Ben giderim

seni toprağın altında kemiklerim unutsa
sarı sayfalara döktüğüm şiirlerim unutmaz kabul!
ama zamanın da bir sabrı var
daha kaç senemi esir alacak bu aşk
beş?/ yedi?/ dokuz?

söyle kim sevilebildi senin kadar çok
ve senin gibi sualsiz/ sorgusuz…
bir gizli bakış/ bir ses için/ söyle
bağlanır mı bir ömür sona erinceye dek
bir insan evladının yüreği bu kadar dağlanır mı
mesafeler utandı da kısaldı;
gözlerimi yumduğum an senin kentindeydim ben/
açtığımda kendi rüyamda…
“rüyalar gerçek olsa” şarkısını mırıldanmadı dilim
öfkeli bir mozart sarhoşluğunda yazıldı sana tüm şiirlerim
ama notaların da bir sabrı var
daha kaç senfoni besteleyecek ruhsuz aşkına
on?/ yirmi?/ otuz?

başıboş rüzgarlarla savrulup giden aryalar çığlığında
ve üstelik avuntusuz;
bir şişe al şarapta boğup boğup dirilttiğim
bu sevdadan şimdi boşanıyorum!
saçlarımın hakkıdır/ okşanmak istiyorlar
elleriminkini ise ödemeye gücün yetmez
kaç mısranın ah’ına imza attılar
avuçlarının sıcaklığından bihaber…
şiirlerimde arama artık kendini
çünkü kelimelerimin de bir sabrı var
zaten daha kaç şiir dizecek ki sana/ bu tin muğber
elli?/ altmış?/ yetmiş?

ben bitirdim/ gidiyorum…
gerisi şiirlerimin bileceği iş!