, sahtekar olduğunuzu düşünüyorum.
Karşınızdakinin gözlerine baktığınızda, sizin hakkınızdaki her şeyi, ama her şeyi bildiğini düşünün ve konuşmaya öyle devam edin.
Bunu düşündüğünüz andan itibaren tek kelime bile edemediğinizi göreceksiniz.
Başka insanlarla konuşabilmenizi, dostluk edebilmenizi, düşman olabilmenizi, insanlarla sürdürdüğünüz bütün ilişkileri, sizin hakkınızda bilinmemesi gerekenleri bilmediklerine güvendiğiniz için sürdürebiliyorsunuz aslında.
Hayatınızı ve ilişkilerinizi sırlarınıza, sakladıklarınıza, hakkınızda bilinmeyenlere ve anlaşılmayanlara borçlusunuz.
Ama içtenlikten, doğallıktan, dürüstlükten söz ediyorsunuz.
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Kendinizle ilgili ne anlatabilirsiniz bize?
Hangi noktaya kadar anlatabilirsiniz?
Sınırlarınız nereye kadar?
Sınırlarınız yokmuş gibi davranmak istiyorsunuz.
Bilgileriniz sınırsız, yetenekleriniz sınırsız, zekanız sınırsız, dürüstlüğünüz sınırsız, içtenliğiniz sınırsız, doğallığınız sınırsızmış gibi davranmak hoşunuza gidiyor.
Ya her şeyi biliyorsam hakkınızda?
Ya şu anda karşınızda oturan her şeyi biliyorsa?
Ya sizi bütünüyle anlıyorsa?
Roger Vaillant’ın yazdığı oyundan oynamak istiyor musunuz?
Söyleyelim mi hepimiz birbirimiz hakkında bildiklerimizi?
Kabul ediyor musunuz bu oyunu oynamayı?
Vahşileşelim mi biraz?
Karşınızda duranı en dibine kadar anlamak vahşiliktir çünkü.
Anlasınlar mı içinizde olup biteni?
Anlatsınlar mı anladıklarını?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Nereye kadar oynamak istiyorsunuz?
Doğallığınızı vahşet çizgisine kadar uzatabilecek misiniz?
Siz vahşileşirken bir başka vahşi hayvanın da size yaklaştığını gördüğünüzde vahşetinizi sürdürebilecek misiniz?
İçtenliği sizden bir adım öteye taşıyacak, açık sözlülüğü sizinkinden bir cümle daha uzağa götürecek, sizin anlaşılmasını istediğinizden bir nebze daha fazlasını anlayacak birisiyle karşılaşmaya hazır mısınız?
Anlaşılmak istiyor musunuz?
Gerçekten anlaşılmak?
Ya her şeyi biliyorsam hakkınızda?
Ya aklınızdan geçenleri biliyorsam?
Ya derinlerde gizli olanı görüyorsam?
Sever misiniz sizi bu kadar anlayan birini?
Anlaşılmak istediğinizden daha fazla anlaşılmaya razı mısınız?
Bu oyunu nasıl oynamak istiyorsunuz?
Yoksa o kadar içten, o kadar doğal, o kadar dürüst olmadığınızı söyleyip içtenliğe, doğallığa, dürüstlüğe doğru biraz yaklaşmayı tercih mi edersiniz?
Nasıl oynamak istiyorsunuz bu oyunu?
Anlayalım mı sizi?
Sizi anlamamak nezaketinden vazgeçelim mi?
Karşınızdakinin sizinle ilgili her şeyi, ama her şeyi bildiğini düşünün.
Bakalım konuşmayı sürdürebilecek misiniz?
Bir karar verin, nasıl oynayalım bu oyunu?
Ahmet ALTAN
Son düzenleme: