ASeL
Bayan Üye
Babama mektup
Babacığım, bugün sen gideli tam 2 ay 9 gün oldu.
Sesini duyamamak o kadar zor ki.. Kafam karıştığında, gözüme yaş dolduğunda arayamıyorum seni bu sefer.
Merak etme sakın, gülmeye de çalışıyorum. Ama kızma yalan söylüyorum herkese.
Senin çok sevdiğin gözlerimin içi gülmüyor artık.
İyiyim diyorum. Senden bahsettiklerine susuyorum baba, konuşamıyorum. Seni kimseye anlatamıyorum.
Nasıl anlatılırsın onu da bilmiyorum. Ne kadar da sana benziyorum! İnsanlar dışarıdan şımarık, bencil ve agresif bir kız görüyorlar(mış). Öyle değilim değil mi babacım? Sen bilirsin öyle değilim.
Küçükken dilenciler için ağladığımda ne derdin hatırlıyor musun? Onlar aslında o kadar fakir değiller, hayatta hiçbir zaman aldanma dış görünüşe Ben biliyorum baba ama insanlar bilmiyorlar.
Gitmeden onlara da öğretseydin keşke. Bir de bana bu acıya nasıl dayanılacağını öğretseydin. Bir hayat nasıl kurtarılırdı bilemedim.
Tabutu sana hiç yakıştıramadım baba ben. O beni saran koskoca kolların, sert bakan ama içi sıcacık ela gözlerin, her duyduğumda güven hissettiğim sesin artık yok. Yuvamı, yolumu, yönümü kaybetmiş gibiyim şimdi.
Rüyalarımda sarılıyorum sana. Başını okşuyorum, kokluyorum seni.
Dün yine geldin rüyama. Bazen hiç konuşmadan bakıyorsun, kırgın mısın bana yoksa?
Ne olur kızma hiç kırılma. Asma suratını baba. Bu sefer yapamıyorum, güçlü duramıyorum.
Yokluğuna katlanamıyorum. Varlığına o kadar ihtiyacım var ki! Bazen aklım karmakarışık oluyor.
Sen doğru yolu gösterirsin değil mi bana yine? Çok özür dilerim durduramıyorum gözyaşlarımı.
Bana çok ağlıyorsun diyorlar bugünlerde. İçim o kadar acıyor ki baba.
O kadar yarım kalmış şey var ki tek başıma tamamlayamıyorum.
Yerine kimseyi koyamam asla zaten yapamam.
Mezun olduğumu görmek istemiştin ya oldum babacım sakın kalmasın gözün arkada.
Cüzdanından küçükken peçeteye yazdığım yazılar çıktı.
Birde resimlerim. O yazdıklarıma bak. bir de bu mektubuma.. Bazen cığlık çığlığa sana bağırmak istiyorum.
Geri gel istiyorum baba ne olur, son bir kez sarılayım sana. Hoşçakal diyeyim.
Çok özlüyorum seni ben. Bazen küçük bir kız çocuğu gibi hissediyorum.
Seviyorum diye kızarttığın ekmeğin kokusunu özlüyorum.
Senle uyumayı, rakı içmeyi, balık yemeyi özlüyorum.
Hiçbirinin tadı yok. Gülüyorum, kahkaha atıyorum ama sahte.
Keşke saatlerce konuşabilsem seninle. Doğru yolda mıyım baba? İyi biri miyim?
İnsanları üzmekten çok korkuyorum. Sen gittin gideli de iyice hırçınlaştım.
Sanki herkes canımı yakıyor, çekiştiriyorlar her yanımdan. Kurtaramaz mısın beni?
Kulağından çeksen tüm kötü insanların olmaz mı?
Tamam hiç konuşmayalım eğer konuşamıyorsan.
Sadece otururuz. Başımı göğsüne yaslarım bende.
Sonra saçlarımı tararsın. Kimse senin gibi tarayamıyor saçlarımı babam.
