Aslı Demirel - İstanbul'dun

İstanbul'dun
gün
ay
yıl
yıllar oldunda doldun saatlerime
ya sen baktın içimden
ya ben düştüm içine

gözlerime değdin dakika dakika
sindin her zerrenle geçmişime
dünden uzandın sicim gibi
bugünümde de
yarınımda da
sen ve güzelliğin gizli

köşebaşlarına vardım aradıklarıma
her karende ayrı bir flim düştü şansıma
sen denince ben geldim
bense sende eridim bittim

elvedalara tutundum bazen
gidemedim ya döndüm yeniden
ne yaptıysam kanmadım
ellerimi yine sana şevkatine açtım
solukladım her an seni
çektim içime dolu dolu
ama hergün uyandığımda yine aç''tım

kamaştım ışıklarınla
her değişinde gözüme
bir bendim
bir sende gezen aşktım
aslında ne çoktun sen
aslında koca dünyada tektin

yedi tepeden doğan yedi anka oldun
gece küllendin duman duman
güneşle güzelleştin yeniden doğdun
her gönülde ayrı bir taht kurdun

ahh ahh ne ahlar sakladın sinende
göz kırptında güzelin binlercesine
kimine gülümsedin kiminin de eğdin yüzünü yere
ben bile neler çektim ellerinde

ama vazgeçmedim senden vazgeçememde
tüm güzellikler serilse de önüme
yine tek nefesi alırım senin dizlerinde

gün oldu bir damla oldum yağışlarında
gün oldu yağmurdum semalarında
sel oldum aktım her gün yeni güzellikler sundun
ama hep seninle büyüdüm
çünkü en çok sen bende boldun

yaa anlamadın mı
sen aşkı bulduğum
aşık olduğum
eşsiz ve tek
İSTANBUL''dun...

(24 02 2007)

Aslı Demirel​