Bazen ask gider...
Ve hayat da gider onun pesinden... Terk edildigin yerde öylece kala
kalirsin... Bir sabah uyanirsin ki gözünü açtigin ömür senin ömrün
degildir... Aynada tek parça görünen bedenin, aslinda lime limedir...
Nefes diye içine çektigin cigerlerinde parçalanmis askinin cam
kiriklaridir... Her sabah ölmeyip neden uyandigina lanet edersin...
Bazen ask gider... Önünde bir kadeh raki, küllükte bir ölüm dolusu
izmarit öylece bakakalirsin arkasindan... Kulagin hiç çalmayacak olan
telefondadir... Zaman dursun saatler hiç geçmesin istersin... Tanrim ne
olur gerçek olmasin, ne olur günes dogmadan geri dönsün, teninde bir
baska tenin kokusunu getirse bile dönsün yeter ki hiçbir sey sormam ona,
bu geceyi yasanmamis sayarim, unuturum yeter ki asik olmasin...
içimde
durmaksizin çiglik atar dualar...
Ama bazen ask gider ve o çaresizce yalvardigin Tanri bile gider
pesinden... Sonra sabah olur, günes dogar... Askin gelmez bir türlü...
Bir gecede degisir ömrün... O bir türlü inanmak istemedigin kader
seninle alay eder gibidir... Ömrünü adadigin, yillarini önüne serdigin
askin bir gecede bir baska hayata karismistir iste... Bir gecede bir
baskasinin aski olmustur... iNANAMAZSIN!...
Bazen ask gider... Ve sen yilardir içinde yasadigin yürekten
valizler
dolusu anilarla kendi yalnizligina tasinirsin... Elin varmaya varmaya
bosaltirsin dolaplari... Çekmeceden çikan her giysi parçasi onunla
geçirdigin anilarin tarihiyle agirlastikça agirlasir... Onun kollarinda
geceler boyu cennet uykularina karistigin yatak sen giderken utancindan
bakamaz yüzüne... Dogmamis bebegin yerine koyup büyüttügün cam önündeki
o küçük mor menekse yapraklarina kondurdugun veda öpücügüyle büker
boynunu... Valizlerini kapinin önüne yigip yüzün sirilsiklam son bir
sigara için yigilirsin koltuga... Gidiyorsundur iste... Askini kendi
ellerinle bir baska aska teslim edip... Ömrünü onun ömrüne, hayallerini
onun hayallerine, sevdani onun sevdasina ekleyip...
Bazen ask gider... Ve adresi degisir evinin... Sesinin tonu degisir,
yüzünün rengi... Yastiginin sicakligi, yedigin yemegin tadi uykularin
degisir... Ve rüyalarin her aksam açip girdigin kapidan baska bir sevda
giriyordur atik... Her gün oturdugun koltukta o bakmaya doyamadigin
gözlerin isiginda bir baska sevda oturuyordur... Yyllardir evinde
agirladigin, masalarina konuk oldugun, hayatlarini paylastigin
dostlarinin kahkahalari arasina bir baska ses karisiyordur artik...
Senin gölgene aliskin duvarlar bile çoktan kabullenmistir yoklugunu...
Her gece uyudugun yastiga bir baska sevda birakiyordur kokusunu... O
öpmeye kiyamadigin dudaklarda bir baska sevdanin adi... Askinin o tek
cennet bildigin uykularinda bir baska sevdanin rüyalari...
Bazen ask gider ve anilarda gider pesinden... Siz hiç o yüreginize
sigdiramadiginiz askinizi bir baska sevda için aglarken gördünüz mü?...
Ben gördüm!... Kör oldu gözlerim onunla sevdasina aglamaktan... Bir alev
topu gibi onun için çiglik çiglik yanarken siz hiç askinizin önünde
diz
çöküp "Bu kadar çok seviyorsan birakma onu, sana kiyamam ne olur git,"
diye yalvardiniz mi?... Onu bir baskasinin kollarinda düsünürken siz hiç
geceler boyu aklinizi kaçirmamak için kendi kendinize bagirdiniz mi:
"Unut onu, unut onu, unut onu ya da ÖL!..." içinizdeki o durmak bilmeyen
yanginin acisini dindirsin diye kanatincaya kadar bileklerinizi
isirdiniz mi?... Göz yaslari içinde yastiginiza gömülüp her Tanri'ya
siginmak istediginizde artik baska bir yürege sevdali olan askinizi
ondan geri istemekten utanip dua etmekten vazgeçtiginiz oldu mu hiç?...
Siz hiç yana yana sevdiginiz bir sevgilinin yoluna gençliginizi serip
güle güle baska bir aska ugurladiniz mi?...
Bazen ask gider!... Ama ölüm gelmez bir türlü... Ne yapsaniz öfke
duyamazsiniz, giderken bir kibrit aleviyle atese verdigi ömrünün
alevleri içinde eriyip giden yüzünüze, silinip giden kokunuza, kül olan
yüreginize dönüp bir kez bile bakmayan o sevdaniza... Anlarsiniz asktir
bu, öfkeyi bir türlü yurduna kabul etmeyen... Vefasiz bir unutusa kurban
olsa da solup yitmeyen... Hayattan sogutup size ölümü özleten... Ölü
bir
bedende canli kalmakta direnen... Anlarsiniz asktir bu...
Bazen ask gider... Günler geçer ardindan ve aylar... Bazen de
yilar...
Bebekler büyür, insanlar yaslanir, insanlar ölür, esyalar eskir, evler
yikilir, kurur agaçlar... Sokaklarin adi degisir... Acilar bellegin
acimasizligina teslim olur... Sevilen unutur, seven yanar..
Bazen ask gider... Ya da siz gittigini sanirsiniz...
