leylmira
Bayan Üye
Hiç düşündünüz mü yada hayal ettiniz mi yüzdeyüz kendiniz olabilmeyi?
Cesaret edip denediniz mi hiç tüm çıplaklığınızla ortaya çıkıp ben buyum işte diyebilmeyi?
Peki sizi hiç rahatsız etmedi mi üstünü örtüp unutmaya çalıştığınız yok saydığınız o duygular?
Kurtulmak için hiç bir istek duymuyor musunuz yıllardır ruhunuza yerleştirdiğiniz sizi kısıtlayan o sınırlardan?
Çekiniyor muyuz yüzdeyüz kendimiz olmaktan?
Reddedilmek yeterince iyi olamamak mı korkutuyor bizibeni?
Yüzdeyüz kendiniz olarak yaşama riskini neden göze alamıyoruz?
Cesaretimiz mi yok bizleri teslim alan alışkanlıklarımıza meydan okumaya?
Kendimizi gerçek olduğuna inandırdığımız sahtelikleri kaybetme korkusu mu yoksa böyle elimizi kolumuzu sımsıkı bağlayan bizi basiretsiz kılan?
Olanla mücadele edebilmek için olması gerekene sığınmak kendin olmak yerine olman istenen kişi olmaya çalışmak.
Yüzdeyüz kendimiz olmak yerine bizden beklenenlere göre kendimize sürekli yeni yeni imajlar oluşturmak.
Kişisel arzularımız yerine hep dışarıdan gelecek motivasyonlara ihtiyaç duymaktayız.
Beynimizde oluşturduğumuz negatif düşüncelerin parmaklıkları arasında hapis kalmak.
Haydi o zaman!
Hiç olmazsa kendimize itiraf edelim bütün gerçekleri.
Aslında bunun böyle olması gerekmediğini.
Bu yolu kendimizin seçtiğini.
Bunları bilerek kabullendiğimizi.
Keşfedilmemiş yeni yolları denemeye cesaretimiz olmadığı için hep bilinen ana yolları tercih ettiğimizi.
Bırakalım artık mazeret üretmeyi alalım üzerimize verdiğimiz kararların yaptığımız seçimlerin tüm sorumluluğunu.
Unutmayalım ne kadar kendimiz olabiliyoruz hayata karşı...!
