Apansız gözgöze geldiğim
Ayakları ayaklarıma bitişik
Kımıltısız bir gövdeyle rüzgârın sildiği
Bir bulup bir kaybettiğim
Yani bir gezginin hep gittiği
Senin yüzün benim yüzüm değil mi?
Zihnime habersizce gizlenen
Uyandığıma lanet ettiren
Yeniden uykuya dalmak isterken
Belirsiz bir korku hissettiren
Bir bahanesin sen
Geceleri uykumu bölen
Herşey yolunda giderken
Düzenimi bozmamı gerektiren aşksın sen
Birşey söylemeden çekip giden
Herşeyi tadında bırakırken
Bir yandan da acı veren
Bir ihtiyaçsın sen
Muştusu ecel olan hayata
Sokakları kuşatıldığından beri
Yorgun çarpan kalbe
Ne demeli şimdi.