Aslı Demirel - Peçeledim Yüzleri

Peçeledim Yüzleri
Az önce
Daha az önce
Bir saksıdan fırlayan yeşil başlı hayaldeydim...
Kanayanlar böldü hayallerimi
Yarım yamalak düşleri yarıp çıkan ifrit kokusu
Keskin bir zehir endamında
Tek tek alnından vuruyor
Duvarlarıma özene bezene yerli yerince
Yerleştirdiğim çerçeveli bakışlarımı

En baş köşeye hüzünü yerleştirmiştim
Bir ona kıyamadı
Kendi gibiydi keskinliği
Ve tek sağlam ama bin parçalık bu akış
Her savruluşunda bir kesik
Her bakışımda bir damla olup aktı bağrıma
Parmak ucu yürüyüşünde bile boğuluyor kahkaha
Yalan kıvrılışlar hakim dudak aralarına
İşte bu yüzden peçeledim yüzleri
Yüzlerimi

İşte bu yüzden dokunmuyorum sabahlara
Geceler bu pejmürdeliğe yetiyor fazlasıyla
Enazından loş odada güzel bir kızıllık akan kanlar
Enazından şahit olmadan göller oluşturulabiliyor etrafa

Geceden yorgun çıktıkça
Sabahların koşturmasına ayak uyduramıyorum
Kimbilebilir ne savaşlar var kör karanlıkta
Ve her gece yeni bir bakış yoğurup ellerimle
Takıyorum göğe
Baktığında en parlak olan yıldız
Kaybettiğimde en acıtan gülümseyişimdir
Ve her seferinde ölümü bir kez daha benimseyişimdir...

(02 02 2008)

Aslı Demirel​