Hayatımda her kağıda seni karalayıp seni silmiştim ben ;
çocukken akşam karanlıklarına kadar top oynardık kapının önünde ,
çikolata , dondurma , misket almak yerine ben senin renklerini taşıyan bir forma almıştım kendime
yastığımın altına koyardım.Kabuslar görürdüm , korkardım karanlıktan ona sarılırdım...
renklerinle ne güzelde bütünleşmişti hayatım...
birgün siyah birgün beyaz!!!
sesimi yükseltmeye başladığımda sessizliğin çığlığı gibi birşeydi seni sevmek...
okul sıralarında hep takımımızın futbolcularını yazardım deftere kitaba
annem kızardı neden derdi susardım.Bİilirdim ki anlamayacaktı beni çünkü bilirdimki hiçbir dilde telafuz edilemezdi BEŞİKTAŞ aşkı
girip çıkmadığımız sokaklar kaldı mı ki ? yemediğimiz dayaklar ? hatta ve hatta 90 dakika yanında olabilmek için bir sevgiliyi feda edebilmek
evet evet yardan geçmek...
hepsi gitmedi mi teker teker en mutlu anlarım , en büyük gözyaşlarım hep siyah beyazdı BEŞİKTAŞK tı.
herkes gitti bir o gitmedi benden bir o bırakmadı...sonra biz her duvara her kağıda en büyük AŞK BEŞİKTAŞK yazdık.ANLAMADILARRRR
anlamalarınıda beklemedik..Çünkü biliyorduk anlatılamaz bir aşktı bu...
Siyahla beyaza aşık olanlar iyi bilirler bu duygunun ne kadar anlatılmaz ve dünyanın en güzel duygusu olduğunu ...sadece BEŞİKTAŞlılar...
Azraile bile gider yaparken tek korkumuzun şampiyonluk yaşamadan ölüp gitmek değil en zor gününde yanında olamamak olduğunu söyledik.DİNLETEMEDİK...
Sanki biz havaya yazmadık 30 binlik bir koroyla 30 milyonluk bir yürekle seni sevinmek için sevmedik diye...ANLAMADILAR...
Biz pınarbaşı çekerken omuz omuza birbirimizin gözüne bakıp mutluluktan ağlayanlardandık sesimizi DÜNYAYA duyurduk...Ama ALKIŞLATAMADIK..
umursamadık tüm beyazlarımızı siyaha boyayıp aldılar aramızdan silah arkadaşlarımızı yıktılar sandılar ama daha da SAĞLAMLAŞTIK...
Şimdi biz çocukken sarıldığımız o formayı büyüyen kirlenen hayatımızın en saf ve temiz yerine koyduk...paldır küldür giren çıkan herkese inat adres yaptık inönüyü...
dünyada yangın varken en katliam akustiğinde yaşamak sendromunun...israile kalkan olduk şehitler ölmez dedik tek adam ATAM dedik...
okullara gittik çocuklarla konuştuk , kan verdik ...örnek olalım dedik ama bilmediler ...bilemezlerde siyahla beyazdan ibaret değildik RUHtuk Candık TEKtik biz...
bir aşkı sığdırabilirsin bir ömre...AMA BİR ÖMÜR BU AŞKA YETMEYECEK BİLİYORUM....
BU MEKTUBU SANA YAZIYORUM....
Öznur Sert
çocukken akşam karanlıklarına kadar top oynardık kapının önünde ,
çikolata , dondurma , misket almak yerine ben senin renklerini taşıyan bir forma almıştım kendime
yastığımın altına koyardım.Kabuslar görürdüm , korkardım karanlıktan ona sarılırdım...
renklerinle ne güzelde bütünleşmişti hayatım...
birgün siyah birgün beyaz!!!
sesimi yükseltmeye başladığımda sessizliğin çığlığı gibi birşeydi seni sevmek...
okul sıralarında hep takımımızın futbolcularını yazardım deftere kitaba
annem kızardı neden derdi susardım.Bİilirdim ki anlamayacaktı beni çünkü bilirdimki hiçbir dilde telafuz edilemezdi BEŞİKTAŞ aşkı
girip çıkmadığımız sokaklar kaldı mı ki ? yemediğimiz dayaklar ? hatta ve hatta 90 dakika yanında olabilmek için bir sevgiliyi feda edebilmek
evet evet yardan geçmek...
hepsi gitmedi mi teker teker en mutlu anlarım , en büyük gözyaşlarım hep siyah beyazdı BEŞİKTAŞK tı.
herkes gitti bir o gitmedi benden bir o bırakmadı...sonra biz her duvara her kağıda en büyük AŞK BEŞİKTAŞK yazdık.ANLAMADILARRRR
anlamalarınıda beklemedik..Çünkü biliyorduk anlatılamaz bir aşktı bu...
Siyahla beyaza aşık olanlar iyi bilirler bu duygunun ne kadar anlatılmaz ve dünyanın en güzel duygusu olduğunu ...sadece BEŞİKTAŞlılar...
Azraile bile gider yaparken tek korkumuzun şampiyonluk yaşamadan ölüp gitmek değil en zor gününde yanında olamamak olduğunu söyledik.DİNLETEMEDİK...
Sanki biz havaya yazmadık 30 binlik bir koroyla 30 milyonluk bir yürekle seni sevinmek için sevmedik diye...ANLAMADILAR...
Biz pınarbaşı çekerken omuz omuza birbirimizin gözüne bakıp mutluluktan ağlayanlardandık sesimizi DÜNYAYA duyurduk...Ama ALKIŞLATAMADIK..
umursamadık tüm beyazlarımızı siyaha boyayıp aldılar aramızdan silah arkadaşlarımızı yıktılar sandılar ama daha da SAĞLAMLAŞTIK...
Şimdi biz çocukken sarıldığımız o formayı büyüyen kirlenen hayatımızın en saf ve temiz yerine koyduk...paldır küldür giren çıkan herkese inat adres yaptık inönüyü...
dünyada yangın varken en katliam akustiğinde yaşamak sendromunun...israile kalkan olduk şehitler ölmez dedik tek adam ATAM dedik...
okullara gittik çocuklarla konuştuk , kan verdik ...örnek olalım dedik ama bilmediler ...bilemezlerde siyahla beyazdan ibaret değildik RUHtuk Candık TEKtik biz...
bir aşkı sığdırabilirsin bir ömre...AMA BİR ÖMÜR BU AŞKA YETMEYECEK BİLİYORUM....
BU MEKTUBU SANA YAZIYORUM....
Öznur Sert