Yazmayı seviyorum... Yazmayı seviyorum... Yazmayı çok ama çok seviyorum! Bugün bu cümleyi sokaklarda sarhoş narası gibiyana yakıla bağırasım var. 'Yazmayı seviyorum!'
Acaba bana 'deli' derler mi? Mecnun bilirler mi? Aman desinler. Hem de bilsinler... Çok da umrumdaydı sanki! Delilik demekle mi? Demekle oluyorsa onlar da birbirlerine 'akıllı' diyorlar. Aksi mi gerçek ki böyle dua ediyorlar?
Öf sıkıldım bunlardan kalem. Bir tek sana değer nalem! Sen beni teselli et bugün. Bilirsin kime gücensem ilk senin kapına gelirim. Beyaz kalbin hürmetine el açar biraz mutluluk dilenirim. Belki benim kirli kalbim yüzünden kabul olmayan dualarımsenin beyaz kalbin hürmetine bu sefer kabul olunur... Bir güzel göz hatırına yüz keder unutulur!
İlk göz ağrım ilk sevgilim...
Başkaları lisenin kapısında sevdiceğini beklerken ben kareli sayfaların başında hep seni beklerdim. Beyaz sayfalar üzerine düz yazılar yazamazdım o vakitler. Karelerle seni kirletmeye mecburdum. Zaten fikrim de hep dalgalıydı düz gitmezdi. El yazım da berbattı hiçbir öğretmen sevmezdi. Onlara kalsa hiç yazmamalıydım. Az mı şey yaptım senin için? Herkesle kavgalıydım. Senle olabileceğimi düşündüğüm her anda bir kuytu köşe aradım. Bir pencere önüne çekildim soğuk sıralarda... Senleyken yerim hep en arkada... Yalnızdım... Bir yalnızlık solukladım senle. Bir hayat paylaştım! Kâğıdını mürekkebini bir başka kokladım!
Bilmiyorsun ey aşkım!
Ben bir tek seni böyle kokladım... Eğer kıskanmazsan söyleyeyim. Başkalarını da denedim bazen. Emin olmak için senden... Bir keresinde bir güldü bu bir keresinde de başka bir çiçek. Yaz yağmuruyla ıslandığında toprağı da tattım! Ama sakın yanlış anlama! Seni kimseyle aldatmadım. Onlar sadece senin aşkının ispatı için 'acaba'larım oldu. Budur itirafım. Her teşebbüsümle aşkının altına bir imza daha attım. Öyle bil yanlış anlama sakın sakın sakın! Hayatımın kadını sen oldun. Sen... Beyaz sayfam... Siyah kalemim... Hatıratım...
Senle aramda olanları herkes biliyor... aşkınla neler yaptığımı... Nice geceler aşkın ile uykusuz kaldığımı. Beyaz sayfalarla sabahladığımı herkes biliyor. Aşikârımsın sen benim. Aşikâr olduğumsun aşkımsın... Ben seninle aşikâr oldum âleme... Bilinmezdim senden önceleri. Kimseler sormazdı beni aramazdı. A-Ş-i-K-ar ettin beni... Âşık ettin. Bir ömür bana sadık kaldınaşkını ispat ettin... Senle konuşurken her hüzün bir kuş tüyü gibi olur omuzlarımda... Bir 'uf!' çekerim uçar gider kederler. Herkes her şey her kişi her nesne ve her kimse kalemimin süpürgesiyle kovalanır kapımdan. Hiç kimse hiçbir şey hiçten yere üzemez beni seninleyken...
Biliyor musun? Ben rüyalarımda bile bu kadar mutlu olmadım! Beni mutlu ettin ya cezalısın bir ömür mutlu olasın!
Her dem benle kalasın...
Acaba bana 'deli' derler mi? Mecnun bilirler mi? Aman desinler. Hem de bilsinler... Çok da umrumdaydı sanki! Delilik demekle mi? Demekle oluyorsa onlar da birbirlerine 'akıllı' diyorlar. Aksi mi gerçek ki böyle dua ediyorlar?
Öf sıkıldım bunlardan kalem. Bir tek sana değer nalem! Sen beni teselli et bugün. Bilirsin kime gücensem ilk senin kapına gelirim. Beyaz kalbin hürmetine el açar biraz mutluluk dilenirim. Belki benim kirli kalbim yüzünden kabul olmayan dualarımsenin beyaz kalbin hürmetine bu sefer kabul olunur... Bir güzel göz hatırına yüz keder unutulur!
İlk göz ağrım ilk sevgilim...
Başkaları lisenin kapısında sevdiceğini beklerken ben kareli sayfaların başında hep seni beklerdim. Beyaz sayfalar üzerine düz yazılar yazamazdım o vakitler. Karelerle seni kirletmeye mecburdum. Zaten fikrim de hep dalgalıydı düz gitmezdi. El yazım da berbattı hiçbir öğretmen sevmezdi. Onlara kalsa hiç yazmamalıydım. Az mı şey yaptım senin için? Herkesle kavgalıydım. Senle olabileceğimi düşündüğüm her anda bir kuytu köşe aradım. Bir pencere önüne çekildim soğuk sıralarda... Senleyken yerim hep en arkada... Yalnızdım... Bir yalnızlık solukladım senle. Bir hayat paylaştım! Kâğıdını mürekkebini bir başka kokladım!
Bilmiyorsun ey aşkım!
Ben bir tek seni böyle kokladım... Eğer kıskanmazsan söyleyeyim. Başkalarını da denedim bazen. Emin olmak için senden... Bir keresinde bir güldü bu bir keresinde de başka bir çiçek. Yaz yağmuruyla ıslandığında toprağı da tattım! Ama sakın yanlış anlama! Seni kimseyle aldatmadım. Onlar sadece senin aşkının ispatı için 'acaba'larım oldu. Budur itirafım. Her teşebbüsümle aşkının altına bir imza daha attım. Öyle bil yanlış anlama sakın sakın sakın! Hayatımın kadını sen oldun. Sen... Beyaz sayfam... Siyah kalemim... Hatıratım...
Senle aramda olanları herkes biliyor... aşkınla neler yaptığımı... Nice geceler aşkın ile uykusuz kaldığımı. Beyaz sayfalarla sabahladığımı herkes biliyor. Aşikârımsın sen benim. Aşikâr olduğumsun aşkımsın... Ben seninle aşikâr oldum âleme... Bilinmezdim senden önceleri. Kimseler sormazdı beni aramazdı. A-Ş-i-K-ar ettin beni... Âşık ettin. Bir ömür bana sadık kaldınaşkını ispat ettin... Senle konuşurken her hüzün bir kuş tüyü gibi olur omuzlarımda... Bir 'uf!' çekerim uçar gider kederler. Herkes her şey her kişi her nesne ve her kimse kalemimin süpürgesiyle kovalanır kapımdan. Hiç kimse hiçbir şey hiçten yere üzemez beni seninleyken...
Biliyor musun? Ben rüyalarımda bile bu kadar mutlu olmadım! Beni mutlu ettin ya cezalısın bir ömür mutlu olasın!
Her dem benle kalasın...