İçimde biriktirdiğim en güzel sırrım...En gizlim,en kuytum,en büyük acım kimi zaman ve en büyük mutluluğum...Kalbimin saklı odalarının habersiz misafiri...
Yüreğim suç işlemiş çocuklar gibi, köşe bucak saklanıyor senden.Bakışlarımsa ürkek,sanki görsen bakışlarım beni ele verecek...
Saklambaç oynayan çocuklar gibiyiz.Heryerde seni arayan,çık ortaya diye kıvranan 'ebe' ben ve varlığımdan habersiz,belki bilsede umrunda olmayacak 'saklanan' sen...Dönüp dolaşıp yine sana dileniyor her zerrem.Öyle masum seviyorum ki seni,kalbimden geçenler dilime düşmeye 'ar' ediyor...Elimin değdiği her kalem ümitsiz çırpınışlarla satırlara seni yazıyor.
Gözlerimse tuvale aşık ressam edasıyla, baktığı heryere seni çiziyor...
Seni anmak varya... Olur olmadık zamanlarda sessiz fısıltılara seni saklamak...Ve göremediği zamanlarda çaresizce seni sayıklamak...
Seviyorum...Varlığını,varlığımdan habersiz yanlarını,Alâlâde bakışlarını ve o bakışlarında bir umut aramayı seviyorum.Sevebilme ihtimalini de,sevmeyişini de seviyorum.Ses tonunun içime işlemesini seviyorum kurduğun her anlamsız cümlede.Ve tutunmayı senli hayallere...Sana herhangi biri gibi uzak olmayı ve benden habersiz bana yakınlığını seviyorum...
Seviyorum işte... Ben çaresiz bir platonik,en masum yanlarımı sana biriktiriyorum.Ve ben deli bir hayalperest, sana dair ne varsa seviyorum...
`Noir`
