sup3r1s1
Bayan Üye
Medine'de sıcakLar şiddetini iyice arttırmıştı.Hz.Ömer'in (ra) oqLu Abdullah da çaLıştıqı bahçesinde bir aqacın qölqesine sıqınmış,yemeqini yiyordu.Bahçe duvarının ötesinden qeçen koyunLar tozu dumana katarak qiderken,arkasından yürümeye çaLışan mecaLi tükenmiş çobanın perişan haLi AbduLLah'ın dikkatini çekti. " Ey ALLah'ın kuLu ! " dedi. " GeL bir Lokma yemek ye,bir yudum su içte öyLe devam et koyunLarın arkasından ! " Çoban eLini aqzına qötürüp dudakLarını kapatarak bazı işaretLer yaptıysada AbduLLah birşey anLamayınca uzaktan cevap vermek zorunda kaLdı : " Efendi ! Kimsin biLmiyorum ama cömert bir aiLeden oLduqun anLaşıLıyor. Kusuruma bakma ; ben yemekde yiyemem,su da içemem ! OruçLuyum çünkü ! " AbduLLah şaşırmıştı. ÇöLde bu sıcakta,bu uzun qünde sürü arkasında oruçLu çoban ! " OruçLuysan seninLe daha iyi anLaşırız ! " dedi. " Hemen bir koyun ver bana,burada qüzeL bir hazırLık yapayım.Akşama birLikte et ziyafeti çekeriz kendimize." Çoban qüLümsedi : " KoyunLar benim deqiLki ! Ben emanetçi bir çobanım ! " Bu defa AbduLLah daha da üsteLedi : " Daha iyi ya ! Koyun sahibine : ' Birini kurt kaptı ! ' dersin, oLur biter.Nereden biLecek birini benim aLdıqımı ? " Çoban bu defa hayretLe çıkıştı : " O nasıL söz öyLe efendi ? MaL sahibi biLmezse, ALLah da mı biLmez ? Hem bunLar bana emanet.Emanete ihanet etmektense açLıktan,susuzLuktan öLmeyi tercih ederim ! " AbduLLah'ın dikkati büsbütün çobana kiLitLendi.Yemeqini bıraktı,onun yanına qidip arkadaş oLdu.BirLikte koyunLarın arkasında qüneş batıncaya kadar doLaştıLar.Akşam koyunLar bir cadırın önünde durdu.İçeriden çıkan yaşLı adam koyunLarı şöyLe bir qözden qeçirdikten sonra çobanın yanına qeLip " HayvanLarı iyi otLatmışsın,karınları davuL qibi şişmiş ! " diyerek iLtifat etti.BeLLiki sürünün sahibiydi.OruçLuda bunun yoksuL çobanıydı.AsLında sürü sahibi oLmaya Layık bir çobandı.AbduLLah yakLaşıp sürü sahibine hemen tekLifini yaptı : " KoyunLarı bana satar mısın ? " Adam şaşırmıştı. Biraz düşündü. Sonra toparLanarak cevap verdi : " Deqerini verirsen satarım.Neden satmayayım ? " PazarLık uzun sürmedi.AbduLLah koyunLarın hepsini sürü sahibinden satın aLdı.Artık maLın sahibi AbduLLah oLmuştu.OLanLardan birşey anLamayan çoban,sürü sahibinin deqişmesiyLe işini kaybedeceqini düşünüyordu.BeLkide yeni sahibi kendisini çoban oLarak kabuL etmez,işsiz kaLabiLirdi.En kötüsüde buydu zaten:İşsiz kaLmak.Az ötedeki cadırda yaşayan aiLe ve çocukLarına ekmek qötürememek.Ama iş hiçde öyLe qeLişmedi.Artık koyunLarın yeni sahibi oLarak çobana dönen AbduLLah'ın sürpriz tekLifi aynen şöyLe oLdu : " Senin qibi samimi bir insanın Layıqı,başkasının koyunLarının arkasında çobanLık etmek deqiLdir.BeLki kendi koyunLarının peşinde maL sahibi oLarak doLaşmaktır." SözLerini şöyLe tamamLadı : " Şu andan itibaren sen bu koyunLarın çobanı deqiL sahibisin.Haydı kendi maLınLa çadırının önüne yürü ! AiLe ve çocukLarınLa maL sahibi oLarak birLikte iftiharını yap ! " Sevinçten şaşıran çoban kendi koyunLarıyLa çadırına,AbduLLah da kendi mutLuLuquyLa bahçesine döndü.Bundan sonra diLLerden düşmeyen söz hep aynı oLdu : " ALtının kıymetini sarraf,qerçek yoksuLLuqun kıymetini AbduLLah biLir. ! "