ashli
Bayan Üye
Çoğu kez ruhlarınız bir savaş alanı gibidir ve burada düşünceniz ve yargılamanız, hırs ve doyumsuz iştahınızla mücadele içindedir.
Keşke elimden gelse de, içinizdeki unsurların ahenksizliğini ve rekabetini birliğe ve ahenge çevirerek ruhlarınıza huzur ve barışı koyabilsem.
Fakat, kendiniz barışı ve içinizdeki unsurları sevmedikçe benim elimden ne gelir ki? Düşünceniz ve hırsınız, engin denizlere açılmış olan ruhunuzun dümeni ve yelkenleridir.
Eğer dümeniniz ya da yelkeniniz kırılacak olsa, bocalayıp çarpmaktan ya da denizin orta yerinde çakılıp kalmaktan öte hiçbir şey yapamazsınız.
Çünkü düşünce kendi başına buyruk kesilirse, bağlayıcı olur, ve hırs, yönetimsiz kalırsa, kendi sonunu getirinceye dek yanacak bir aleve benzer.
Bu nedenledir ki, bırakın ruhunuz düşünceyi hırsın doruklarına dek yüceltsin ki, orada şarkısını söyleyebilsin.
Ve bırakınız ruhunuz düşünceyle hırsınızı yönetsin, ki hırsınız, kendi küllerinden her gün yeniden doğan Anka Kuşu gibi, her gün kendi bozgunundan yeniden doğarak yaşayabilsin.
Dikkate almanızı dilerim ki, yargılarınızı ve doyumsuz iştahınızı, evinize gelen iki konuk gibi karşılayasınız. Konuklarınızdan birini ötekinden üstün tutmayacağınız kuşkusuzdur; çünkü birinin öbürüne yeğlenmesi halinde her iki konuk da sevgisini ve inancını yitirir.
Tepeler arasında, beyaz kavak ağaçlarının serin gölgeliğinde oturur, uzaklardaki tarlalarla çayırların huzur ve sükunetini paylaşırken, bırakın yüreğiniz sessizce, Tanrı düşüncenin içinde dinleniyor tesin.
Ve ne zaman ki fırtına kopar, sert rüzgarlar ormanı sarsar ve yıldırım ve şimşek gökyüzünün görkemini ilan eder… İşte o zaman bırakın yüreğinizürpererek “Tanrı hırsın içinde deviniyor” desin.
Ve Tanrı’nın evreninde bir soluk ve Tanrı’nın ormanında bir yaprak olduğunuz içindir ki, sizler de düşüncenin içinde dinlenip hırsın içinde devinmelisiniz.
Halil Cibran
Keşke elimden gelse de, içinizdeki unsurların ahenksizliğini ve rekabetini birliğe ve ahenge çevirerek ruhlarınıza huzur ve barışı koyabilsem.
Fakat, kendiniz barışı ve içinizdeki unsurları sevmedikçe benim elimden ne gelir ki? Düşünceniz ve hırsınız, engin denizlere açılmış olan ruhunuzun dümeni ve yelkenleridir.
Eğer dümeniniz ya da yelkeniniz kırılacak olsa, bocalayıp çarpmaktan ya da denizin orta yerinde çakılıp kalmaktan öte hiçbir şey yapamazsınız.
Çünkü düşünce kendi başına buyruk kesilirse, bağlayıcı olur, ve hırs, yönetimsiz kalırsa, kendi sonunu getirinceye dek yanacak bir aleve benzer.
Bu nedenledir ki, bırakın ruhunuz düşünceyi hırsın doruklarına dek yüceltsin ki, orada şarkısını söyleyebilsin.
Ve bırakınız ruhunuz düşünceyle hırsınızı yönetsin, ki hırsınız, kendi küllerinden her gün yeniden doğan Anka Kuşu gibi, her gün kendi bozgunundan yeniden doğarak yaşayabilsin.
Dikkate almanızı dilerim ki, yargılarınızı ve doyumsuz iştahınızı, evinize gelen iki konuk gibi karşılayasınız. Konuklarınızdan birini ötekinden üstün tutmayacağınız kuşkusuzdur; çünkü birinin öbürüne yeğlenmesi halinde her iki konuk da sevgisini ve inancını yitirir.
Tepeler arasında, beyaz kavak ağaçlarının serin gölgeliğinde oturur, uzaklardaki tarlalarla çayırların huzur ve sükunetini paylaşırken, bırakın yüreğiniz sessizce, Tanrı düşüncenin içinde dinleniyor tesin.
Ve ne zaman ki fırtına kopar, sert rüzgarlar ormanı sarsar ve yıldırım ve şimşek gökyüzünün görkemini ilan eder… İşte o zaman bırakın yüreğinizürpererek “Tanrı hırsın içinde deviniyor” desin.
Ve Tanrı’nın evreninde bir soluk ve Tanrı’nın ormanında bir yaprak olduğunuz içindir ki, sizler de düşüncenin içinde dinlenip hırsın içinde devinmelisiniz.
Halil Cibran