"Yanında Olmasamda Bilki Yalnız Değilsin"
her ayrılık otopsisinin ilk kesiğidir bu cümle.
göğüs kafesini kesen boydan boya
akıtmadan kanı
"yanyana olmak değil düşünmektir güzel olan"
ve ikinci neşter darbesi bileklere inerken mavi damarları kesen
mat olmuş bir ruhun ağır işçiliğini yapar beden
isyankar duruşunla kaleleri fethettiğini sanarken
isyanın isyana dönüşür
ve kum taşıdır fethettiğin her kale
rüzgarlarda yerle bir
isyanın kendisi isyandır ki
fazla bir şey yapmaya gerek bırakmaz..
dağa çıkmak için önce yolu kullanmak gerekir
çıktığında ise yolu özlersin
bitmiştir emeğin..
kaybolursun olmak istediğin yerde..
herkes yol özler...
varılmasını istemeyen adresi ismi şehri olmayan
sadece yol...
emektir çünkü gidişler gittiklerine bakmasanda
emektir sende
savaşlar duyarsın ölü çocuk bedenleri
resimler doldurur beynini
hiçbirşey yapmamanın acısıyla susarsın
oysa bilemezsin görebilmekte yoldur..
ateşin düştüğü yeri yaktığı bir hayatta
ateşi kendine düşürebilmekte yoldur..
acı gibi tıpkı...sızı gibi...
çünkü bilirsin
oturarak dünyayı kurtaran
sadece yazarak savaşa katılan bir neslin ürünüsün sende..
hani bir sokak çoçuğundan kağıt mendil alırsın da
yada bir güvercine yem atarsın
biraz iyilik katabilmek için benliğine
küçük avuntulara tutunursun
tutunamadığın hayatında...
bir evi ısıtabiliyorsan
ve ışığa giden yolu olabiliyorsan aç bir beynin
unutma
sende varsın...
unutma.
her ayrılık otopsisinin ilk kesiğidir bu cümle.
göğüs kafesini kesen boydan boya
akıtmadan kanı
"yanyana olmak değil düşünmektir güzel olan"
ve ikinci neşter darbesi bileklere inerken mavi damarları kesen
mat olmuş bir ruhun ağır işçiliğini yapar beden
isyankar duruşunla kaleleri fethettiğini sanarken
isyanın isyana dönüşür
ve kum taşıdır fethettiğin her kale
rüzgarlarda yerle bir
isyanın kendisi isyandır ki
fazla bir şey yapmaya gerek bırakmaz..
dağa çıkmak için önce yolu kullanmak gerekir
çıktığında ise yolu özlersin
bitmiştir emeğin..
kaybolursun olmak istediğin yerde..
herkes yol özler...
varılmasını istemeyen adresi ismi şehri olmayan
sadece yol...
emektir çünkü gidişler gittiklerine bakmasanda
emektir sende
savaşlar duyarsın ölü çocuk bedenleri
resimler doldurur beynini
hiçbirşey yapmamanın acısıyla susarsın
oysa bilemezsin görebilmekte yoldur..
ateşin düştüğü yeri yaktığı bir hayatta
ateşi kendine düşürebilmekte yoldur..
acı gibi tıpkı...sızı gibi...
çünkü bilirsin
oturarak dünyayı kurtaran
sadece yazarak savaşa katılan bir neslin ürünüsün sende..
hani bir sokak çoçuğundan kağıt mendil alırsın da
yada bir güvercine yem atarsın
biraz iyilik katabilmek için benliğine
küçük avuntulara tutunursun
tutunamadığın hayatında...
bir evi ısıtabiliyorsan
ve ışığa giden yolu olabiliyorsan aç bir beynin
unutma
sende varsın...
unutma.