ĎÅŖĶÃЙģĘĻ
Bayan Üye
Yol kenarında dört mümin, biri imam olmuş üçü safta, namaz kılıyorlarmış.
Yoldan geçmekte olan biri duymuş ki, aranızda selamı çoğaltınız; başka neler duyduğunu unutmuş, namaz kılmakta olanlara “selamun aleyküm” deyivermiş.
Saftakilerden biri de duymuş ki, selam vermek sünnet, almak farz, başka neler duyduğunu unutmuş, “aleykümselam” demiş.
Yanındaki görmüş ki kardeşinin namazı bozuldu, uyarmamak olur mu, “hey, namazın bozuldu” demiş.
Üçüncüsü acımış birlikte safa dizildiği iki arkadaşının haline, “sizin” demiş, “ikinizin de namazı bozuldu.”
Arkada olan biteni duyan imamın burkulmuş içi, yazık, diye düşünmüş, bilseler böyle yapmazlardı. Ve kesmiş kıraati açmış ellerini, “Yarab”, demiş “şükürler olsun sana, bir tek benim namazım bozulmadı...”
Demek bir selam bile bozabilirmiş namazları. Zaten yanlışını ilim zannedenler istikameti fesada vermedi mi?
Yoldan geçmekte olan biri duymuş ki, aranızda selamı çoğaltınız; başka neler duyduğunu unutmuş, namaz kılmakta olanlara “selamun aleyküm” deyivermiş.
Saftakilerden biri de duymuş ki, selam vermek sünnet, almak farz, başka neler duyduğunu unutmuş, “aleykümselam” demiş.
Yanındaki görmüş ki kardeşinin namazı bozuldu, uyarmamak olur mu, “hey, namazın bozuldu” demiş.
Üçüncüsü acımış birlikte safa dizildiği iki arkadaşının haline, “sizin” demiş, “ikinizin de namazı bozuldu.”
Arkada olan biteni duyan imamın burkulmuş içi, yazık, diye düşünmüş, bilseler böyle yapmazlardı. Ve kesmiş kıraati açmış ellerini, “Yarab”, demiş “şükürler olsun sana, bir tek benim namazım bozulmadı...”
Demek bir selam bile bozabilirmiş namazları. Zaten yanlışını ilim zannedenler istikameti fesada vermedi mi?
~~~~alıntıdır~~~~
