Bir çizik daha

Aylar geçti,
saymadım kaç çizik attım
buğulanmış camlara kaybolup giden,
kaç gece bekledim
yeter artık bitsin bu ayrılık demeni,
kaç şarkı arasında aradım
bize uyanını bulmak içinde bulamadım,
kendimi tükettiğim şişelerde
kaybolup giderken en güzel günlerim,
kaç sabaha sancılarla uyandım sayamadım...

yokluğunla sancılanırken bedenim,
yüreğimde aşk kırıntıları can çekişirken,
aklım bedenimi terk etmek için savaşırken benimle,
katran karası bi özlem çöreklenmişken yüreğime,
bi dolu aşk sözcükleri birikmişken dilime,
defalarca seni aramak istedim,
ama yapamadım

yoruldu ismini zikretmekten dilim,
sessiz çğlıklara döndü özlemim,
kimse duymadı,
kimse inanmadı
aşkımın büyüklüğüne,
acımın tarifsizliğine,
şanslı saydım kendimi bazen
acımı, aşkımı,
yaşanmışlık vardı,
avuntularla döndüm ölümün kıyısından her seferinde

sen yoktun
gülüyordun belki ben ağlarken
ben özlem tüketirken
sen hergün siliyordun beni biraz daha
ben sensizlik kabusuyla boğuşurken her gece
sen başka bedenlerde eritiyordun bensizliği
bilmem belkide özlüyordun içten içe
sen benim kahramanımdın
belli etmiyordun yenilmişliğini kimseye
resimlere bakıp iç çekiyordun belli belirsiz belkide
dedim ya
avuntularla döndüm ölümün kıyısından her seferinde

artık avutmuyor aşk masalları
her dinlediğin şarkıda
beni hatırladığın saçmalığından bıktım
her tuttuğum dilekte
bana dönüceğin günü beklemek
ömrüme ömür katsada
hiç dönmiyeceğin günü beklemekten sıkıldım
resmini her öpüşümde
hissettiğine inanmak hayali
pembeliğini yitirmeye başladı artık
bi grilik kapladı
hayatın tam ortasında
yokluğuna sarılıp
yaşamaya çalıştığım dünyamı

vazgeçme zamanı artık
yeni bir sabaha uyanma zamanı
yeni umutların yeşerdiği
uçsuz bucaksız kırlardan
sonsuz kumsallara uzanma zamanı
bak unuttum bile
hayatın seninle başladığını

alıntıdır