BoldPilot
Kayıtlı Üye
Sevenlerin tanışma hikâyeleri çok güzeldir. Anlatması veya dinlemesi sanki hikâyeyi yaşayacakmış gibi bir istek duyar insan içinde.İnternette okumuşsunuzdur ya da bir arkadaşınız anlatmıştır size… Bu hikayeyi yada buna benzer bir hikayeyi. Bu da onlardan biri…
Bir genç her gün sabah evden çıkıp metro ya binince her gün durakta aynı kızı görüyor. O da onu. Onu gördükçe günbegün ona karşı bir şeyler hissetmeye başlıyor. Belli bir süre sonra genç kayıtsız kalamıyor. Bir cesaret göstererek kızla tanışıyor. Onunla konuşmaya başlıyor.Uzun bir konuşmadan sonra birbirlerini çok sevmeye başlıyorlar.
Bir hikâye de var bildiğim buna benzeyen ama bunun gibi mutlu bir son ile bitmeyen.
Sabahları işe gitmek için mesai saatlerinde dolayı bir gün 7.30 bir gün 8.30 da kalkıyorum. Erken gittiğim günler 8.00 de durakta oluyorum. Erken gittiğim günler onu görüyorum aynı otobüse yâda farklı bazen de aynı metro ya. Onu her gördüğümde içimde bir sıcaklık yanımdan bir kere geçtiğimde de bir ürperti.
Bunun ne olduğunu biliyorum. Bir zamanlar hissetmiştim. Bir yandan aynı duyguların beni mutlu hissettireceğini. Ya olmazsa; Konuşursam kabul etmezse diye içimde bir endişe belki benim için yeni bir yıkım.
Bekliyorum; kendi kendime umursama. Boşver…
Normal hayat seyrine devam et. Erken gittiğin günler erken geç gittiğin geç git. Erken gitme… O gün erkenci günümdü. Saat tam 8.00 de durağa geldim ve otobüse bindim. Otobüste cep telefonuyla bir şeylere bakarken aklımdan keşke onu bir daha görsem diyordum. Beş dakika sonra tam istediğim gibi oldu o tam yanıma geldi. Ben hiç farkında olmadan otobüste tam yanıma geldi. Yan yana duruyorduk. Kafamı sağa çevirsem merhaba desem beni duyacaktı. Omuzlarımız yan yanaydı.
İstersem tanışabilirdim konuşabilirdim. Yapamadım
Bunu yapmadığıma yapamadığıma çok pişman oldum. Ne kadar aptalım yada cesaretsizim. Denesen ne kaybedecektin. Yeni bir burukluk yaşamamak için belki.
Bu böyle olmaz. Onu tekrar görmek için her gün erken kalkmaya başladım.1 hafta boyunca erken gittim.“Fırsat insanın ayağına bir kere gelir” derler ya. Bir kere bile göremedim hafta boyunca. Onunla konuşma fırsatını teptim. Bundan sonra da göreceğimi zannetmiyorum.
Bunu da yapamadıklarımın arasına koyup pişmanlığını duyacağım.
Hayat; önüne gelen fırsatları değerlendirip kullanan cesur insanların sahnesidir. Korkaklara yer yoktur. Korkaklar sadece sahneyi tamamlayan dekorlardır.
"BENDE ONLARDAN BİRİYİM SADECE…"
Bir genç her gün sabah evden çıkıp metro ya binince her gün durakta aynı kızı görüyor. O da onu. Onu gördükçe günbegün ona karşı bir şeyler hissetmeye başlıyor. Belli bir süre sonra genç kayıtsız kalamıyor. Bir cesaret göstererek kızla tanışıyor. Onunla konuşmaya başlıyor.Uzun bir konuşmadan sonra birbirlerini çok sevmeye başlıyorlar.
Bir hikâye de var bildiğim buna benzeyen ama bunun gibi mutlu bir son ile bitmeyen.
Sabahları işe gitmek için mesai saatlerinde dolayı bir gün 7.30 bir gün 8.30 da kalkıyorum. Erken gittiğim günler 8.00 de durakta oluyorum. Erken gittiğim günler onu görüyorum aynı otobüse yâda farklı bazen de aynı metro ya. Onu her gördüğümde içimde bir sıcaklık yanımdan bir kere geçtiğimde de bir ürperti.
Bunun ne olduğunu biliyorum. Bir zamanlar hissetmiştim. Bir yandan aynı duyguların beni mutlu hissettireceğini. Ya olmazsa; Konuşursam kabul etmezse diye içimde bir endişe belki benim için yeni bir yıkım.
Bekliyorum; kendi kendime umursama. Boşver…
Normal hayat seyrine devam et. Erken gittiğin günler erken geç gittiğin geç git. Erken gitme… O gün erkenci günümdü. Saat tam 8.00 de durağa geldim ve otobüse bindim. Otobüste cep telefonuyla bir şeylere bakarken aklımdan keşke onu bir daha görsem diyordum. Beş dakika sonra tam istediğim gibi oldu o tam yanıma geldi. Ben hiç farkında olmadan otobüste tam yanıma geldi. Yan yana duruyorduk. Kafamı sağa çevirsem merhaba desem beni duyacaktı. Omuzlarımız yan yanaydı.
İstersem tanışabilirdim konuşabilirdim. Yapamadım
Bunu yapmadığıma yapamadığıma çok pişman oldum. Ne kadar aptalım yada cesaretsizim. Denesen ne kaybedecektin. Yeni bir burukluk yaşamamak için belki.
Bu böyle olmaz. Onu tekrar görmek için her gün erken kalkmaya başladım.1 hafta boyunca erken gittim.“Fırsat insanın ayağına bir kere gelir” derler ya. Bir kere bile göremedim hafta boyunca. Onunla konuşma fırsatını teptim. Bundan sonra da göreceğimi zannetmiyorum.
Bunu da yapamadıklarımın arasına koyup pişmanlığını duyacağım.
Hayat; önüne gelen fırsatları değerlendirip kullanan cesur insanların sahnesidir. Korkaklara yer yoktur. Korkaklar sadece sahneyi tamamlayan dekorlardır.
"BENDE ONLARDAN BİRİYİM SADECE…"