Öyle yumuşacık olmuyor bir türlü. Hele sensiz?
Olmuyor.
Sensiz hiç olmuyor. Canlı renklerin hepsi eksik.
Demek ki siyah beyaz da yaşanabiliyormuş.
Sana sonsuz bir gökyüzü çizmek istiyorum.
İçinde beraber kaybolabileceğimiz bir gökyüzü.
İçine en sevdiğin şeyleri koymak istiyorum. Bir de kocaman bir dilek ağacı. Tüm dileklerimizi asarız beraber.
Özellikle yarım kalmış olanları. Eşyalarını ben topladım ardından. Sabah yattığın yatağına uzandım.
Öyle sıcacıktı ki. Kokunu çok özledim babam. Başımı okşamanı, bitanem deyişini çok özledim.
İnsanlar gerçekten çok acımasız baba, kimse başına gelmeden anlamıyor. Ne yapsam olmuyor.
Başa çıkamıyorum sensizlikle. Belki de daha o kadar büyümemişimdir.
Büyüyünce geçen şeylerden değil bu kandırma beni.
İçimde kalacak hep, çok derinde kalacak. Aynı senin gibi bir kabuk ördüm kendime.
Bir koruma kalkanı belki. Kimse göremiyor arkasını, en yakınımdakiler bile. Saf halimle kimseye açamıyorum kapılarımı.
Kaşlarımı çatıp, suratımı asıp kovuyorum kapıdan.
Hata mı ediyorum babacım? Canımı yakmazlar mı içeri davet etsem? Yapamam.
Sen yokken cesaret edemem buna. Varsın olsun kızsınlar bana önemli değil.
Sen anlıyorsun beni ben biliyorum. Beni düzeltmeye çalışsınlar istemiyorum.
Yeterince çabalıyorum çünkü. Sadece zaman ihtiyacım var.
Sana ihtiyacım var babam.
Çok ama çok var sonsuz kadar.
Babacığım, bugün sen gideli tam 2 ay 9 gün oldu.
Sesini duyamamak o kadar zor ki.. Kafam karıştığında, gözüme yaş dolduğunda arayamıyorum seni bu sefer.
Merak etme sakın, gülmeye de çalışıyorum. Ama kızma yalan söylüyorum herkese.
Senin çok sevdiğin gözlerimin içi gülmüyor artık.
İyiyim diyorum. Senden bahsettiklerine susuyorum baba, konuşamıyorum. Seni kimseye anlatamıyorum.
Nasıl anlatılırsın onu da bilmiyorum. Ne kadar da sana benziyorum! İnsanlar dışarıdan şımarık, bencil ve agresif bir kız görüyorlar(mış). Öyle değilim değil mi babacım? Sen bilirsin öyle değilim.
Küçükken dilenciler için ağladığımda ne derdin hatırlıyor musun? Onlar aslında o kadar fakir değiller, hayatta hiçbir zaman aldanma dış görünüşe Ben biliyorum baba ama insanlar bilmiyorlar.
Gitmeden onlara da öğretseydin keşke. Bir de bana bu acıya nasıl dayanılacağını öğretseydin. Bir hayat nasıl kurtarılırdı bilemedim.
Tabutu sana hiç yakıştıramadım baba ben. O beni saran koskoca kolların, sert bakan ama içi sıcacık ela gözlerin, her duyduğumda güven hissettiğim sesin artık yok. Yuvamı, yolumu, yönümü kaybetmiş gibiyim şimdi.
Rüyalarımda sarılıyorum sana. Başını okşuyorum, kokluyorum seni.
Dün yine geldin rüyama. Bazen hiç konuşmadan bakıyorsun, kırgın mısın bana yoksa?
Ne olur kızma hiç kırılma. Asma suratını baba. Bu sefer yapamıyorum, güçlü duramıyorum.
