m3hm3t
Kayıtlı Üye
Duygularımı, sevgimi harflerle kelimelerle paylaşmak ne kadar gerçekçi, iç dünyamda ki sevgi fırtınamı ifade eden ben, ne kadar benim bilemiyorum ama harflerle resmini çizdiğim, ulaşamadığım kadın bütün gerçekliğiyle sensin.Sana dair harflerim, kalemimden akan mürekkebe bulaştı yine..Yazdığım her bir satır, keşkelerin dudağıma hapsolduğu buruk bir tebessüm suratıma çarpıyor senden yansıyanlarla..Acıtıyor canımı, sızısı yakıyor genzimi, ağlamaklı oluyor gözlerim,yaşlar inat ediyor yanaklarımdan süzülmek için..
İlk defa pişmanlık duyuyorum oysaki..
Ve ilk defa kelimelerimin peşinden kalemimi isteyerek koşturuyorum..
-"Belki bir anda, bir virgülde veya ucu açık kalmış cümlemin sonundaki üç noktada seni yakalar umuduyla.."
İkimiz için yazılmış senaryoda iki acemi aşığın üstlendiği rolün altında ezildik..
Bir çocuğun cesaretine bile sahip olmayı beceremedi yüreğim...
Dilim konuşamaz...Susar....Susmak zorundadır....Susmalıdır...Ve belki de susturulmuştur...
'Gel' diyemez sana asla..Susuveririm daha 'g' bile diyemeden.
Ressamın tuvaline yansıttığı gibi dışarıdaki güzellikleri, kaleme döker ellerim bendeki seni..
Bu gece ay kan kırmızısı öldürdüğüm kelimelerin, yok ettiğim harflerin ve kanayan yüreğimin geceye kattığı en önemli kanıtı oldu.Ah sevdiğim, aslolan gizli kaldı yüreğimde..
Ah sevdiğim ben 'gel' diyemedim, sen yanlış anladın...Gittin...
Ve bir aşk daha yenik düştü korkulara...
Hani insan kendini unutacak kadar başkasını sever ya, sevgimi dile getirdiğim anlarda unutuyorum kendimi ve dünyamı.Sevgi böyle birşey demek. Böyle muhtesem bir duygu. Ufak bir dokunuşla, harflerin sessiz fısıltısıyla heyecan, sevinç iç içe geçiyor adeta. Sanki bir melek pencereden gözüme süzülen güneşle birlikte omuzuma elini koydu, mahzun kalbime dokundu. Aşk böyle bir şey, anlamsızlık icindeki en büyük anlam, bütünleşmek duygusu…
Dilimde susturulmuş sevdan, üşüyen ellerimde katlettiğim kelimeler... Suskun kapıya çöküp kapandı gözlerim...Ay kızıla boyandı bu gece...29 harfi katletti ellerim!!!
İlk defa pişmanlık duyuyorum oysaki..
Ve ilk defa kelimelerimin peşinden kalemimi isteyerek koşturuyorum..
-"Belki bir anda, bir virgülde veya ucu açık kalmış cümlemin sonundaki üç noktada seni yakalar umuduyla.."
İkimiz için yazılmış senaryoda iki acemi aşığın üstlendiği rolün altında ezildik..
Bir çocuğun cesaretine bile sahip olmayı beceremedi yüreğim...
Dilim konuşamaz...Susar....Susmak zorundadır....Susmalıdır...Ve belki de susturulmuştur...
'Gel' diyemez sana asla..Susuveririm daha 'g' bile diyemeden.
Ressamın tuvaline yansıttığı gibi dışarıdaki güzellikleri, kaleme döker ellerim bendeki seni..
Bu gece ay kan kırmızısı öldürdüğüm kelimelerin, yok ettiğim harflerin ve kanayan yüreğimin geceye kattığı en önemli kanıtı oldu.Ah sevdiğim, aslolan gizli kaldı yüreğimde..
Ah sevdiğim ben 'gel' diyemedim, sen yanlış anladın...Gittin...
Ve bir aşk daha yenik düştü korkulara...
Hani insan kendini unutacak kadar başkasını sever ya, sevgimi dile getirdiğim anlarda unutuyorum kendimi ve dünyamı.Sevgi böyle birşey demek. Böyle muhtesem bir duygu. Ufak bir dokunuşla, harflerin sessiz fısıltısıyla heyecan, sevinç iç içe geçiyor adeta. Sanki bir melek pencereden gözüme süzülen güneşle birlikte omuzuma elini koydu, mahzun kalbime dokundu. Aşk böyle bir şey, anlamsızlık icindeki en büyük anlam, bütünleşmek duygusu…
Dilimde susturulmuş sevdan, üşüyen ellerimde katlettiğim kelimeler... Suskun kapıya çöküp kapandı gözlerim...Ay kızıla boyandı bu gece...29 harfi katletti ellerim!!!
