Akşam güneşi kızıla boyamışken ortalığı hava serinlemişken gel! Günün yorgunluğu terk etmişken bedenimi ve kahvem henüz soğumamışken...
Fırsat verme hüzne sen tut ellerimden; yalnızlıktan önce sarıl boynuma...
Gözüm hala görür gönlüm katlanırken; hasret yüklü türkülere başlamadan gel!
Düşünceler zihnimi zapt etmeden yürek yarasını deşmeden önce; usulca yanaş arkamdan fısılda kulağıma �Ben geldim!" diye...
Evlerin ışıkları yanmadan benimki karanlıkta kalmadan önce gel; kaldırımlar yükünü boşaltmadan�
Geceler uzun sensiz...
Dağlar güneşi uykuya çağırmadan gel!
Yıldızlar yanıma inmiş sohbet koyulaşmışken gel; tanıştırayım onlarla zaten bildikleri seni...
Gözlerim bulutlara mıhlanmış dudaklarım titrerken gel; mutluluktan süzülsün damlalar...
�Dünya fani her şey yalan!� diye söylenirken gel; yaşamım anlam kazansın yeniden!
Sarı bir gül olsun elinde ya da varsın olmasın; sadece yüreğinle gel!
Avuçların taze ekmek; tenin yağmur içmiş toprak koksun
Gözlerinde ışıltılı bir hüzün yüzünde çekingen bir gülümseme olsun!
Ne yapacağımızı bilemeyelim bir süre�
Ve aynı anda diyelim; "Hoş geldin!" ve "Hoş bulduk!"...
Kahvelerimizi yudumlayalım ay ışığı vurmuş balkonumda;
Geldiğin diyarları anlat bana�
Yalnız mısın mutlu musun sen de özlüyor musun?
Seni beklemekle geçen şu ömrüm; isterse geldiğin gün son bulsun!
Ölümden bahset bana tıpkı yaşamak gibi kanatıyor mu insanı?
Yahya Kemal haklı mı memnun musun yerinden?
Bilirim saçma bulacaksın sorularımı �döneceğim!� diyeceksin; ne �gitme!� ne de �kal!� çıkamayacak ağzımdan...
Ama sen gel hele; söylenmedik hiçbir şey bırakmayalım sabaha...
Bir hayalin bitişiyle son bulsun pişmanlıklar�.
Bir gülüşün kalsın bende; donmamış tozlanmamış; hala sıcak ve taze�
İçimi ürperten bir dokunuş bir öpüş�
Ve sevdiğini söyleyen tatlı ılık bir ses�
Pası silinsin kulaklarımın...
Biliyorum çabuk geçer zaman ansızın doğar güneş�
Son kez sarılmak ne demek yeniden öğreniriz.
Ardından bakarken paha biçilmez bir anın minneti olur içimde ve bir daha yakalanmayacak mutluluk için keder�
Kader deyip geçemem; attığın her adım ömrümü eksiltir sensiz geçen her saniye uzarken�
Ve gözyaşım düştüğü her yeri yakar!
Doğamam ölümlerden�
Hayat!
Sadece gözyaşıdır belki�
Başı sonu belli bir yol�
Azığına razı olup devam etmek gerekir.
Ve er geç tek başına kalacağın gün gelecektir.
Ne olurdu sanki
Bu insafsız yolda
Bir an için de olsa beraberce yürüsek!
Yalvarsam fayda eder mi ya bağırsam; feryat figan!;
�Gel!� desem �Yeter!� desem?
Hasret!
Davetsiz bir konuk gibi yerleşmiş yüreğime...
Nereye saklansam yokluğundur yüzleştiğim...
Ne çok şey varmış
Sana benzeyen seni hatırlatan...
Bilemezsin !
Dün birini sen sandım telefonda...
Nutkum tutuldu bir an...
Biliyorum olamazdın
Ama muhtaçtım işte
Rüyalardan da taşındın!
Ah ölüm!
İsteyince fersah fersah uzağında...
Ummadığı anda yanı başındasın insanın!
�Gel!�dedim kaç kere �Canım senindir!�
Onunkini alıverdin bir çırpıda
Benimkine kıyamadın!
Yaşamak güzel diyorlar.
Ölüm olmasaymış
Bu kadar kıymet verilmezmiş hiçbir şeye...
Acı hayatta olduğunun kanıtıymış bir bakıma...
Demek ki yaşıyorum
Yaşıyorum yaşamasına da
Gelmedin hala!
Ah..........
Bu gece de gelmeyecek beklenen...
Güzel bir düşten çaresiz bir gülümseme kalacak geriye...
