Aslı Demirel - Nakış

Nakış
Bir ilmekle başlar gözün feri
Sabır nidalarıyla sıraya dizilir
Günde gezinir geceye dirilir
Arada eciş arada bücüş salınır
Bir bakarsın inci inci çizilir

Uzun yola kaçmış güneş
Kısa an''a kapılan düş
Çarpar gerçek taşlara
Unutulur mutluluk
Sesler arası gediklerde bolluk

Hüzün çıkar umulmadık kapıdan
Çiçek beyazı duvar yankısı
Durup durup zincire sarılır iğne ucu
Adım zorda prangalıdır

Her nefeste fark gelir peşe
Omuza şal olur el yordamı bakışlarla
Yatağa serip süzdüğün
Yastık olur çarşaf ya da yorgan
Kimi geceler firar eder üşürsün

Hayallerinin ayak ucundaki halı olur
Umut aydınlıklarınca dokunur
Bir bakarsın eritmiş gelmeyen misafir
Karalar bağlar düşünürsün
Çıplak mermere değer hayal
Dalından düşmüş tomurcuk olur üzülürsün

Bazen sevinç kaynak yapar sırası gelmeden
İlmekler olduğu yerde sayarken
Yürek büyüklüğünde sevgi işlersin
Karşında aynı ebattaysa kalbindeki değerli
Bahçeler oluşur
Uçsuz bucaksız kırlar semalarına kurulur
Ahh Ahh
Değilse
Bir ilmek olur sadece hevesli sökülmeye

Ya o yorgunluklar
Vazgeçmeler
Bir köşeye fırlatıp atmalar
En çıkmaz sokakta göğe kalkan
Çaresiz eller
Unutulmaya çalışılsa da yeri hep mevcuttur
Gözükmese de yolun sonu
Döngüdedir ilmeklerin doğumu

Döner durur
Binlercesi gibi çizilmiş şekliyle
Ahh olur of olur
Gülüş şakıyış inleyiş olur
Dile göze sese gelir
İşlenir işlenir
Taa ki iplik iplik soluk bitene kadar
Ardında delik deşik bir nakış bırakır
Deseni bazen tutturulmuş
Bazen şaşırılmış
Zinciri kopmuş
Düğümlerle onarılmış
Ve
Ve
Gelir halsiz bir bitiriliş
'Ohh' denir göğe 'bitti işte'

İner perde salınır nakışı tutan hayat elleri
Son bir ilmekle söner gözün feri

(20 05 2007)

Aslı Demirel​