AySe^^
Bayan Üye
APRUPA İLE ASYA YABAN DOMUZLARI
Kuvvetine Güvenerek İnsanlarla Kapışan Bir Domuz:
Avrasya Yaban Domuzu
«Avrasya yaban domuzu» (Sus sercofa), dağınık tüylü ve enerjik bir yaratıktır. Bir orman hayvanı olup özellikle orman yüzeyindeki iç içe geçmiş kökleri ve lüzumsuz otları
parçalaması ve ağaçlan, gövdelerine dolanan sarmaşıklarla çalılardan kurtarması bakımından faydalıdır. Bu hayvanın bir değeri de, kıllarından en iyi cins boya fırçalarının yapılmasından ileri gelir.
Avrasya yaban domuzu'nun heybetli bir görünüşü vardır. Bütün yaban domuzlarının en irisi odur. Omuz hizasında boyu 90 santimi aşkın, baş ve vücut uzunluğu hemen hemen 150 santimdir. 150-200 kilo ağırlığındadır, daha ağır olanlarına bile rastlanır. Rengi koyu esmer veya grimsi kahverengidir. Postu, alttaki sarımsı kahverengi kalın ve yünümsü kürk ile bunun üzerinde kalan uzun ve kara kıllardan meydana gelir. Dıştaki iri, keskin ve kuvvetli kesici dişleri hemen hemen 30 santim uzunluğunda olabilir.
Yaban domuzu avları, gözde bir spordur:
Avrasya yaban domuzu'nun mızraklar ve köpeklerle avlanması Orta Çağların gözde sporlarından biriydi ve özellikle İngiltere'de rağbetteydi. Bu eğlence Avrupa'nın bazı bölümleriyle Hindistan'da hâlâ süregelmektedir.
Sıkışık durumdayken pek cesur ve vahşî olabilen bu hayvan, koca bir köpek sürüsüne başarıyla karşı koyabilir. At üzerindeki bir avcıya da hiç çekinmeden saldıracağından, birçok avcılar bu yaman dövüşçü ile aralarındaki karşılaşma sonucunda ağır yaralanmışlar veya ölmüşlerdir.
Yaban domuzu'nu öldürmek, tehlikesi göz önünde tutularak Orta Çağlarda şövalyelere lâyık bir meşgale sayılırdı. 1174 yılında yaban domuzları Londra'nın dış mahallelerine kadar sokulmuştu. Bu hayvanlar bir süre rahatça üremeye devam ettiler, fakat sonunda ateşli silâhların ortaya çıkmasıyla öldürülmeleri kolaylaştı.
Bununla beraber yaban domuzu' nun tüfekle öldürülmesi dahi her zaman kolay ve çabuk bir iş değildir. Bu kitabın yazarlarından bir tabiat bilgini İran'da, Hazar Denizi kıyılarındaki bir kampta dinlenirken, yerli halktan birisi, kendisinden, bostanına rahat vermeyen bir yafoan domuzunu öldürmesini rica etmişti. Tabiat bilgini akşam hava kararırken bostanda nöbet beklemeye başladı. Yaban domuzu çok geçmeden göründü ve kurşunu yiyerek, görünürde ölü olarak yere serildi.
Koca hayvan bilginin otomobilinin ön tamponuna bağlandıktan sonra, kafile karanlıkta tekrar kampın yolunu tuttu. Sessizlik birden tüyler ürpertici bir feryatla yırtılınca, herkesin şaşkınlığı göz önüne getirilebilir. Otomobildekiler, «ölü yaban domuzu» nun dirildiğini anlamakta gecikmediler tabiî. Bundan sonraki birkaç dakika oldukça heyecanlı geçtiyse de, sonunda, kudurmuş hayvanın işi bitirildi.
Yaban domuzunun eski dinlerle ilişkisi:
İngiltere'de yaban domuzunun öldürülmesi ve başının Noel yemeklerinde yer alması, kış yortusunda Tanrıça Freya'yâ yaban domuzu kurban edilmesi âdetinden kalmadır. O günlerde insanlar, yaban domuzuna, toprağın bereket sembolü olarak taparlar ve onu tantanalı bir törenle öldürürlerdi. İngilizlerin, bayram günlerinde süt domuzu kızartması yeme gelenekleri bu eski törenlerin bir kalmtısıdır.
Bereketli bir hayvan:
Avrasya yaban domuzu çabuk ürer. Çoğu zaman yılda iki kere doğurur. Yavru sayısı her defasında dörtle altı arasıdır. Çiftleşme mevsiminde dişilerin arasına karışan erkek yaban domuzları, sonradan kendi aralarında küçük gruplar meydana getirirler. Yavrulama zamanı gelince dişi, sık çalıların arasında kendine rahat bir yuva hazırlar. Yavrular, doğdukları zaman küçük olmakla beraber, çok hareketlidirler. Renkleri, üzerinde daha koyu çizgiler ve benekler olan kahverengidir.
Yavrular yolculuk edebilecek kadar büyüyünce, dişilerle yavruları grup halinde birleşirler. Sonbaharda meşe palamutları dökülürken, meşe korularına doğru bir göç hareketi başlar. Yılın bu devresinde İran'da yamaçlar yaban domuzu sürülerinden çok kere simsiyahtır.
Avrasya yaban domuzu eskiden Avrupa'nın ormanlık bölgeleriyle, doğuda Asya'nın Pasifik kıyıları, güneyde Kuzey Afrika arasında hayli yaygındı. Geniş bir bölgeye yayılmış bütün hayvanlar gibi, yaban domuzları da bulundukları yere göre bazı farklaşmalar gösterirler.