Uzun süren yangınının tek kârı olacak;
Bu alevden satırlar!
Fırsat verme hüzne sen tut ellerimden; yalnızlıktan önce sarıl boynuma...
Gözüm hala görür gönlüm katlanırken; hasret yüklü türkülere başlamadan gel!
Düşünceler zihnimi zapt etmeden yürek yarasını deşmeden önce; usulca yanaş arkamdan fısılda kulağıma �Ben geldim!" diye...
Evlerin ışıkları yanmadan benimki karanlıkta kalmadan önce gel; kaldırımlar yükünü boşaltmadan�
Geceler uzun sensiz...
Dağlar güneşi uykuya çağırmadan gel!
Yıldızlar yanıma inmiş sohbet koyulaşmışken gel; tanıştırayım onlarla zaten bildikleri seni...
Gözlerim bulutlara mıhlanmış dudaklarım titrerken gel; mutluluktan süzülsün damlalar...
�Dünya fani her şey yalan!� diye söylenirken gel; yaşamım anlam kazansın yeniden!
Sarı bir gül olsun elinde ya da varsın olmasın; sadece yüreğinle gel!
Avuçların taze ekmek; tenin yağmur içmiş toprak koksun
Gözlerinde ışıltılı bir hüzün yüzünde çekingen bir gülümseme olsun!
Ne yapacağımızı bilemeyelim bir süre�
Ve aynı anda diyelim; "Hoş geldin!" ve "Hoş bulduk!"...
Kahvelerimizi yudumlayalım ay ışığı vurmuş balkonumda;
Geldiğin diyarları anlat bana�
Yalnız mısın mutlu musun sen de özlüyor musun?
Seni beklemekle geçen şu ömrüm; isterse geldiğin gün son bulsun!
Ölümden bahset bana tıpkı yaşamak gibi kanatıyor mu insanı?
Yahya Kemal haklı mı memnun musun yerinden?
Bilirim saçma bulacaksın sorularımı �döneceğim!� diyeceksin; ne �gitme!� ne de �kal!� çıkamayacak ağzımdan...
Ama sen gel hele; söylenmedik hiçbir şey bırakmayalım sabaha...
Bir hayalin bitişiyle son bulsun pişmanlıklar�.
Bir gülüşün kalsın bende; donmamış tozlanmamış; hala sıcak ve taze�
İçimi ürperten bir dokunuş bir öpüş�
Ve sevdiğini söyleyen tatlı ılık bir ses�
Pası silinsin kulaklarımın...
Biliyorum çabuk geçer zaman ansızın doğar güneş�
Son kez sarılmak ne demek yeniden öğreniriz.
Ardından bakarken paha biçilmez bir anın minneti olur içimde ve bir daha yakalanmayacak mutluluk için keder�
Kader deyip geçemem; attığın her adım ömrümü eksiltir sensiz geçen her saniye uzarken�
Ve gözyaşım düştüğü her yeri yakar!
Doğamam ölümlerden�
Hayat!
Sadece gözyaşıdır belki�
Başı sonu belli bir yol�
Azığına razı olup devam etmek gerekir.
Ve er geç tek başına kalacağın gün gelecektir.
Ne olurdu sanki
Bu insafsız yolda
Bir an için de olsa beraberce yürüsek!
Yalvarsam fayda eder mi ya bağırsam; feryat figan!;
�Gel!� desem �Yeter!� desem?
Hasret!
Davetsiz bir konuk gibi yerleşmiş yüreğime...
Nereye saklansam yokluğundur yüzleştiğim...
Ne çok şey varmış
Sana benzeyen seni hatırlatan...
Bilemezsin !
Dün birini sen sandım telefonda...
Nutkum tutuldu bir an...
Biliyorum olamazdın
Ama muhtaçtım işte
Rüyalardan da taşındın!
Ah ölüm!
İsteyince fersah fersah uzağında...
Ummadığı anda yanı başındasın insanın!
�Gel!�dedim kaç kere �Canım senindir!�
Onunkini alıverdin bir çırpıda
Benimkine kıyamadın!
Yaşamak güzel diyorlar.
Ölüm olmasaymış
Bu kadar kıymet verilmezmiş hiçbir şeye...
Acı hayatta olduğunun kanıtıymış bir bakıma...
Demek ki yaşıyorum
Yaşıyorum yaşamasına da
Gelmedin hala!
Ah..........
Bu gece de gelmeyecek beklenen...
Güzel bir düşten çaresiz bir gülümseme kalacak geriye...
Uzun süren yangınının tek kârı olacak;
Bu alevden satırlar!