YokOleBisey
Bayan Üye
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Ama sendin O biliyorum.Hem biraz yanımda,hem de çok çok uzaklarda.Bazen sessiz,bazen neşeli,bazen umutsuz,bazen kırılgan,bazen de dolu dolu hayatı yaşayan.Hepsi sendin.Zaten hayatı bana sen öğretmedin mi?Ellerimden tutmadın mı düştüğümde.Sarmadın mı yaralarımı kanadığında...Bazı zamanlarda da Öfkelenmedin mi?,arkamdan çoğu kez bağırmadın mı bana...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Görmeliydin beni çoğu zaman,sen yoktun yanımda.Ruhum zaten bedenimden çoktan uçmuştu senin yanına.Göremezdin beni ama,belki de hissedebilirdin.Ne yapıyordun orada yanlız başına.Hayatı öğrenmemiş miydin daha.Sana yine çelme çakmıştı değil mi?Ama bu sefer korkmana gerek yok,bilmesen de sen, ben vardım yanında.Bu sefer ben senin elinden çekecektim ama izin vermedi yüreğin,dokunamadım sana,kahroldum için için.Ağladım sesimi duyamasn da.Bir kez daha yalvardım "ALLAH"a,seni mutlu edebilmek için gerekirse kendimi,o narin ayakların incinmesin diye yoluna serecektim.Yumuşak ellerini sarmak için eldiven olacaktım,güzel gözlerin karanlıkta kalmasın diye ışık olacaktım,güneş gibi doğacaktım!İnci dişlerini görebilmek için,palyaço olacaktım seni güldürerek.En önemlisi ben olacaktım ama sen gibi yaşayacaktım,tabi izin verseydi o herşeye hazır cesur ve güzel yüreğin...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Ağır ağır adımlarla yürüyordum;damarlarında kan,dudaklarında serin bir yel oluyordum.Yokluğunda yaşıyordum ama etrafımı senin ışığın kaplıyordu.Her şeyi ama here şeyi göze almıştım.Bu sana yaptığım artık bir son bulacaktı.Bağımlısı olmuştum ama,ameliyatla aldıracaktım duygularımı.Keşke ama keşke son bir şans verseydin bana.Anlamıştım sonunda hatalarımı.Vakit belki çok geçti,zaten umut sesi gelmiyordu yüreğinden.Beni affetmeni beklemiyordum.Sadece O dolunay gibi yüzünün gülmesini istiyordum.Söyleyemiyordum,açıklayamıyordum,korkuy ordum.Senin kapsama alanına girdiğim zaman elim,ayağım titriyor,sanki bir an için beynim felç geçiriyordu.O yıldız gözlerine uzaktan da olsa bakamıyordum.Sonunda hep bir acı,garip bir utançla yaşıyordum,daha doğrusu sonuma bir adım daha yaklaşıyordum...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Hatırlıyor musun bilmiyorum ama hani sen yürürken arkanda hep bir gölge vardı.Yanlızca ay doğduğunda çıkardı.O farklıydı sen farketmezdin.Çünkü ben vardım orada, hapsolmuştum senin karanlığına.Ve seni takip etmekten yorulmuyordu ayaklarım.Zaten bedenimi kalbim ele geçirmişti.Bir söz dinletebilsem belki de çıkacaktım,kurtulacaktım bu karanlıktan.Ama bana karanlığında yetiyordu.Eğilip bir baksan ay ışığını görecektim gözlerinde. İşte o zaman karanlıktan çıkıp canlanacaktım.Çünkü ay ışığını değil en çok gözlerini düşlemiştim...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Ağlamak istiyorum,gözyaşlarım kuruyana kadar.Aksınki yaşlar bir sel gibi götürsün kusurlarımı,yaptığım tüm hataları.Rüzgar olmak istiyorum bazen de,sana çarpmak,çarparken de binlerce özrü fısıldamak yüreğine,uzaklaşmadan biraz sen koparabilmek istiyorum hassas yüreğinden.Belki o zaman akıllanır bu kötü yürek,vazgeçer artık deli sevdalardan...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Amacım seni mutlu etmek değilmiydi,uğrunda ölmek istemiyormuydum.Senin üzüleceğini bir bilseydim yaparmıydım hiç,söylermiydim sana olan hislerimi.Bir bilseydim ah bir bilseydim silerdim yüreğimden tüm duygularımı.Sonra belki