CEZMi ERSÖZ
Ve hayat da gider onun pesinden... Terk edildigin yerde öylece kala
kalirsin... Bir sabah uyanirsin ki gözünü açtigin ömür senin ömrün
degildir... Aynada tek parça görünen bedenin, aslinda lime limedir...
Nefes diye içine çektigin cigerlerinde parçalanmis askinin cam
kiriklaridir... Her sabah ölmeyip neden uyandigina lanet edersin...
Bazen ask gider... Önünde bir kadeh raki, küllükte bir ölüm dolusu
izmarit öylece bakakalirsin arkasindan... Kulagin hiç çalmayacak olan
telefondadir... Zaman dursun saatler hiç geçmesin istersin... Tanrim ne
olur gerçek olmasin, ne olur günes dogmadan geri dönsün, teninde bir
baska tenin kokusunu getirse bile dönsün yeter ki hiçbir sey sormam ona,
bu geceyi yasanmamis sayarim, unuturum yeter ki asik olmasin...
içimde
durmaksizin çiglik atar dualar...
Ama bazen ask gider ve o çaresizce yalvardigin Tanri bile gider
pesinden... Sonra sabah olur, günes dogar... Askin gelmez bir türlü...
Bir gecede degisir ömrün... O bir türlü inanmak istemedigin kader
seninle alay eder gibidir... Ömrünü adadigin, yillarini önüne serdigin
askin bir gecede bir baska hayata karismistir iste... Bir gecede bir
baskasinin aski olmustur... iNANAMAZSIN!...
Bazen ask gider... Ve sen yilardir içinde yasadigin yürekten
valizler
dolusu anilarla kendi yalnizligina tasinirsin... Elin varmaya varmaya
bosaltirsin dolaplari... Çekmeceden çikan her giysi parçasi onunla
geçirdigin anilarin tarihiyle agirlastikça agirlasir... Onun kollarinda
geceler boyu cennet uykularina karistigin yatak sen giderken utancindan
bakamaz yüzüne... Dogmamis bebegin yerine koyup büyüttügün cam önündeki
o küçük mor menekse yapraklarina kondurdugun veda öpücügüyle büker
boynunu... Valizlerini kapinin önüne yigip yüzün sirilsiklam son bir
sigara için yigilirsin koltuga... Gidiyorsundur iste... Askini kendi
ellerinle bir baska aska teslim edip... Ömrünü onun ömrüne, hayallerini
onun hayallerine, sevdani onun sevdasina ekleyip...
Bazen ask gider... Ve adresi degisir evinin... Sesinin tonu degisir,
yüzünün rengi... Yastiginin sicakligi, yedigin yemegin tadi uykularin
degisir... Ve rüyalarin her aksam açip girdigin kapidan baska bir sevda
giriyordur atik... Her gün oturdugun koltukta o bakmaya doyamadigin
gözlerin isiginda bir baska sevda oturuyordur... Yyllardir evinde
agirladigin, masalarina konuk oldugun, hayatlarini paylastigin
dostlarinin kahkahalari arasina bir baska ses karisiyordur artik...
Senin gölgene aliskin duvarlar bile çoktan kabullenmistir yoklugunu...
Her gece uyudugun yastiga bir baska sevda birakiyordur kokusunu... O
öpmeye kiyamadigin dudaklarda bir baska sevdanin adi... Askinin o tek
cennet bildigin uykularinda bir baska sevdanin rüyalari...
Bazen ask gider ve anilarda gider pesinden... Siz hiç o yüreginize
sigdiramadiginiz askinizi bir baska sevda için aglarken gördünüz mü?...
Ben gördüm!... Kör oldu gözlerim onunla sevdasina aglamaktan... Bir alev
topu gibi onun için çiglik çiglik yanarken siz hiç askinizin önünde
diz
çöküp "Bu kadar çok seviyorsan birakma onu, sana kiyamam ne olur git,"
diye yalvardiniz mi?... Onu bir baskasinin kollarinda düsünürken siz hiç
geceler boyu aklinizi kaçirmamak için kendi kendinize bagirdiniz mi:
"Unut onu, unut onu, unut onu ya da ÖL!..." içinizdeki o durmak bilmeyen
yanginin acisini dindirsin diye kanatincaya kadar bileklerinizi
isirdiniz mi?... Göz yaslari içinde yastiginiza gömülüp her Tanri'ya
siginmak istediginizde artik baska bir yürege sevdali olan askinizi
ondan geri istemekten utanip dua etmekten vazgeçtiginiz oldu mu hiç?...
Siz hiç yana yana sevdiginiz bir sevgilinin yoluna gençliginizi serip
güle güle baska bir aska ugurladiniz mi?...
Bazen ask gider!... Ama ölüm gelmez bir türlü... Ne yapsaniz öfke
duyamazsiniz, giderken bir kibrit aleviyle atese verdigi ömrünün
alevleri içinde eriyip giden yüzünüze, silinip giden kokunuza, kül olan
yüreginize dönüp bir kez bile bakmayan o sevdaniza... Anlarsiniz asktir
bu, öfkeyi bir türlü yurduna kabul etmeyen... Vefasiz bir unutusa kurban
olsa da solup yitmeyen... Hayattan sogutup size ölümü özleten... Ölü
bir
bedende canli kalmakta direnen... Anlarsiniz asktir bu...
Bazen ask gider... Günler geçer ardindan ve aylar... Bazen de
yilar...
Bebekler büyür, insanlar yaslanir, insanlar ölür, esyalar eskir, evler
yikilir, kurur agaçlar... Sokaklarin adi degisir... Acilar bellegin
acimasizligina teslim olur... Sevilen unutur, seven yanar..
Bazen ask gider... Ya da siz gittigini sanirsiniz...
CEZMi ERSÖZ
