Bezmi$h
Banned
Bir İtalyan çizgi romanından uyarlanan Gecenin Ölümsüzleri, bir canavar avcısının yaşadıklarına alaycı ve ironik yaklaşımıyla dikkat çekiyor. Brandon Routhun karaktere verdiği yapay duygu büyük oranda buradaki fantastik-korku koşuşturmacasını kült bir çekicilikle sarıyor. Bu da korku-komedi alanında keyifli, ama metninin ucuz ruhunu parça parça bulabilen bir eserle yüzleşmemizi sağlıyor. Meraklısına bizde vizyona girmeyen Gecenin Ölümsüzlerinin DVDsi çıktı.
Edebiyat dünyasında doğaüstü dedektiflik türüne giren, buradan da sinemaya fazla sızmayan bir alan... Gecenin Ölümsüzleri (Dylan Dog: Dead of Night, 2011), Bonelli Comicsin, bir İtalyan şirketinin çizgi roman serisini ABD coğrafyasına uyarlıyor. Daha doğrusu New Orleans semalarından bir girişe malzeme yapıyor diyebiliriz. Bu da o bataklıkı büyük oranda canavarlarla dolduran bir öteki avını izlememizi sağlıyor.
Ucuzluğa yüklenen çizgi roman estetiği büyük oranda tutuyor
Dylan Dog bir canavar avcısı. Vampiriydi, kurt adamıydı, zombisiydi fark etmeden bütün korku kötü adamlarıyla derdi var. Hepsinin sorunlarını çözmekten sorumlu, bir nevi genişletilmiş Blade kıvamında. Böylesi filmlerin çok türlü korku-komedi iskeletini de canlandırmaya yarıyor daha ziyade. Burada fantastik vampir filmlerinin artmasıyla üreyen bir fantezi dünyası var orası kesin.
Brandon Routh ise büyük oranda buna uyum sağlarken alaycı dedektif duruşuyla da etrafındaki karakterlerden feyz alıyor. Çizgi roman estetiğini kurgu geçişleri, arka plan renkleri ve hızlı çekim efektleriyle ayarlayan yapının, bir anlamda verdiği sözleri tuttuğu kesin. Bunu ise ciddiyetten uzak bir ucuzlukla gerçekleştiriyor.
Gerçek dışı mizah anlayışı korku-komediyi oturttuğunda başarılı
Büyük oranda Dario Argentoyu arayan, İtalya etiketli bir palet izliyoruz. Stilize dünya hafif uyumsuzluk sorunlarıyla Amerikaya uydurulmaya çalışılıyor. İngiliz mizahı ile etrafımızı sardığında ise Sam Huntingtonın zombi karakterinin varlığının yanında bir şeyler ekleyemiyor. Seks, aşk, dostluk, varoluş gibi sorunları elinde oynatıp gerçek dışı bir mizah aşılıyor film aşılamasına.
Hatta öntgenci kamerayı yem niyetine kullanırken canavar olarak nitelediği korku figürlerini de 1930lardaki gibi kullanıyor. Her birini kaslı canavar tanımıyla sararken, değişimleri de bu abartılarla yapıp bundan zayıf-iri çekişmesine uzanan bir zıtlık komedisi çıkardığında metin zaman zaman formunun zirvesine çıkıyor. Gecenin Ölümsüzleri de sinemaskop oranında buna çok fazla ulaşamıyor sanki.
Tiziano Sicilavinin Cemetery Mande (Dellamorte Dellamore, 1994) İtalyan senarist-yönetmen ekibine temsil edip sinema tarihinin en başarılı zombi-komedilerinden birini aldığı romanı gibi bir uyum yok Gecenin Ölümsüzlerinde. Sanki burada onun çizgi romanı Thomas Dean Donnelly-Joshua Oppenheimer ikilisine ya da yönetmen Kevin Munroeye dil ve kültürel fark sebebiyle ayak uyduramamış gibi.
Kült olabilir
Halbuki Brandon Routhun bu duruma, buradaki karanlık dünyaya adapte olması Superman Dönüyordaki (Superman Returns, 2006) alay konusu olan halinin ardından gayet yerinde. Bunun ötesinde gelişmeler de iyi işliyor. Vampir, kurt adam işleri gayet alımlı gözüküyor. Senarist ikilisi büyük oranda idare edip İngiliz diyalog komedisine yüklenme ve hikayenin yönünü çevirme konusunda bir gevşeklik sağlasa da yönetmenin uyumsuzluk sorunu birazcık rahatsız ediyor.
Yine de doğaüstü dedektiflik filmi alanındaki duruşuyla, The Singing Detective, Dick Tracy, Karanlıklar Ülkesi (Underworld) ve Blade gibilerinin motiflerini bir araya getiren yapısıyla dikkat çekici olabiliyor Gecenin Ölümsüzleri. Ama elbette günümüzdeki füzyon geleneğindeki her şeyi ciddiye alan duruştan ziyade 80ler ruhundaki alaycılıkla bezendiği de kesin bu eserin. Bu da bu korku-fantastik-komediyi nostaljik bir yaklaşımla izlenir kılıyor. Filmin kült olması ise belli başarılı sahnelerin etkisine bağlı.