yaşayamazdım ama,herşey senin mutlu olman içindi,o hassas yüreğinin incinmemesi içindi.Ama artık çok geçti değilmi.Gururuna yenilmiştin,gözlerini ise beni görmesin diye kör etmiştin.Ben ise kaybetmenin acısıyla çoktan tükenmiştim...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Hani umutsuz aşk derler ya benimkiside öyleydi.Bu ilkmiydi?:Evet bu ilkti.Daha öncesi yoktu,belki geleceğide yoktu.Ama elbette bitecekti bitmeliydi.yoksa sonuçları beni yakıp kül edecek sonrada bir zümrüdüanka kuşu gibi tekrar doğacaktı.Belkide bir hiçti.Evet evet bir hiçti.Kalabalığın arasından çıkıp beni vurmuştu.Kan kaybındaydı bütün duygularım.Acilen rh(+) duygulara ihtiyacı vardı.Gözüne seni kestirmişti.Senin gibi neşelisini,senin gibi güzelini görememişti,belki de ihtiyacı yoktu daha önce.Son anda atlamıştı yüreğine giden trene.Ama kader ona bir oyun daha oynamıştı ,karşıdan gelen trene çarpmıştı.Gidemiyordu,ulaşamıyordu sana.Sıkışmıştı karanlık bir boşlukta.Kimse görmüyordu,farketmiyordu onu.Ama dayandı.İdareli kullandı elinde kalan son duygularını.Bir umut,belki birgün burayada uğrardı yüreğinin Kızılay çadırı...
YorumLarınıZı BekLiYoRum...
Ama sendin O biliyorum.Hem biraz yanımda,hem de çok çok uzaklarda.Bazen sessiz,bazen neşeli,bazen umutsuz,bazen kırılgan,bazen de dolu dolu hayatı yaşayan.Hepsi sendin.Zaten hayatı bana sen öğretmedin mi?Ellerimden tutmadın mı düştüğümde.Sarmadın mı yaralarımı kanadığında...Bazı zamanlarda da Öfkelenmedin mi?,arkamdan çoğu kez bağırmadın mı bana...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Görmeliydin beni çoğu zaman,sen yoktun yanımda.Ruhum zaten bedenimden çoktan uçmuştu senin yanına.Göremezdin beni ama,belki de hissedebilirdin.Ne yapıyordun orada yanlız başına.Hayatı öğrenmemiş miydin daha.Sana yine çelme çakmıştı değil mi?Ama bu sefer korkmana gerek yok,bilmesen de sen, ben vardım yanında.Bu sefer ben senin elinden çekecektim ama izin vermedi yüreğin,dokunamadım sana,kahroldum için için.Ağladım sesimi duyamasn da.Bir kez daha yalvardım "ALLAH"a,seni mutlu edebilmek için gerekirse kendimi,o narin ayakların incinmesin diye yoluna serecektim.Yumuşak ellerini sarmak için eldiven olacaktım,güzel gözlerin karanlıkta kalmasın diye ışık olacaktım,güneş gibi doğacaktım!İnci dişlerini görebilmek için,palyaço olacaktım seni güldürerek.En önemlisi ben olacaktım ama sen gibi yaşayacaktım,tabi izin verseydi o herşeye hazır cesur ve güzel yüreğin...