'hayaL
Bayan Üye
BU, DARDA KALAN BİR ZAVALLININ DUÂSIDIR”
Ashâbdan Ebû Ma’lak isminde bir adam vardı. Bu adam, ticaretle uğraşıyor, kendisinin ve başkalarının paralarıyla alış veriş yapıyordu. İbâdet ve takvâ sâhibi idi. Ticaret maksadıyla çıktığı yolculuğunda silâhlı bir hırsıza rast geldi.
Hırsız ona: Eşyanı yere bırak, seni öldüreceğim dedi.
Ebû Ma’lak: “Senin maksadın maldır. Bende ne varsa senin olsun” dedi.
Hırsız: “Hayır, benim maksadım mal değil senin canındır”, deyince
Ebû Ma’lak: “Öyle ise müsâade et namaz kılayım ondan sonra istediğini yap” dedi.
Hırsız: “İstediğin kadar namaz kılabilirsin”, deyince Ebû Ma’lak, abdest alıp namaz kılmaya başladı ve namazda şöyle duâ etti:
“Ey çok seven yüce arşın sâhibi, ey dilediğini yapan Allahım! Senden hiçbir kimsenin isteyip sâhib olamadığı kudretinle, hiçbir kimsenin göz dikemediği hükümranlığınla ve arşının her tarafını dolduran nûrunla beni bu hırsızın şerrinden kurtarmanı dilerim.”
Ebû Ma’lak bu duâyı üç def‘a tekrarladıktan sonra bir atlının elinde dikine tuttuğu mızrağıyla hırsızın yanında peydâ olduğunu gördü. Hırsıza bir darbe vurarak onu yere yıktıktan sonra Ebû Ma’lak’a döndü.
Ebû Ma’lak: “Sen kimsin ki Azîz ve Celîl olan Allah benim yardımıma gönderiverdi?” diye sordu.
Atlı: “Ben dördüncü kat semânın sakinlerindenim. İlk duâ ettiğin zaman gök kapılarından bir gıcırtı duydum. Bir daha duâ ettin, bu sefer gök sâkinlerinden bir gürültü duydum. Sonra üçüncü def‘a duâ edince: “Bu, darda kalan bir zavallının duâsıdır” denildi. Bunun üzerine ben de Allah’dan bu hırsızı öldürme vazîfesini bana vermesini niyâz ettim. Seni müjdeliyorum: Kim abdest alıp dört rek‘at namaz kıldıktan sonra bu duâyı üç def‘a yaparsa darda olsun olmasın, o kimsenin duâsı mutlakā kabûl olur.”
Bu hâdiseden sonra mü’min tâcir yola koyulur ve Medîne’ye varır. Kâinâtın Efendisi’nin (asm) huzuruna varır ve başından geçen hâdiseyi anlatır. Tâciri dinleyen Kâinâtın Efendisi (asm) şöyle buyurur: “Muhakkak ki, Allâh u Teâlâ sana Esma-i Hüsnâ’yı telkîn etmiş. O isimlerle Allâh u Teâlâ’ya duâ edilirse, istenen verilir.”
Hayatü’s-Sahâbe
Ashâbdan Ebû Ma’lak isminde bir adam vardı. Bu adam, ticaretle uğraşıyor, kendisinin ve başkalarının paralarıyla alış veriş yapıyordu. İbâdet ve takvâ sâhibi idi. Ticaret maksadıyla çıktığı yolculuğunda silâhlı bir hırsıza rast geldi.
Hırsız ona: Eşyanı yere bırak, seni öldüreceğim dedi.
Ebû Ma’lak: “Senin maksadın maldır. Bende ne varsa senin olsun” dedi.
Hırsız: “Hayır, benim maksadım mal değil senin canındır”, deyince
Ebû Ma’lak: “Öyle ise müsâade et namaz kılayım ondan sonra istediğini yap” dedi.
Hırsız: “İstediğin kadar namaz kılabilirsin”, deyince Ebû Ma’lak, abdest alıp namaz kılmaya başladı ve namazda şöyle duâ etti:
“Ey çok seven yüce arşın sâhibi, ey dilediğini yapan Allahım! Senden hiçbir kimsenin isteyip sâhib olamadığı kudretinle, hiçbir kimsenin göz dikemediği hükümranlığınla ve arşının her tarafını dolduran nûrunla beni bu hırsızın şerrinden kurtarmanı dilerim.”
Ebû Ma’lak bu duâyı üç def‘a tekrarladıktan sonra bir atlının elinde dikine tuttuğu mızrağıyla hırsızın yanında peydâ olduğunu gördü. Hırsıza bir darbe vurarak onu yere yıktıktan sonra Ebû Ma’lak’a döndü.
Ebû Ma’lak: “Sen kimsin ki Azîz ve Celîl olan Allah benim yardımıma gönderiverdi?” diye sordu.
Atlı: “Ben dördüncü kat semânın sakinlerindenim. İlk duâ ettiğin zaman gök kapılarından bir gıcırtı duydum. Bir daha duâ ettin, bu sefer gök sâkinlerinden bir gürültü duydum. Sonra üçüncü def‘a duâ edince: “Bu, darda kalan bir zavallının duâsıdır” denildi. Bunun üzerine ben de Allah’dan bu hırsızı öldürme vazîfesini bana vermesini niyâz ettim. Seni müjdeliyorum: Kim abdest alıp dört rek‘at namaz kıldıktan sonra bu duâyı üç def‘a yaparsa darda olsun olmasın, o kimsenin duâsı mutlakā kabûl olur.”
Bu hâdiseden sonra mü’min tâcir yola koyulur ve Medîne’ye varır. Kâinâtın Efendisi’nin (asm) huzuruna varır ve başından geçen hâdiseyi anlatır. Tâciri dinleyen Kâinâtın Efendisi (asm) şöyle buyurur: “Muhakkak ki, Allâh u Teâlâ sana Esma-i Hüsnâ’yı telkîn etmiş. O isimlerle Allâh u Teâlâ’ya duâ edilirse, istenen verilir.”
Hayatü’s-Sahâbe