FİLMİN NOTU: 4.7
Künye:
Gecenin Ölümsüzleri (Dylan Dog: Dead of Night)
Yönetmen: Kevin Munroe
Oyuncular: Brandon Routh, Anita Briem, Sam Huntington, Taye Diggs, Peter Stormare
Süre: 103 Dk.
Yapım Yılı: 2011
Edebiyat dünyasında doğaüstü dedektiflik türüne giren, buradan da sinemaya fazla sızmayan bir alan... Gecenin Ölümsüzleri (Dylan Dog: Dead of Night, 2011), Bonelli Comicsin, bir İtalyan şirketinin çizgi roman serisini ABD coğrafyasına uyarlıyor. Daha doğrusu New Orleans semalarından bir girişe malzeme yapıyor diyebiliriz. Bu da o bataklıkı büyük oranda canavarlarla dolduran bir öteki avını izlememizi sağlıyor.
Ucuzluğa yüklenen çizgi roman estetiği büyük oranda tutuyor
Dylan Dog bir canavar avcısı. Vampiriydi, kurt adamıydı, zombisiydi fark etmeden bütün korku kötü adamlarıyla derdi var. Hepsinin sorunlarını çözmekten sorumlu, bir nevi genişletilmiş Blade kıvamında. Böylesi filmlerin çok türlü korku-komedi iskeletini de canlandırmaya yarıyor daha ziyade. Burada fantastik vampir filmlerinin artmasıyla üreyen bir fantezi dünyası var orası kesin.
Brandon Routh ise büyük oranda buna uyum sağlarken alaycı dedektif duruşuyla da etrafındaki karakterlerden feyz alıyor. Çizgi roman estetiğini kurgu geçişleri, arka plan renkleri ve hızlı çekim efektleriyle ayarlayan yapının, bir anlamda verdiği sözleri tuttuğu kesin. Bunu ise ciddiyetten uzak bir ucuzlukla gerçekleştiriyor.
Gerçek dışı mizah anlayışı korku-komediyi oturttuğunda başarılı
Büyük oranda Dario Argentoyu arayan, İtalya etiketli bir palet izliyoruz. Stilize dünya hafif uyumsuzluk sorunlarıyla Amerikaya uydurulmaya çalışılıyor. İngiliz mizahı ile etrafımızı sardığında ise Sam Huntingtonın zombi karakterinin varlığının yanında bir şeyler ekleyemiyor. Seks, aşk, dostluk, varoluş gibi sorunları elinde oynatıp gerçek dışı bir mizah aşılıyor film aşılamasına.
Hatta öntgenci kamerayı yem niyetine kullanırken canavar olarak nitelediği korku figürlerini de 1930lardaki gibi kullanıyor. Her birini kaslı canavar tanımıyla sararken, değişimleri de bu abartılarla yapıp bundan zayıf-iri çekişmesine uzanan bir zıtlık komedisi çıkardığında metin zaman zaman formunun zirvesine çıkıyor. Gecenin Ölümsüzleri de sinemaskop oranında buna çok fazla ulaşamıyor sanki.
Tiziano Sicilavinin Cemetery Mande (Dellamorte Dellamore, 1994) İtalyan senarist-yönetmen ekibine temsil edip sinema tarihinin en başarılı zombi-komedilerinden birini aldığı romanı gibi bir uyum yok Gecenin Ölümsüzlerinde. Sanki burada onun çizgi romanı Thomas Dean Donnelly-Joshua Oppenheimer ikilisine ya da yönetmen Kevin Munroeye dil ve kültürel fark sebebiyle ayak uyduramamış gibi.
Kült olabilir
Halbuki Brandon Routhun bu duruma, buradaki karanlık dünyaya adapte olması Superman Dönüyordaki (Superman Returns, 2006) alay konusu olan halinin ardından gayet yerinde. Bunun ötesinde gelişmeler de iyi işliyor. Vampir, kurt adam işleri gayet alımlı gözüküyor. Senarist ikilisi büyük oranda idare edip İngiliz diyalog komedisine yüklenme ve hikayenin yönünü çevirme konusunda bir gevşeklik sağlasa da yönetmenin uyumsuzluk sorunu birazcık rahatsız ediyor.
Yine de doğaüstü dedektiflik filmi alanındaki duruşuyla, The Singing Detective, Dick Tracy, Karanlıklar Ülkesi (Underworld) ve Blade gibilerinin motiflerini bir araya getiren yapısıyla dikkat çekici olabiliyor Gecenin Ölümsüzleri. Ama elbette günümüzdeki füzyon geleneğindeki her şeyi ciddiye alan duruştan ziyade 80ler ruhundaki alaycılıkla bezendiği de kesin bu eserin. Bu da bu korku-fantastik-komediyi nostaljik bir yaklaşımla izlenir kılıyor. Filmin kült olması ise belli başarılı sahnelerin etkisine bağlı.
FİLMİN NOTU: 4.7
Künye:
Gecenin Ölümsüzleri (Dylan Dog: Dead of Night)
Yönetmen: Kevin Munroe
Oyuncular: Brandon Routh, Anita Briem, Sam Huntington, Taye Diggs, Peter Stormare
Süre: 103 Dk.
Yapım Yılı: 2011