Ay karanlık

ay karanlık
güneş karanlık
yıldızlar karanlık yanmıyor
sıtmalı bir hastalığın kollarında
cehennem gibi bir ateşin durmaksızın yakan ateşinde
içinde kaybolunmuş labirentin çıkışı olmayan yollarında
delirmiş akılların kabuslu rüyalarında
yolundan sapmış ırmakların ardından
geride kalan kuru ırmak yataklarında
rüyalarda
ruh duvarlarında
böyle gülüm işte böyle
binbir türlü ruh hallerinde
ve binbir türlü düşünce ortamlarında
kendimi dinleyip durdum bu gece
hep aynı gerçek
benim için mutluluk
yalnız Sen’in kolların
öyle ki yıllar yılı içimde büyüttüğüm
sevgim beni de aştı
dün sevgiydi gözlerim yaşlı
bugün aşk yüreğimde korku
isteğim benim gibi olmasa da aşkla sevmen
olamaz mı?
bir sor kalbine, benim olmadığım bir zamanın
hayalini kur
ben olmayayım
ne hissediyorsun?
söyle bana ama aldatma
beni bedeninden öte kalbine yakın
beni avuçlarında tutarken yüreğinde sakla
bil ki Sen’siz olamayacak kadar seveceğim Sen’i
ey gündüzümün gecesi
ey gecemin gündüzü
ey dilimden düşmeyen sonsuzluk hecesi
ey yüreğimin sahibi
ey ulaşılmaz denizlerin incisi
bir bilsen,
bir anlasan,
bir hissedebilsen
Sen’i nasıl seveceğimi…​