bir kadının askı

Karımı 1998'in sonbaharında kaybettim...
****Yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için
****hastanelerde geçirmiştik.
****Karım her evlilik yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler
****"Bunlar bizim hayatımızın gölgeleri" derdi..
****Öldüğünde yedi tane resmimiz vardı.
****97'in bir gecesinde onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar çok
****sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim.
****Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım.
****Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece: "Biliyorum" dedi.
****İzmir'e kar yağdığı gün yani bir ay önce evdeydim.
****Fotoğraflarımıza bakıyordum yine... Her çerçevenin
****altında bir harf olduğunu ilk kez o gün fark ettim.
****A.
****R.
****K.
****A.
****S.
****I.
****N.
****Gerisi için yılları yetmemişti. Ama sanırım "Arkasına bak" yazmaya
****filan niyetlenmişti. Hemen çerçevelerin arkasına baktım. Hiçbir şey
****yoktu. Sonra birşey dürttü beni hepsini teker teker söktüm.
****İnanabiliyormusunuz her birinin arkasından bir mektup çıktı!
****Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı. 1997'deki
****resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı. Ve içinden şu sözler
****çıktı:
****"14 Mart 1997/Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi
****baktı/Söylemene gerek yokbiliyorum..."
****2002'deyiz.
****Onu kaybedeli 4aldatalı 5 yıl oluyor. İçim acıyor şimdi.
****Çünkü kadınlar biliyor hissediyor...
****Sadece paylaşmak istedim.
****Seni seviyorum diyenin sevgisinden şüphe et
****Çünkü; aşk sessizsevgi dilsizdir..."