Beklemek Mi Daha Zor , Bekletilmek Mi ?

Hani şimdi gittin ya sen, çok özletme kendini olur mu ?
Ben gözlerinin, saçlarının rengini,
Yüzünü unutmadan gel tekrar.
Elimde kalan tek fotoğrafın yetmez seni hatırlamaya.
Gülüşünü, sesini yaşamam lazım seninle birlikte.
Elini tutmam lazım, gözlerine bakıp,
"Seni seviyorum" demem lazım.
Özlemek istemiyorum...
Seni özlemenin ne demek olduğunu en iyi ben bilirim çünkü.
Küçücük penceremden her sabah evine bakarak,
O kapıdan senin çıkmanı beklemek,
Seni uzaktan da olsa göremediğim günlerde,
Sebepsiz yere, bütün günü zehir etmek.
Adının geçtiği her cümleyi can kulağıyla dinlemek,
Ve tekrar elimi tutacağın günü hayal ederek,
Özlemek, özlemek, özlemek...
Ben hep beklerim seni,
Hep gözlerim yolunu,
Beklemek değil beni yoran,
Bekletilmek...
Beklersin, gelir sevdiğin elbet,
Söz vermiştir çünkü,
"Geleceğim" demiştir.
Peki ya beklendiği halde gelmeyen sevgili ?
Her gün yeni hayal kırıklığı, yeni umutsuzluk,
Her gün yeni bir kabus.

Şimdi sen söyle,
Beklemek mi daha zor, bekletilmek mi ?​