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Ağır ağır adımlarla yürüyordum;damarlarında kan,dudaklarında serin bir yel oluyordum.Yokluğunda yaşıyordum ama etrafımı senin ışığın kaplıyordu.Her şeyi ama here şeyi göze almıştım.Bu sana yaptığım artık bir son bulacaktı.Bağımlısı olmuştum ama,ameliyatla aldıracaktım duygularımı.Keşke ama keşke son bir şans verseydin bana.Anlamıştım sonunda hatalarımı.Vakit belki çok geçti,zaten umut sesi gelmiyordu yüreğinden.Beni affetmeni beklemiyordum.Sadece O dolunay gibi yüzünün gülmesini istiyordum.Söyleyemiyordum,açıklayamıyordum,korkuy ordum.Senin kapsama alanına girdiğim zaman elim,ayağım titriyor,sanki bir an için beynim felç geçiriyordu.O yıldız gözlerine uzaktan da olsa bakamıyordum.Sonunda hep bir acı,garip bir utançla yaşıyordum,daha doğrusu sonuma bir adım daha yaklaşıyordum...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Hatırlıyor musun bilmiyorum ama hani sen yürürken arkanda hep bir gölge vardı.Yanlızca ay doğduğunda çıkardı.O farklıydı sen farketmezdin.Çünkü ben vardım orada, hapsolmuştum senin karanlığına.Ve seni takip etmekten yorulmuyordu ayaklarım.Zaten bedenimi kalbim ele geçirmişti.Bir söz dinletebilsem belki de çıkacaktım,kurtulacaktım bu karanlıktan.Ama bana karanlığında yetiyordu.Eğilip bir baksan ay ışığını görecektim gözlerinde. İşte o zaman karanlıktan çıkıp canlanacaktım.Çünkü ay ışığını değil en çok gözlerini düşlemiştim...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Ağlamak istiyorum,gözyaşlarım kuruyana kadar.Aksınki yaşlar bir sel gibi götürsün kusurlarımı,yaptığım tüm hataları.Rüzgar olmak istiyorum bazen de,sana çarpmak,çarparken de binlerce özrü fısıldamak yüreğine,uzaklaşmadan biraz sen koparabilmek istiyorum hassas yüreğinden.Belki o zaman akıllanır bu kötü yürek,vazgeçer artık deli sevdalardan...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Amacım seni mutlu etmek değilmiydi,uğrunda ölmek istemiyormuydum.Senin üzüleceğini bir bilseydim yaparmıydım hiç,söylermiydim sana olan hislerimi.Bir bilseydim ah bir bilseydim silerdim yüreğimden tüm duygularımı.Sonra belki
yaşayamazdım ama,herşey senin mutlu olman içindi,o hassas yüreğinin incinmemesi içindi.Ama artık çok geçti değilmi.Gururuna yenilmiştin,gözlerini ise beni görmesin diye kör etmiştin.Ben ise kaybetmenin acısıyla çoktan tükenmiştim...
**Bu ilk miydi? Acaba,yoksa bir hiçmiydi?,kalabalığın arasından bakan...**
Hani umutsuz aşk derler ya benimkiside öyleydi.Bu ilkmiydi?:Evet bu ilkti.Daha öncesi yoktu,belki geleceğide yoktu.Ama elbette bitecekti bitmeliydi.yoksa sonuçları beni yakıp kül edecek sonrada bir zümrüdüanka kuşu gibi tekrar doğacaktı.Belkide bir hiçti.Evet evet bir hiçti.Kalabalığın arasından çıkıp beni vurmuştu.Kan kaybındaydı bütün duygularım.Acilen rh(+) duygulara ihtiyacı vardı.Gözüne seni kestirmişti.Senin gibi neşelisini,senin gibi güzelini görememişti,belki de ihtiyacı yoktu daha önce.Son anda atlamıştı yüreğine giden trene.Ama kader ona bir oyun daha oynamıştı ,karşıdan gelen trene çarpmıştı.Gidemiyordu,ulaşamıyordu sana.Sıkışmıştı karanlık bir boşlukta.Kimse görmüyordu,farketmiyordu onu.Ama dayandı.İdareli kullandı elinde kalan son duygularını.Bir umut,belki birgün burayada uğrardı yüreğinin Kızılay çadırı...
YorumLarınıZı BekLiYoRum...
Son düzenleme:
