Aslı Demirel - Kana(ma) dım

Kana(ma) dım
ah yine
satırlar toprağım oldu
ben sabırlı bahçıvan
kalemim kürek
çakıllar arasında harflerimi arıyorum sana dair
durup durup adında soluklanıyorum
delleniyor yaralı yürek

ahh ah yine
seherde açan gök adını sayıklıyor
ben susuyorum
ışıl ışıl bakıyor bugün de güneş
aldırmıyorum
öyle dalmışım öyle batmışım ki sensizliğe
yadırgamıyorum
bu kaçıncı sahne
bu kaçıncı son
bu kaçıncı boyun eğiş
sayamıyorum

bilir misin sevgili
eşkiya gecelerden hep çırılçıplak çıktım
söke söke aldılar hayallerimi
elâlarım siyaha çaldı
el yordamı bulamadım renklerimi
yerinden sökülmüş yıldız artığı
her hamle bir kesik
tenimin ezikliğiyle kanadım
bu ezikliğimi kınadım
bilinmez bir adım
attım
attım
şansıma düşecek bir patika dahi bulamadım
bilmem sensizliğe mi
yalnızlığa mı
acıların katranlığına mı
kana(ma) dım

süt kesiği ağızlardan ayıkladığım ismin
yar olmadı bana
ihanet hücreli dudakların
fahişe gecelerine
fahiş meblağlarla çöreklenmenin huzuruyla
başkalaştı ışıkların
ve içinde ten yüzen
içinde yaldız parlayan
içindekilerle içini dışına çıkaran
sofralara daldı kaşıkların

senden sebep severdim yeşili
yalan yanlış över oldum aşksız neşeyi
yine bağrım
yine ağrım
yine çağrım deşili
hep sana kanayan her yara
aldırmazsın bilirim
bu gece de aldırmamazlığınla
geceyi yara yara
dört nala daldın odama
bu yara ki alabildiğine kara
besleniyor gecenin zifiri artıklarıyla

ay yıldız
yağmur bulut
güneş ve mavi
her biri avuçlarımda
birtek beni benden eden
bakışların yok
kalabalıklardasın ya sevgili
ama ben
ama ben
çok yalnızım çok...

(27 10 2008)

Aslı Demirel​