Yokluğuna katlanamıyorum. Varlığına o kadar ihtiyacım var ki! Bazen aklım karmakarışık oluyor.
Sen doğru yolu gösterirsin değil mi bana yine? Çok özür dilerim durduramıyorum gözyaşlarımı.
Bana çok ağlıyorsun diyorlar bugünlerde. İçim o kadar acıyor ki baba.
O kadar yarım kalmış şey var ki tek başıma tamamlayamıyorum.
Yerine kimseyi koyamam asla zaten yapamam.
Mezun olduğumu görmek istemiştin ya oldum babacım sakın kalmasın gözün arkada.
Cüzdanından küçükken peçeteye yazdığım yazılar çıktı.
Birde resimlerim. O yazdıklarıma bak. bir de bu mektubuma.. Bazen cığlık çığlığa sana bağırmak istiyorum.
Geri gel istiyorum baba ne olur, son bir kez sarılayım sana. Hoşçakal diyeyim.
Çok özlüyorum seni ben. Bazen küçük bir kız çocuğu gibi hissediyorum.
Seviyorum diye kızarttığın ekmeğin kokusunu özlüyorum.
Senle uyumayı, rakı içmeyi, balık yemeyi özlüyorum.
Hiçbirinin tadı yok. Gülüyorum, kahkaha atıyorum ama sahte.
Keşke saatlerce konuşabilsem seninle. Doğru yolda mıyım baba? İyi biri miyim?
İnsanları üzmekten çok korkuyorum. Sen gittin gideli de iyice hırçınlaştım.
Sanki herkes canımı yakıyor, çekiştiriyorlar her yanımdan. Kurtaramaz mısın beni?
Kulağından çeksen tüm kötü insanların olmaz mı?
Tamam hiç konuşmayalım eğer konuşamıyorsan.
Sadece otururuz. Başımı göğsüne yaslarım bende.
Sonra saçlarımı tararsın. Kimse senin gibi tarayamıyor saçlarımı babam.
Öyle yumuşacık olmuyor bir türlü. Hele sensiz?
Olmuyor.
Sensiz hiç olmuyor. Canlı renklerin hepsi eksik.
Demek ki siyah beyaz da yaşanabiliyormuş.
Sana sonsuz bir gökyüzü çizmek istiyorum.
İçinde beraber kaybolabileceğimiz bir gökyüzü.
İçine en sevdiğin şeyleri koymak istiyorum. Bir de kocaman bir dilek ağacı. Tüm dileklerimizi asarız beraber.
Özellikle yarım kalmış olanları. Eşyalarını ben topladım ardından. Sabah yattığın yatağına uzandım.
Öyle sıcacıktı ki. Kokunu çok özledim babam. Başımı okşamanı, bitanem deyişini çok özledim.
İnsanlar gerçekten çok acımasız baba, kimse başına gelmeden anlamıyor. Ne yapsam olmuyor.
Başa çıkamıyorum sensizlikle. Belki de daha o kadar büyümemişimdir.
Büyüyünce geçen şeylerden değil bu kandırma beni.
İçimde kalacak hep, çok derinde kalacak. Aynı senin gibi bir kabuk ördüm kendime.
Bir koruma kalkanı belki. Kimse göremiyor arkasını, en yakınımdakiler bile. Saf halimle kimseye açamıyorum kapılarımı.
Kaşlarımı çatıp, suratımı asıp kovuyorum kapıdan.
Hata mı ediyorum babacım? Canımı yakmazlar mı içeri davet etsem? Yapamam.
Sen yokken cesaret edemem buna. Varsın olsun kızsınlar bana önemli değil.
Sen anlıyorsun beni ben biliyorum. Beni düzeltmeye çalışsınlar istemiyorum.
Yeterince çabalıyorum çünkü. Sadece zaman ihtiyacım var.
Sana ihtiyacım var babam.
Çok ama çok var sonsuz kadar.