sensiz olmaz
Kayıtlı Üye
Familya : Fagaceae
Latince : Quercus aucheri
Türkçe : BOZ PIRNAL MEŞESİ (Hepyeşil Meşeler Grubu)
Boz Pırnal Meşesi Doğal Yayılış ve Rakım
Avrupa'nın güneyi, Akdeniz çevresi ülkeleri ile Yunanistan ve Türkiye'de doğal oiarak bulunur. Türkiye'de Akdeniz ve Ege Bölgeleri'nde lokal yayılış gösterir. Maki vejetasyonu içinde 400-500 m. rakıma kadar çıkar.
Boz Pırnal Meşesi Toprak ve Besin İsteği
Derin, gübreli ve verimli toprakları sever. Kirece dayanıklıdır.
Boz Pırnal Meşesi Donlara Duyarlılık
Mutedil derecede donlara dayanıklı bitkiler olup hayatta kalabilirler, ancak biraz bodurlaşırlar.
Boz Pırnal Meşesi Sıcaklık ve Nem İsteği
Akdeniz ikliminin görüldüğü yerlerde yetişir.
Boz Pırnal Meşesi Tohum Özellikleri
Yaklaşık 2 cm. uzun, 1.5 cm. geniş olan tohumlar tanen içerir. Lezzetlidir ve yenir. Tohumlar iki yılda olgunlaşır ve çimlenme güçlerini çabuk kaybederler.
Boz Pırnal Meşesi Tepe Şekli
Yaygın ve dağınık bir tepe yapar.
Boz Pırnal Meşesi Makaslama ve Budama
Budamaya yatkındır. Budanarak şekil verilebilir.
Boz Pırnal Meşesi Büyüme ve Boylanma
Yavaş büyür. Maksimum 5-6 m. boy yapar.
Boz Pırnal Meşesi Kök Yapısı
Derine inen kazık kök sistemi geliştirir. Kök sıkışıklığından hoşlanmaz.
Boz Pırnal Meşesi Işık İsteği
Işık ağacıdır. Genç bireyler belirli düzeyde gölgeye dayanır.
Boz Pırnal Meşesi Meyve ve Çiçek
İki yılda olgunlaşan meyveleri sapsızdır. Kadeh pullan mızrak biçiminde, parlak kahve renginde ve basıktır. Çiçekleri monoiktir.
Boz Pırnal Meşesi Yaprak ve Sürgün
Hep yeşil yapraklan küçük, derimsi, dip kısmı yuvarlak ya da yürek biçimli, üst kısmı dişlidir. Yaprakların üst yüzü çıplak ve yıldız tüylü, alt yüzü grimsi-beyaz renklidir. Yapraklar çok kısa saplıdır. Kahve renkli genç sürgünler sık yıldız tüylerle örtülüdür.
Boz Pırnal Meşesi Üretim Şekli
Tohum ile üretilir. Tohumların toplandıktan sonra hemen ekilmesi en uygun işlemdir. Ekim öncesi tohumlar ilaçlanıp rutubetini kaybetmeden ekilmelidir.
Boz Pırnal Meşesi Diğer Özellikler
Rüzgar ve kirliliğe dayanıklıdır. Park ve bahçelerde soliter olarak kullanılan endemik bir türdür.
Latince : Quercus aucheri
Türkçe : BOZ PIRNAL MEŞESİ (Hepyeşil Meşeler Grubu)
Boz Pırnal Meşesi Doğal Yayılış ve Rakım
Avrupa'nın güneyi, Akdeniz çevresi ülkeleri ile Yunanistan ve Türkiye'de doğal oiarak bulunur. Türkiye'de Akdeniz ve Ege Bölgeleri'nde lokal yayılış gösterir. Maki vejetasyonu içinde 400-500 m. rakıma kadar çıkar.
Boz Pırnal Meşesi Toprak ve Besin İsteği
Derin, gübreli ve verimli toprakları sever. Kirece dayanıklıdır.
Boz Pırnal Meşesi Donlara Duyarlılık
Mutedil derecede donlara dayanıklı bitkiler olup hayatta kalabilirler, ancak biraz bodurlaşırlar.
Boz Pırnal Meşesi Sıcaklık ve Nem İsteği
Akdeniz ikliminin görüldüğü yerlerde yetişir.
Boz Pırnal Meşesi Tohum Özellikleri
Yaklaşık 2 cm. uzun, 1.5 cm. geniş olan tohumlar tanen içerir. Lezzetlidir ve yenir. Tohumlar iki yılda olgunlaşır ve çimlenme güçlerini çabuk kaybederler.
Boz Pırnal Meşesi Tepe Şekli
Yaygın ve dağınık bir tepe yapar.
Boz Pırnal Meşesi Makaslama ve Budama
Budamaya yatkındır. Budanarak şekil verilebilir.
Boz Pırnal Meşesi Büyüme ve Boylanma
Yavaş büyür. Maksimum 5-6 m. boy yapar.
Boz Pırnal Meşesi Kök Yapısı
Derine inen kazık kök sistemi geliştirir. Kök sıkışıklığından hoşlanmaz.
Boz Pırnal Meşesi Işık İsteği
Işık ağacıdır. Genç bireyler belirli düzeyde gölgeye dayanır.
Boz Pırnal Meşesi Meyve ve Çiçek
İki yılda olgunlaşan meyveleri sapsızdır. Kadeh pullan mızrak biçiminde, parlak kahve renginde ve basıktır. Çiçekleri monoiktir.
Boz Pırnal Meşesi Yaprak ve Sürgün
Hep yeşil yapraklan küçük, derimsi, dip kısmı yuvarlak ya da yürek biçimli, üst kısmı dişlidir. Yaprakların üst yüzü çıplak ve yıldız tüylü, alt yüzü grimsi-beyaz renklidir. Yapraklar çok kısa saplıdır. Kahve renkli genç sürgünler sık yıldız tüylerle örtülüdür.
Boz Pırnal Meşesi Üretim Şekli
Tohum ile üretilir. Tohumların toplandıktan sonra hemen ekilmesi en uygun işlemdir. Ekim öncesi tohumlar ilaçlanıp rutubetini kaybetmeden ekilmelidir.
Boz Pırnal Meşesi Diğer Özellikler
Rüzgar ve kirliliğe dayanıklıdır. Park ve bahçelerde soliter olarak kullanılan endemik bir türdür.