bırak mutlu öleyim

Kendi çizdiğim uzaklara yürürken bile ayaklarım kanıyor
Artık ağaçları saymıyorum geri dönmek için
Ya da kırıntılar bırakmıyorum arkamda
Öle bir uzak çizmişim ki senden kurtulmak için
Yıllardır yürüyorum ama o yolun sonunu bulamıyorum
Sanki ben çizmedim yolu yazar benimle oyun oynuyor
Sürekli yürüyorum arada koştuğumda oluyor sadece sen aklıma düştüğün anlarda
Bazen sendeliyorum düşüyorum yere
Dizlerim kanıyor ama hiçbir acı yüreğime sapladığın hançer kadar yakmıyor
Ayağa kalkıyor ve koşmaya devam ediyorum
Çünkü her yere düşüşümde aklıma sen gelmiş oluyorsun
Dizlerimden akan her kandamlası gözlerimden süzülen yaşlar gibi
Senin için damlıyor ve sana isyan ediyor
Ayağa kalkıyorum son bir kuvvetle
Ve yolun sonunu bulmak için bir adım daha atıyorum
Her geçen gün senden uzaklaşıyorum
Ve biliyorum geri dönmeyeceğim
Sensiz bir hayata yürüyorum ayaklarımın kanadığını bilerek
Ama yolun sonuna bir türlü yaklaşamıyorum
Ve yine sendeleyerek yere düşüyorum
Anlıyorum ki senden uzaklaştıkça daha çok giriyorsun kalbime
Ve biliyorum ki yıllar sonra bu satırları yazıyorsam
Ben seni unutamıyorum
Kendimi bırakıyorum artık sana olan aşkıma
İzin veriyorum düşlerimde dolaşmana
Kırıntılar bırakmadığım için arkamda
Sadece yolun ortasına durup dizlerimin üzerine çöküyorum
Çizdiğim yolu geri dönemem zamanı geri getiremem
O yüzden sadece olduğum yere çöküyor ve yarını düşünmüyorum
Artık biliyorum ben senden değil kendimden kaçıyormuşum
Yıllar sonra çizdiğim yolun ortasında beni bulursan
Sanat eserinle gurur duyarcasına bak yüzüme
Ama asla ellerini uzatma bana
Çükü artık ne o yolları baştan yürüyecek gücüm var
Nede sana güvenecek iradem
Bırak beni gerekirse sürünerek ilerliğim
Yâda bırak beni son kez iyilik yap ve karşıma çıkma
Ve ben mutlu öleyim


By-unal