Bir Masal Sonlanıyor Bizsiz

İç Seslenişlerimle başladı macera…
Bir düş ilişti dilimin ucuna…
Değdi değecek tenine…
Geceye ekledim sözlerimi…
Sabaha çaldı bitişleri…
Bir sen bir ben oluyorum…
Bir ben bir sen oluyorsun…
Neden biz olmuyor kelimeler…
Heceye de bölünmüyor iz düşümler…
Susuyorum…
Şafak konuşuyor…
460…1’e düşüyor gün batımları…
Sensiz kalacakken tümler…
Nedensiz bütünlersin neden…

Kum saatine çizdim resmini…
20.00 – 22.00 bitiyor tüm izlerin...
Parmak uçlarımda sonlanıyorsun…
İzsiz ve yine bizsiz…

Geçmişlegeleceğimşimdi…
Ne sesleneceğim ne de susacağım…
Ne git diyeceğim ne de kalacağım…




Söylesene…
Öylesine ne yapacağım…

Bir…Y… çizdim yüreğime…
Başlangıç ve bitişleri olan…
İlk çevirdim sayfalarını…
İzledim, belledim yüreğimde yer alanları…
Yaşanmışlıklarıma ekledim…
Yaşanmamış yeğledim…




Farz et ki…
Yüreğe Sömürge Kanatlarım var…
Kanatlarımda taşıdığım umutlarım…
Bir kafile taşıyorum yüreğimde…
Farz et ki…
Gökyüzüsün,
Ben de cirit atıyorum özgürce…

Kül Renginde sönüyor ateş…
Rüzgârında savruluyor öfke…
Tiksiniyorum ağzıma bulaşmış tadından…
Ama yine de tadı damağımda kalıyor…
Zehrin izleri silinmiyor…

Siyah’a Çalan Kaçış tanıyor izlerini…
Dokunuyor tenine, tenimin değdiği yere…
Bir Bağ bozumu nadasa bırakılmış…


Günah çıkartıyorum…
Sevgimden öte nefrete…
Ölçüp biçiyorum sensizlikte yaşadıklarımı…
Tartıp topluyorum bir kâğıt kalemle…
Bir yıl bir sayfa etmiyor…
Ama bin sayfa bedel hissettiriyor…
Ve…
Bir Masal sonlanıyor bizsiz…​